In mijn hoofd

Mocht ik het nog eens over moeten doen, ik was klusvrouw geworden. Stucadoren, behangen, schilderen, vloeren leggen en nieuwe waterleidingen maken, ik kan het allemaal. Vanmorgen ging ik naar de Praxis. Ik ben een paar dagen vrij en dat is een mooi moment om wat te klussen in huis.
In de auto geniet ik; van de rust (in mijn hoofd en op de weg), het zonnetje en het muziekje op de radio. Het is een van die momenten dat alles goed is.
In de winkel word ik geholpen door een vriendelijke meneer en ik heb vrij snel alle materialen die ik nodig heb in mijn karretje liggen.

Wat ik mij afvroeg toen ik een karretje uit de rij nam; boven de rij met karretjes hangt een bord, waarop staat; Winkelwagentjes 50 cent. Hoe moet iemand, die alle informatie letterlijk verwerkt, nu begrijpen dat je die winkelwagentjes niet mag hebben voor 50 cent, maar dat je ze in bruikleen neemt? En stel je voor dat ik die 50 cent betaal en vervolgens het winkelwagentje mee naar huis neem, kan ik dan beticht worden van diefstal? Of krijgen ze dit juridisch niet voldoende onderbouwd, omdat ze het bord ‘winkelwagentjes 50 cent’ boven de wagentjes hebben gehangen?

Tevreden leg ik mijn klusspulletjes achterin mijn auto en ik koers richting huis. Er is een lekker nummer op de radio en ik draai het volume wat luider.
Aangezien ik toch alleen in de auto zit, bler ik vrolijk mee. Het valt mij op dat ik veel te hoog zing, waardoor het vals klinkt (niet dat het ineens loepzuiver zou zijn, zou ik de juiste toonsoort te pakken hebben, ik ben nu eenmaal niet uitgerust met een stem als die van een nachtegaaltje).
Toch vraag ik mij af hoe dat toch komt, dat je de neiging hebt veel hoger te zingen dan de artiest doet.
Bij de, als lachwekkend bedoelde, audities van de talentenshows op de televisie merk ik dat ook op.

Neurotisch als ik ben zie ik er een soort complot in; ik vermoed dat ze de muziek op zo’n manier gemixt hebben, dat het overgrote deel van de luisteraars naar bepaalde tonen in de muziek luisteren en daar hun zang op afstemmen.
Ik concentreer me op de muziek om te achterhalen of dit zo is. Het stoplicht staat op rood, ik rem en schakel de auto in zijn vrij. Intussen zie ik de muziek als een soort 3-d figuur voor me, in mijn hoofd. Ik draai hem aan alle kanten om de tonen een voor een af te luisteren, om zo mijn theorie te toetsen.
Alle kleuren schieten voorbij.

Ineens tikt er iemand tegen mijn zijraampje en terwijl ik opschrik spat het 3-d figuur uit elkaar en mijn hoofd neemt weer een stoplicht waar, dat inmiddels weer op rood staat.