Mijn kerst leek dit jaar niet echt sfeervol te gaan worden. Mijn vriend zou kerstavond en tweede kerstdag de hele dag werken. Eerste kerstdag zou dus een dag vol verplichte bezoekjes worden, en kerstavond en tweede kerstdag een dag vol verveling in mijn eentje.
Mijn broertje is twaalf en de allerliefste jongen die je je maar voor kan stellen. Tegen mij dan tenminste. Maar toch spoort er iets niet helemaal. Hij is een player. Niet een gewone player die steeds een ander meisje heeft, maar zo’n een die er een sport van maakt om zoveel mogelijk meisjes tegelijk te hebben.
Op een gewone maandagmiddag rijd ik van mijn werk naar huis. Ik heb een beetje haast want ik moet een half uur later op dansles zijn. Vlak bij de rotonde zie ik dat er een ongeluk is gebeurd, waarbij politie aanwezig is. Snel controleer ik mijn licht en rij, na eerst links en rechts te hebben gekeken, de rotonde op.
Het begon allemaal in het begin van 2004. Ik was bezig met het schrijven van een boek en ik kwam tot de conclusie dat ik het ook wel leuk zou vinden om columns te schrijven. Columns over verdrietige onderwerpen. Mensen choqueren met verdriet. Na even zoeken kwam ik op ColumnX terecht. Dé stek voor schrijvers en lezers.
Mijn moeder kijkt al sinds jaar en dag naar 1 tegen honderd. Of ze het programma nou zo leuk vindt, of dat ze fan is van Caroline Tensen weet ik niet. In iedergeval vraagt ze elke keer weer naar mijn mening over de hippe kleding van Caroline. Ik vind het ook wel een grappig programma. Vooral wanneer kandidaten met moeite veel geld bij elkaar gesprokkeld hebben en ze nog drie escapes nemen, zodat er bar weinig
overblijft aan geld.
