‘Jahhh die hebben wel wat hoor, jahhhahhahh… maar je hebt t niet van mij hè, je hebt ‘t niet van mij hoor!’ ‘Nee tuulek niet gek. Bedoel, je carrière hangt er vanaf toch?’
‘Jaaaa dat bedoel ik, ik bedoel, ik zit op dezelfde afdeling weetjewel enne..’
‘Jaaa nee, precies, daarom’
‘Maar ze is dus ook nog zwanger ook joh’
‘WAAAAAT?’
‘Ohh pfffft hihihi, dat mocht ik nie zeggen ook niet natuurlijk’
‘Hahahahaha hiiihiiihii haha’
‘Jaaa nee, maar k’ bedoel, dat is toch, ja toch? Ik bedoel, hij zegt dat t niet van hem is… tsss.. en dan zitten we nog wel in de zorg.. Maare je hebt t niet van mij he?’
‘Tsssssssssss, noujaaa. Nee tuulek niet, ik bedoel, je carrière enzo’
Dat dit gesprek plaatsvindt. Om 17.15. In een overvolle trein. En dat ik daarnaast zit. Met een ontzettend fijn boek. Dat onleesbaar geworden is door het torenhoge Talpa-gehalte en volume van deze conversatie.
Ja, dat is het NS-gevoel.
6 reacties
Dees · 5 februari 2006 op 18:56
Wat een contrast met de column van Mug, hieronder.. Je klinkt alsof je toe bent aan een auto. Leuk gevangen gesprek 😉
Trukie · 5 februari 2006 op 19:07
Ik ving vanmiddag diverse ringtones op. Dat gaf mij het echte NS gevoel 😀
Kort maar krachtig. De dubbele interpretatie van de titel in combinatie met de inhoud maakt hem wel sterk. In dit geval kunnen ze dus niet zonder elkaar.
Anne · 5 februari 2006 op 20:00
Goed gepakt, zo’n uitbundig publiekelijk gemaakt setje geheimen. Die dan toch geheim blijven, da’s dan wel weer knap van de sprekers…
Of spreeksters, ik heb de indruk dat dit alleen maar vrouwen kunnen zijn. Heel terecht om dit op te schrijven en in te sturen. Je eigen commentaar aan het eind ervan plaatst me onmiddellijk op jouw plek.
Leuk.
Anne.
Li · 5 februari 2006 op 20:39
Ineens weet je het. 😀
[quote]Ja, dat is het NS-gevoel.[/quote]
Waar je ook bent; het is en blijft irritant dat gebel. Dat heb je goed beschreven.
li
Carlien · 6 februari 2006 op 17:57
Ik ken het preciés. Wat kan ik me daar aan ergeren! Maar ja, meestal heb ik toch niets beters te doen in de trein, dan naar dit soort gesprekken te luisteren
😛
Leuk stukje!
Groetjes, Carlien
Mosje · 6 februari 2006 op 20:01
Uit het leven gegrepen.
Wat een rotleven eigenlijk.