We proberen we onze kinderen te leren wat geven en nemen is, om compromissen te sluiten bij
conflicten, om niet haatdragend te zijn.
We proberen ze te leren dat een ieder ander anders is, maar dat we een ieder te dienen te
respecteren zoals ze zijn.
Ook al heeft die ander rood haar of een bril, ook al heeft die ander een andere manier van leven, ook al gaat die ander naar de kerk of moskee of juist niet.
We leren ze dat anders zijn normaal is en dat vanuit respect, verdraagzaamheid word geboren. Die verdraagzaamheid is nu juist de fundatie om in deze multiculturele samenleving te overleven.
En juist die verdraagzaamheid is ver te zoeken .
Bijna niemand gaat nog extremen uit de weg , zowat iedereen neigt naar extremisme.
En dan heb ik het niet over extremisme in de definitie zoals die nu het meest gebezigd word.
Namelijk moslim extremisme en het daaraan gegroeide synoniem van terrorisme .
Nee ik heb het over het ingeburgerde extremisme, wij als volwassenen ,juist wij die onze kinderen
het bovengenoemde proberen te leren of toch zeker zouden moeten proberen te leren .
Want helaas zie ik daar ook een grote kentering in .
Juist wij die ons nageslacht de juiste normen en waarden moeten leren , weten niet eens meer wat
respect en verdraagzaamheid is .
Juist wij die de toekomst vormen ,juist wij die geleerd zouden moeten van het verleden
Zoeken onze heil in een ingeburgerde vorm van extremisme .
Vent wat lul je nou ,een vorm van ingeburgerd extremisme.
Ja een vorm van ingeburgerd extremisme , we zijn alleen maar bezig met gelijk en ongelijk ,met goed
en kwaad .
We denken alleen nog maar in uiterste .
Kan je dan van extremisme spreken als het gaat over gelijk en ongelijk of als het gaat over goed en
kwaad.
Ja wel degelijk ,mijn prisma woorden boekje geeft de volgende betekenis aan extreem “tot het
uiterste gaand”,en aan extremist “wie tot het uiterste gaat “.
In de zin van deze betekenissen bezigen we allemaal een vorm van extremisme.
Dus of het nu gaat om een buren ruzie om een schutting die verkeerd staat geplaatst in de ogen van
de één en niet van een ander .
Of om een politicus die denkt dat het vrije woord doormiddel van een zwaar beladen film dient te
worden verdedigd , alsook de kranten die menen vanuit een verdediging de profeet Mohammed
nogmaals moeten afdrukken .
Maar ook landen die vinden dat iets wel moet of juist niet en daarbij dreigende taal niet schuwen.
Het gaat erom dat geschillen niet met fatsoen en respect worden opgelost .
Zowel door burgers ,politici en geestelijk leiders.
Om het doel van “het gelijk”te halen, worden geen middelen meer geschuwd .
Mensen kunnen steeds minder goed relativeren en we denken gewoon niet meer na over de
gevolgen van onze daden ,acties en onze gedachtes .
Alles moet en zou en wat de eventuele schade is wordt niet meer ingezien.
Dus hoe kunnen we onze kinderen dan leren wat normen en waarden zijn en wat respect en
verdraagzaamheid zijn .
Als we als volwassenen al niet meer weten wat respect is ,als we als volwassenen zelf normen en
waarden hebben tot op het moment dat ze ons minder passen , kortom hoe kunnen we onze
kinderen leren wat verdraagzaamheid is ,als deze verdraagzaamheid in de huidige maatschappij
steeds meer op utopie begint te lijken.
9 reacties
Neuskleuter · 4 maart 2008 op 11:56
Hmm, sorry, dit is je eerste column, maar ik heb het niet uitgelezen. Ik snap niet wat al je enters doen, laat een tekst gewoon lopen en stromen, dat leest veel prettiger.
Je komma’s plaats je verkeerd. Een komma plak je aan het einde van het woord vast, dan een spatie, dan het volgende woord. En niet andersom.
Nu verlies ik gewoon mijn aandacht bij elke verkeerde komma en enter, dus inhoudelijk kan ik je nog geen commentaar geven. Als je tekst goed loopt, zal ik je volgende wel lezen.
arta · 4 maart 2008 op 12:03
Halverwege ben ik afgehaakt.
Ik voel me namelijk helemaal niet aangesproken door jouw belerende vinger.
Ik leer mijn kinderen dat wat zij als normaal ervaren voor anderen weleens heel raar kan overkomen en andersom geldt dat ook natuurlijk. Dat daar helemaal niets mis mee is, zolang je er met begrip mee omgaat, omdat iedereen zichzelf als norm neemt. Dat zijn over het algemeen helemaal geen uitersten, eerder kleine nuances. Extremisten, op wat voor manier dan ook, heb ik eigenlijk niet in mijn directe omgeving…
pally · 4 maart 2008 op 12:05
Behalve fouten en te veel enters, wat je vergeven is, als je net begint, heb ik vooral moeite met het ‘wij’ Hoezo ‘wij’? Spreek voor jezelf en niet voor mij.ik vind de inhoud ook erg belerend pfff…. Maar alle begin is moeilijk.
succes!
groet van Pally
Teunis · 4 maart 2008 op 12:09
Hallo Cygio
Je -eerste- column is een soort aanklacht tegen de maatschappij. Op zich niets mis mee, maar hij is zo serieus en afstandelijk dat ik er een beetje depri van word. Volgens mij verkondig je de mening van een heleboel mensen. De kunst is het alleen dat standpunt uniek, danwel met nieuwe inzichten, dan wel humoristisch of absurd op te schrijven. Nu blijft het -naar mijn smaak- te veel hangen in ‘Fatsoen moet je eigenlijk wel doen.’ Zo had je b.v. een beeld kunnen schetsen van hoe je jouw kinderen probeert fatsoen bij te brengen, en hoe dat vervolgens niet lukt. Etc.
Groeten Teunis
Wayan · 4 maart 2008 op 12:18
De verkeerde kommaplaatsing, de bladschikking en het inderdaad prekerig toontje sla ik even over. Hier een doordenkertje : de Dayaks in Borneo die animisten zijn en officieel het christendom aanhangen omdat in Indonesie iedereen verplicht is 1 van de 5 officiele godsdiensten aan te hangen, doen nu niet meer aan koppensnellen, alhoewel dat een onderdeel van hun cultuur en godsdienst was. Die vorm van extremisme hebben zij onder druk van de Nederlandse koloniale overheid overboord gegooid. (behalve tijdens de tweede wereldoorlog, toen de Nederlanders hun aanmoedigden om Japanse soldatenhoofden te verzamelen)
De Indonesische moslims snijden een stukje af van de clitoris van hun baby dochtertjes, die verder door het leven gaan met een verminkte clitoris.
Zullen we daar ook verdraagzaam over zijn ?
Dees · 4 maart 2008 op 12:24
Het heeft iets van ingezonden brieven naar de Spits (waar ik overigens verslaafd aan ben – in de Spits / spits dan). Een hoop emotie en overtuiging. Maar overtuigingskracht is andere koek…
Volgende keer beter.
Bitchy · 4 maart 2008 op 14:00
Als je deze column beetje bijschaaft, (de adviezen die hierboven staan) zou ik hem doorsturen naar een of ander geloofsgemeenschap. De normen en waarden van JP spreken hier duidelijk in door, wat bij mij, hoe gelijk jij of JP mss ook hebben, de haren rechtop doen staan.
Ben in staat om Appie binnen te stappen en met een rol drop onbetaald naar buiten te lopen 😉
cygio · 4 maart 2008 op 17:59
Hoi hoi,
bedankt voor de reacties.
Het is inderdaad mijn eerste column, dus erg nieuw voor me en daarom zal ik alle reacties m.b.t tot mijn zinsbouw en leesbaarheid zeker ter harte nemen.om zodoende te verbeteren, zo moeten we het tenslotte allemaal in de vingers krijgen.
Wat betreft de prekerigheid, dit was geenszins de bedoeling net zo min dat ik hier of waar dan ook als een jp achtig wezen iedereen even les wou geven in normen en waarden.
met vriendelijke groet
KawaSutra · 4 maart 2008 op 23:25
Ondanks de al genoemde kritiek die ik onderschrijf klinkt er wel een oprechtheid uit je column die ik waardeer. Ook de inhoud kan ik heel goed plaatsen. De toon zul je moeten aanpassen om te kunnen overtuigen. Je pleit voor verdraagzaamheid. Dat betekent ook dat je niet mag generaliseren en oog moet hebben, ruimte moet laten, ook in je column, voor mensen die zich niet schuldig maken aan datgene waar jij je tegen verzet. Generaliseren is juist de bron van onverdraagzaamheid denk ik. En dat begint inderdaad bij de opvoeding.