Integratie

Gisteren was ik bij mijn vriend, omdat mijn ouders mij liever niet meer in huis wilden hebben. Niet mijn schuld natuurlijk (wat moet ik anders zeggen?) maar de schuld van mijn ouders. Omdat we repetitieweek hebben moest en zouden we nog een uurtje leren voordat we naar de stad gingen. Daar lagen we dan met z’n tweeën naast elkaar met onze buik op het bed, benen in lucht. Twee stuudjes zoals mijn vriend zei. Hij was Duits aan het leren, ik Frans. Na een tijdje hadden we geen zin meer en gingen we naar de stad.

’s Avonds bleef ik bij mijn vriend en zijn ouders eten. Tijdens het eten belde mijn zusje dat ik naar huis moest komen, dat ik anders nog niet jarig was. Meteen was mijn hele humeur verpest. Ik had het net zo gezellig. De moeder van mijn vriend neemt me echt in het gezin op. Heerlijk om het gevoel te hebben dat je ergens bij hoort. Ik was als het ware geïntegreerd in hun gezin.

Vanochtend ging al vroeg de wekker. Ik moest nog even snel mijn repetities voor vandaag doornemen omdat ik daar gisteren niet al te veel tijd aan besteed heb. Tijdens de eerste repetitie ging alles fout. Ik had een black-out. Gelukkig bestaat er nog zoiets als herkansingen. Ook mijn tweede repetitie Frans ging niet zoals het hoorde te gaan. Toen ik klaar was kwam ik in de hal van mijn school een vriend van mij tegen die ik ooit wijs had gemaakt dat ik in Frankrijk ben geboren en daar drie jaar heb gewoond. Tegen een vriend van hem vertelde hij dat ik Frans ben, en deze gaf aan dat hij mij nog niet goed geïntegreerd vond wegens mijn ogen. Ik had Franse ogen, netzo als Franse modellen dat hebben. Dit was natuurlijk voor mij een erg groot compliment.
Bij de vraag of ik de repetitie goed gemaakt had moest ik jammergenoeg ‘nee’ knikken. Even lachten de twee jongens waarop een zei: Wanneer je een onvoldoende hebt ben je pas goed geïntegreerd.