Inburgeren!?

B’lo ging altijd met het openbaar vervoer naar haar werk. Ging, want er is iets veranderd. De burger let tegenwoordig op. Voor je het weet denken ze dat ik een terrorist ben, dacht ze en liep vanaf dat moment naar het werk. Liever B’lo, Jan, dan Dô, Jan, zei zij tegen mij met haar grappige accent en haar uitstekende kennis van de Nederlandse taal. En met gevoel voor humor. Haar mooiste boerka heeft ze in vieren geknipt. Ze heeft er moderne jurkjes van gemaakt, die ze over een sierlijke driekwartbroek of jeans draagt. Dit alles volgt haar lijnen zó ‘Nederlands’, dat stoere jongens en ferme knapen van Eén Blank NL bijna vergeten waar ze vandaan komt. Ze aarzelen: is ze een normaal meisje? Zelfs een knipoogje kon er een keer spontaan af. De dokters konden de jongen overigens nog net redden. (Zijn kameraden met meer levenservaring, echte Nederlanders in hart en ziel, hadden het trucje van B’lo wél door en maakten hem dat Diets…)

Ze heeft tegenwoordig zo weinig mogelijk bij zich. Geen opvallende, grote tas, want daar zouden waakzame burgers een raketwerper of kalasjnikov in kunnen zien. Geen klein tasje, want dat zou de verdenking kunnen wekken dat ze met opzet een klein tasje meeneemt als afleiding. Bovendien past daar toch zéker een pistool in of een handgranaat. Helemaal geen tas zou óók verdacht zijn: ‘die meid probeert zó opvallend niet op te vallen, dat is vast niet pluis’ hoort ze sommigen al denken. Af en toe is B’lo dus in de war. Moet ze wel of geen tas dragen? Een doorzichtig plastic tasje dan maar? Ze is gelukkig én niet ijdel, dus poedertjes, crème, mascara, nagellak en lippenstift heeft ze niet nodig. Veel te gevaarlijk trouwens, want je kan er op het damestoilet van de plaatselijke horeca zó een bom mee maken. Dus niet naar de wc gaan, maar de plas ophouden. Wildplassen doet ze niet, dus moet ze soms hardlopend haar huis halen. Wat natuurlijk weer verdacht is. Wat moet ze? Niets drinken dan maar als ze uit gaat? Afgezien van het feit dat weinig drinken ongezond is: het staat wel raar in een café, dús verdacht. Voor je het weet bellen ze de politie om poolshoogte te komen nemen…

B’lo besloot ten einde raad haar ravenzwarte haar te blonderen, kort te knippen, een kort rokje aan te trekken, een doorschijnend plastic tasje bij zich te dragen met felgekleurde dus opvallende spulletjes. Ze volgde een cursus ‘plas ophouden’ (tien lessen, geen subsidie) en heeft tegenwoordig een (oud, maar dat valt niet op omdat er toch niks in staat) exemplaar van de Telegrafkrant bij zich. Haar haar heeft ze uiteindelijk zelfs rood geverfd. Maar of dat helpt?

B’lo wordt nauwelijks nog door waakzame, nee-hoor-ik-ben-geen-racist, burgers lastiggevallen. Nu nog iets vinden om opdringerige jongens van het lijf te houden die haar om een date vragen. Het valt écht niet mee om in te burgeren! Ze is nog steeds niet ijdel, maar of ze gelukkig is?

© Jan Bontje 2006