In welke droom leef jij als je in angst leeft?

In welke droom leef jij als je in angst leeft?

Laatst las ik een stukje wat mijn dochter geschreven heeft.

Als voor je kijken je bang maakt… Als achter je kijken je verdrietig maakt… Kijk dan naast je, want daar sta ik Deze zin kan je nog eens aan het denken zetten.

Wanneer maakt het leven je eigenlijk bang? Verleden, toekomst of gewoonweg het heden? Hoe zou je in het leven staan, als je dagelijks in angst zou moeten leven? Weet je dan wel wat geluk is? En wat houd dat geluk eigenlijk in? Want kan men wel leven zonder achterom te kijken of stiekem te dromen over de toekomst? Het gras aan de overkant lijkt nog altijd groener. Maar is het niet gewoon een mooie verschijning, wat men wil laten over komen?

Proberen we juist niet onze droom zo mooi mogelijk te laten lijken, en dat dan ook op die manier naar buiten te dragen? En heb je dan wel die persoon naast je staan, naar wie je zou kunnen kijken? Want laten we eerlijk zijn, is het niet veel makkelijker om die muur heel hoog te houden, zodat niemand je meer kan raken. Maar missen we dan niet die ene goede afslag, die je had kunnen nemen als je net die juiste goede persoon naast je had gehad, en haar raad had aangenomen. Want juist door die muur komen ook de goede dingen niet binnen. En heeft het dan wel zin om naast je te kijken, als je toch maar je eigen weg wil blijven volgen? Of kunnen we dan beter onszelf niet aan leren om wel die raad aan te nemen? En niet eigenwijs te zijn en te blijven doen wat we zelf willen.

Dit doet dan mij weer denken aan de woorden van mijn oma, die zei altijd “eigenwijsheid is ook wijsheid” maar is die wijsheid wel wijsheid? Lopen wij juist niet daardoor nog harder tegen ons eigen gebouwde muur aan? Dus mijn eigen visie op dit alles is eigenlijk heel simpel, laten we dan toch maar naast ons kijken, en proberen te leunen op de mensen die er wel voor ons willen zijn. En op die manier die muur dan toch maar te laten zakken, zodat we toch een beetje in het heden kunnen gaan leven, en niet meer zo vaak achterom hoeven te kijken. En op deze manier dan toch onze dromen waar te kunnen maken.