Kerstgevoel

Mijn kerst leek dit jaar niet echt sfeervol te gaan worden. Mijn vriend zou kerstavond en tweede kerstdag de hele dag werken. Eerste kerstdag zou dus een dag vol verplichte bezoekjes worden, en kerstavond en tweede kerstdag een dag vol verveling in mijn eentje. Hoewel mijn vriend kerstavond plotseling vrij bleek te zijn hebben we niet echt kunnen genieten. Terwijl ik in mijn eentje een traantje wegpinkte bij de All you need is love kerstspecial was mijn vriend druk met zijn computer. Tot overmaat van ramp deed de C.V. het ook niet, waardoor het erg koud in huis was en we maar vroeg naar bed gingen.

Eerste kerstdag waren we al om 9.30 bij mijn moeder die graag wilde dat we meegingen naar de kerk. Ik ben christelijk opgevoed, maar om het geloof geef ik al jaren niet meer zo veel. Ik ga dan wel elk jaar met kerst ‘schijnheilig’ naar de kerk, maar het raakt me niet echt. In feite is het gewoon zonde dat ik een plaats bezet hou in de kerk, waar iemand anders misschien graag had willen zitten. Na het kerkbezoek zijn we als een gek heel Nederland doorgereden, om allerlei familie te bezoeken. ’s Avonds hadden we thuis een gezellig diner voor twee, beiden gekleed in drie lagen kleding, maar alsnog rillend, omdat de temperatuur in huis inmiddels tot dertien graden was gedaald. Dit lag niet in de planning, maar mijn vader wilde niet dat we ‘verplicht’ met kerst langs zouden komen. Ik zat de in dubio om een reparateur te bellen, maar ik vond het onbeschoft om deze op eerste kerstdag langs te laten komen.

Op tweede kerstdag heb ik om 8.30 toch de reparateur gebeld, welke een kwartier later langskwam. Toen werd alles gelukkig weer lekker warm en kon ik twee lagen kleding uitdoen na een uurtje. Peinzend hoe ik de rest van de dag door zou komen besloot ik in een vlaag van verstandsverbijstering het kerstevangelie uit de bijbel te lezen. Lucas 2. Op dit moment raakte dit me wel. Jezus leefde de eerste paar dagen van zijn leven in de kou. Daar staat tegenover dat ik na een dag in de kou me ontzettend zit te ergeren. Ineens besef ik wat het kerstgevoel is. Het gezellig en bijzonder hebben, welke omstandigheden er ook zijn. Dat het koud was deed niet af aan de gezelligheid van de avond ervoor. Ook dat je er voor elkaar bent wanneer dat nodig is behoort tot het kerstgevoel. Voor mijn vriend is het ook niet leuk om met kerst werken, maar voor onderweg heb ik allerlei lekkers meegegeven, waarvoor hij me erg dankbaar is. En waarom ‘vergeten’ we de geboorte van Jezus zo vaak met kerst? Terwijl dat toch de reden is waarom kerst is ontstaan en iedereen zich twee dagen in het jaar helemaal kan volproppen met lekkernijen. ’s Middags belt mijn vriend dat hij ook vandaag eerder vrij is en of ik zin heb mee uit eten te gaan. Ik spring haast een gat in de lucht. En verheug me op de komende avond. Na mijn heldere inzicht en dit kan mijn kerst niet meer stuk!

Of het kerstverhaal slechts fictie is of dat het echt gebeurd is, is niet belangrijk. Wat wel belangrijk is, dat dit verhaal de oorsprong van kerst is en dit verhaal voor het ultieme kerstgevoel zorgt. Wat geeft er een warmer gevoel dan te zien dat er meer dan 2000 jaar geleden een heel bijzonder jongetje is geboren om de zonden van de mensen op zich te nemen?