Ik heb nog twaalf minuten

Twaalf minuten. Wat kan ik daarin kwijt? Twaalf hele grote woorden. Of dito zinnen? Twaalf in een dozijn. Do zijn dat zou wat zijn? Hoe zou het met haar zijn? Do, de zangeres. Wie anders? Do het zusje van Bo. Bo? Derek. Van de crimi? Nee, van zichzelf. Uit de bloemkolen. Hele grote natuurlijk. Dat zijn ze zeker, natuurlijk. Niet opgepimpt of opgepompt. Au naturel. Nu moet ik snel nog even met salade opeten. Zelf gemaakt vanochtend. Meegenomen in een klein bakkie. Heel gezond. Zonder bloemkool. Wel met radijs, bleekselderij komkommer, tomaat, augurk, zilveruitje (zuur), olijf en wat sla. En niet te vergeten, blokjes jong belegen kaas. Ben benieuwd wat André daarvan vindt. Of hoe heet ze ook alweer, die van die worstjes op haar borstjes, hoezo? Ria. Valkparkiet. Die ja. Nog vier minuten. Dat betekent dus rap een vorkje prikken. De discussie hier aan tafel, over hoeveel een voetbalwedstrijd van PSV nu werkelijk kost, inclusief de consumpties en voorbereidingen, laat ik even voor lief. Ik zend het stukje nu in.