In de wachtrij

Druk de 6 als u een van onze medewerkers wilt spreken. * Piep * Er zijn nog 20 wachtende voor u, een moment geduld alstublieft. Ow, maar 20? Valt reuze mee. Ondertussen kook je wel rustig verder in de keuken. Een mooi achtergrond muziekje erbij en je komt je tijd wel door. Terwijl je de groente aan het fijnsnijden bent, hoor je opeens een piep. Van de schrik snij je per ongeluk in je vinger en schreeuwt: “Au! Verdomme!” Dan hoor je opeens een stem die zegt: “Wilt u zo vriendelijk zijn om niet te schelden wanneer u wacht?” Wat? Ben ik nu al aan de beurt? “Nee, meneer ik wilde alleen even doorgeven dat er nog 18 mensen voor u zijn, een moment geduld alstublieft.”
Na een tijdje herken je een nummer en zingt uit volle borst mee, maar dan…”Meneer, wilt u zo vriendelijk zijn om niet vals te zingen, terwijl u wacht?” Hehe, ben ik eindelijk aan de beurt? “Nee meneer, ik kwam alleen even melden dat er nog 11 wachtenden voor u zijn.”

Dan is het eten klaar en je gaat aan tafel. Nou ja, tafel, gewoon een bordje voor de tv. Dan verslik je je bijna door een stem: “Meneer, wilt u zo vriendelijk zijn niet te smakken tijdens het wachten? Dank u wel.” Je trekt je er nog steeds niets van aan en je eet weer verder. Wanneer je klaar bent laat je nog even lekker een boer, omdat het zo goed gesmaakt heeft. Maar dan hoor je weer die bekende stem die zegt “Meneer, wilt u zo vriendelijk zijn niet te boeren tijdens het wachten? Heeft u dan geen manieren? Bent u zo slecht opgevoed door uw ouders?” Verder nog wat? “Ja, er zijn nog 5 wachtende voor u, een moment geduld alstublieft.”

Alleen nog eventjes afwassen en je kan weer lui op de bank zitten. Maar dan, vanuit het niets hoor je een oude bekende die zegt: “Meneer, zou u zo vriendelijk willen zijn niet af te wassen tijdens het wachten, straks wordt uw telefoon nog nat”. Je kan je nog net beheersen en vraagt beleefd of je al aan de beurt bent, maar zoals al te verwachten was: “Helaas, ik moet u teleurstellen, er zijn nog 2 wachtende voor u” En voordat hij verder gaat, schreeuw je al “jaja ik wacht nog wel even, maar m’n geduld begint bijna op te raken”.

Dan hoor je weer een piep en de stem met “meneer…”, en nu knapt er wat in je hoofd en je schreeuwt: “Nee! Hou je kop maar, ik weet al wat je gaat zeggen, je valt in herhaling. Ik weet dat ik nog steeds niet aan de beurt ben en wat heb je nou weer te zeiken? Zit m’n haar niet goed? Mag ik niet op de bank zitten tijdens het wachten? Mag ik niet eens meer adem halen tijdens het wachten? En nee, ik ben niet meer vriendelijk, ik ben het zat met al die kutopmerkingen van je en je gezeik verdomme, want ik zit nu al bijna een uur te wachten op zo’n sukkel van een medewerker. Ik eis dat ik nu meteen zo’n mongool aan de telefoon krijg, anders kom ik naar je toe en douw ik m’n telefoon in je reet!”
Dan haal je een paar keer diep adem en wacht af. “Meneer, zou u zo vriendelijk willen zijn uw telefoon in uw eigen reet te steken? Want ik wilde u net vertellen dat u aan de beurt was, maar ik zal u nu wel meteen doorverbinden met een psychiater, want ik denk dat hij u beter kan helpen. * piep * Een moment geduld alstublieft, er zijn nog 30 wachtende voor u.