Inburgeren

Hij reed de alternatieve Elfstedentocht, is meer geïnteresseerd in de Drentse hei dan zijn vaderland en klaagt zelfs over het weer. Oer-Hollands dus. Hij heeft een Nederlands paspoort, nodigt buren uit op een bakje koffie en durft zelfs nationalistisch te zijn tijdens schaatswedstrijden en als Oranje voetbalt. Daarnaast spreekt, leest en droomt hij in de Nederlandse taal, zelfs heeft hij voor Sinterklaas gespeeld. Als top of de Bill, smeert hij zijn bammetjes thuis en neemt die in een plastic zakje mee naar zijn werk. Bovendien gaat hij op Koninginnedag naar de vrijmarkt en durft er zelfs iets te kopen. Zijn muziekkeuze is erg Hollands: hij geeft een LP van Johnnie Jordaan. Ach, er is zoveel meer dat hem bijna de perfecte Nederlander maakt. Maar dat is hij niet, of eigenlijk wel, maar het mag niet van ons. Altijd en overal wordt hem gevraagd wat zijn afkomst is, of hij terug wil en niet veel last heeft van heimwee. Hij is Zwitser met een Nederlands paspoort, of andersom. Maar is in ieder geval perfect ingeburgerd, alleen wil de Nederlander daar niet aan. Wie hij is, is te lezen in dagblad Trouw van zaterdag 12 mei.
Tsja, denk ik dan als ik zoiets lees. En ik dan?
Ik heb sterke aanwijzingen dat mijn voorouders hier al leefden voordat de monarchie een feit was. Voor de oprichting van de Republiek der Zeven Provinciën zaten mijn voorvaderen, naar alle waarschijnlijkheid, onder het juk van de Spanjaarden. Mogelijk was Napoleon ook een van de overheersers in de oude tijd van mijn familie. Mijn genen zijn doordrenkt met de Nederlandse geschiedenis. Dat maakt me, volgens mij, een echte Nederlander. Zolang dit land bestaat zoals het is, leeft mijn familie er. Hollandser kan onmogelijk.
Oké, ik geef toe dat de Alpen en Pyreneeën me meer trekken als het Zuid-Hollandse polderlandschap en mijn buren laat ik meestal links liggen. Koffie kun je namelijk prima alleen drinken. Van schaatsen word ik moe, vooral als de Nederlanders niet verliezen maar die anderen winnen en ik kots op het Nederlandse elftal. Muziek is bij voorkeur Engels en een Franse chanson mag ik graag horen. Ik droom zelfs van exotische vrouwen met een on-Nederlandse huidskleur. Van Frans Bauer en zijn vrienden krijg ik spontaan diaree. En laat ik het niet hebben over het koningshuis of Koninginnedag. Mijn scrotum begint direct te jeuken bij dit soort woorden. Schrappen en wel onmiddellijk.
Toegeven: ik smeer ook mijn bammetjes en neem die in een plastic zakje mee naar mijn werk, met een beker melk. Maar dat laatste kan me onmogelijk Nederlander maken, al meld mijn paspoort dat wel.
En als ik dan zo’n ingezonden brief lees van iemand die als buitenlander meer Nederlander is dan de Nederlander en zich afvraagt wat hij nog meer moet doen om in te burgeren, dan vraag ik me af wie er moet inburgeren.
Misschien ik wel.