In de zon werd alles anders

Daar gaan we weer! Dat was wat ik dacht.
Het was maandag en we waren net terug van een zonvakantie. Onze relatie zat nog in het zogenaamde beginstadium alhoewel twee maanden voor sommige mensen al een prestatie op zich is.
Impulsief besloten we op een woensdag een vakantie te boeken. De zaterdag erop vertrokken we. De twee maanden voor deze zaterdag waren heerlijk en voelden echt en goed. Tot deze bewuste dag. Vanaf toen werd alles anders. We kwamen elkaar tegen zoals half Nederland elkaar is tegengekomen, tijdens het uitgaan. Zij kwam binnen en mijn onderkaak zakte van verbazing twee centimeter richting moeder aarde. Toen ik om me heen keek zag ik dat enkele van mijn vrienden precies hetzelfde onderkaakprobleem hadden. Ze deed een rondje en stelde zich voor. “Hoi, ik ben Marlies.” “Hoi, ik ben Hugo.” “Jij bent zeker het nichtje van?” vroeg ik. “Ja inderdaad” zei ze vrolijk en ze stelde zich voor aan de volgende.
Later op de avond vertrokken Marlies, neef en ik naar een andere zaal van de uitgaansgelegenheid. De muziek was daar beter en al snel werd er gedanst. Van het één kwam het ander en aan het einde van de avond zaten we zoenend aan de bar. Nummers uitgewisseld en de maandag erop zat ze voor het eerst bij mij thuis. De klik was er nog en leek alleen maar heftiger te worden. Die nacht is ze gebleven en ze is eigenlijk niet meer weg gegaan. Vanaf die bewuste maandagavond leek alles als in een stroomversnelling te gaan. De verliefdheid was groots en heftig, bij mij in ieder geval wel, bij haar leek het groots en heftig maar dat bleek later minder echt dan ik dacht.

Twee maanden lang waren we dag en nacht bij elkaar. We hadden het fijn samen op een manier zoals ik dacht dat het hoorde te zijn. Tot ons vakantieplan daar was. We waren allebei toe aan wat zon en ontspanning dus waarom niet samen op vakantie was onze gezamenlijke gedachte. Zo gezegd zo gedaan. Woensdagnacht geboekt, de zaterdag erop naar de zon gevlogen.
Oja, wel zo netjes als we ons nog even voorstellen bij elkaars ouders. In de auto gestapt, er heen gereden, alles leuk en aardig. s Nachts weer terug gereden en de volgende ochtend vlogen we.
Eenmaal op vakantie had ik een totaal andere Marlies bij me. Ze was kortaf, chagrijnig en afwezig. Haar gedachten leken vaak ergens anders te zijn dan onder die palmboom op het witte strand waar onze ligbedden stonden. Heel af en toe dacht ik even de oude Marlies weer tegen te komen. Ik werd dan spontaan weer vrolijk om het volgende moment weer stevig afgebrand te worden om de meest nutteloze kleinzieligheden die je je maar kan bedenken. Dit was verre van wat ik van deze vakantie had verwacht. Het romantische hand in hand wandelen langs het strand werd langzamerhand vervangen door het alleen naar de beachbar lopen voor een koud biertje of een lauwe cola. Op het einde van de vakantie voelde ik zelfs enige vrolijkheid omdat ik weer naar huis mocht. Dit was een vakantiegevoel dat ik nog niet eerder had meegemaakt.

Eenmaal thuis gekomen in mijn huis ging het gezeik door en ik had er genoeg van. Ik vroeg hoe laat haar trein ging. Ze zei dat ze naar haar ouders ging. Samen zijn we naar het station gelopen en daar stapte ze op de trein. Een vluchtige kus op de mond was het laatste voordat de deuren van de trein zich sloten. Vanachter het raam kreeg ik een handkus en een glimlach en hiermee leken twee maanden verliefdheid in de lucht te vervliegen. Een raar gevoel.

Sindsdien hebben we elkaar niet meer gezien. We hebben nog één keer gebeld. De uitleg die ik kreeg voor het gebeurde was onduidelijk. Ik wilde te graag een vriend was het antwoord op al mijn vragen. Een betere verklaring wilde of kon ze niet geven. Had ze een ander? Lag het aan haar familie die het vanuit geloofsovertuiging niet eens was met onze beslissing om na twee maanden al samen op vakantie te gaan? Was er een andere reden? Het is mij nooit duidelijk geworden. Wat ik overhoud is een vreemd gevoel en veel vragen. Ik zal het waarschijnlijk nooit weten.

En nu? Ik denk dat ik maar eens op zoek ga naar een vakantie. Daar ben ik wel aan toe. Alleen, welteverstaan.