Player

Mijn broertje is twaalf en de allerliefste jongen die je je maar voor kan stellen. Tegen mij dan tenminste. Maar toch spoort er iets niet helemaal. Hij is een player. Niet een gewone player die steeds een ander meisje heeft, maar zo’n een die er een sport van maakt om zoveel mogelijk meisjes tegelijk te hebben. Het begon vorig jaar op de basisschool. Hij vond twee meisjes leuk die elkaars beste vriendinnen waren. Hij kon niet kiezen dus besloot maar met allebei te nemen. Hij zei tegen die meisjes dat hij de verkering geheim wilde houden, zodat geen van beide achter de dubbelrelatie zou komen. Een tijdje ging dit goed. De ene week was hij bij het ene meisje en de andere week bij het andere meisje. Op een dag kwamen ze allebei naar hem toe. Ze zeiden dat ze ‘het’ wisten. Hierop werd mijn broertje boos en zei dat ze zich niet aan hun belofte van zwijgen hadden gehouden en dat het dus uit was.

Mijn broertje vertelt keer op keer dit verhaal. Laatst wist hij te melden dat hij met een nieuw ‘project’ bezig is. Op de vraag of hij al een keer gezoend had zei hij: “Ja natuurlijk, wat denk jij nou? Ik ben toch al twaalf!” En toen ik vroeg hoe vaak hij dat al had gedaan antwoordde hij drie keer. Ik viel bijna van mijn stoel af. Ik zei dat hij wel erg jong was. Hij antwoordde: “Maar ik ben toch een player?”

Vandaag wist hij mij te vertellen wat zijn nieuwe project is. Drie meisjes tegelijk, waarvan er twee elkaars beste vriendinnen zijn. Gisteren is er één van de drie bij ons thuis geweest, natuurlijk toen we met de rest van het gezin naar een concert in het Concertgebouw waren. Wéér had hij gezoend. Toen ik vroeg of dit een exces van tienergedrag was, antwoordde hij: “Wat is een exces?” De rest van de middag zat hij met zijn vingers in zijn mond te knuffelen met zijn favoriete knuffel clowntje. Raar dat het kind en volwassen zijn zo dicht bij elkaar ligt. Ik ben benieuwd wanneer clowntje wordt ingewisseld voor een echte vriendin.