Op een gewone maandagmiddag rijd ik van mijn werk naar huis. Ik heb een beetje haast want ik moet een half uur later op dansles zijn. Vlak bij de rotonde zie ik dat er een ongeluk is gebeurd, waarbij politie aanwezig is. Snel controleer ik mijn licht en rij, na eerst links en rechts te hebben gekeken, de rotonde op. Twee seconden later lig ik op de grond. Helemaal verbouwereerd. Alles doet me pijn. Ik besef dat ik aangereden ben en wordt kwaad. Ik kijk om me heen om de desbetreffende auto te traceren. Tot mijn verbazing zie ik dat er een Turkse vrouw uit een Volkswagen Golf stapt. Ík had voorrang moeten krijgen! De woede komt als een groene gifslang in me opzetten. Altijd die Turken! Ze leven van onze belastingcenten en zitten de hele dag op hun luie reet. Ik begin haar voor van alles uit te schelden. Van kutwijf tot geitenneuker. Snel kom ik tot de conclusie dat ze er toch niets van verstaat. Ik probeer het maar op mijn beste Turks, maar mijn uitspraak is niet al te best. Ze denkt dat ik haar wat probeer te vertellen en legt haar arm op mijn schouder om te vragen hoe het gaat: “Oe aat te?” Kwaad sla ik haar arm weg en mompel iets over integratie. Daarna probeer ik op te staan. Ik móet en ik zóu naar dansles, maar toen ik bijna stond zakte ik weer in elkaar. Ik bel mijn ouders of ze me met de auto naar het ziekenhuis willen brengen.
Kort daarna komt de politie eraan. Ik moet mijn gegevens doorgeven en ze zullen de gegevens van de vrouw noteren, zodat ik naar het ziekenhuis kan. Ik mag altijd naar het politiebureau bellen om de verzekeringsgegevens van de vrouw te achterhalen. Inmiddels zijn mijn ouders gearriveerd en ik sta met hun hulp op. Het bloed sijpelt langs mijn benen over mijn laars. Dat had ik nog niet gezien en ik schrik. Ik schenk de vrouw nog een aantal boze woorden en stap in de auto.
Twee dagen later bel ik de politie. Deze weet te melden dat ze geen gegevens mogen verstrekken en dat er bovendien helemaal geen melding is gemaakt van het ongeluk. Ik heb geen enkel aanknopingspunt met de vrouw die me heeft aangereden terwijl ik wel met schade zit. Behandeling bij de EHBO, vier Röntgenfoto’s, gemiste danslessen, kapotte laarzen en een kapotte fiets. Moedeloos zit ik voor me uit te staren. Ik ben nog nooit zo kwaad en teleurgesteld geweest. Een kort lontje is niet tegen te houden. Je kan hem alleen maar afbranden, net zolang tot er niets van over is.
10 reacties
Eddy Kielema · 27 januari 2006 op 13:35
Het lijkt wel een verhaal uit de Twilight Zone: je hebt een ongeluk gehad met aanwijsbare schade, maar niemand heeft iets gezien of gehoord. Weird!
Dees · 27 januari 2006 op 14:50
[i]Kort lontje[/i] noem je dat?
Luie Turken en jouw belastingcenten en dan ook nog die vrouw uitmaken voor geitenneuker als ze naar je toekomt om te kijken of alles goed met je gaat. Behoorlijk grof, tegen de borst stuitend om te lezen.
Ik hoop voor je dat het van de schrik was, want ik weet dat dat kan in zo’n situatie, maar ik vind het hoe dan ook een naar stukje tekst.
Mosje · 27 januari 2006 op 15:21
Dit stukje kan helemaal niet. Het is grof en discriminerend. Als er nou nog wat ironie inzat, of als je je gedachten aan het slot zou relativeren of zo. Maar niets van dat alles.
Erg jammer.
archangel · 27 januari 2006 op 15:53
Spijtig genoeg ben ik het met Mosje en Dees eens… ik wachtte op het stukje relativering of de onverwachte [i]twist[/i], maar die kwam niet! En ik ken je toch als een weldenkend mens… 🙁
Outsider · 27 januari 2006 op 16:03
[quote]Ze leven van onze belastingcenten en zitten de hele dag op hun luie reet. Ik begin haar voor van alles uit te schelden. Van kutwijf tot geitenneuker. [/quote]
Zinnen als deze maakten op mij wel de indruk dat ze ironisch bedoeld zijn. Ik kan me voorstellen dat Farfalla uit woede een paar scheldwoorden gebruikt, maar verder denk ik niet dat hij (of is het zij?) dit serieus meent.
Farfalla · 27 januari 2006 op 16:24
Het was zeker niet discriminerend bedoeld! In de eerste plaats was het uit frustratie, in de tweede plaats is het nooit echt gezegd en tot slot is dit zeker niet serieus gemeend! Het was eerder een ‘vooroordeel’ die ik in mijn column naar voren wilde brengen. Het was zeker niet de bedoeling om er iemand mee te beledigen of te kwetsen. Sterker nog, van sommige Turkse mensen heb ik een hoge pet op. Zo zijn de twee mensen die de hoogste cijfers halen in mijn werkgroep bij de studie rechten Turks. Ik wil zeker niemand discrimineren. Het was een vooroordeel die door frustratie naar buiten kwam en later ironisch was bedoeld. Het is nooit echt gezegd en ik zou het ook nooit echt zeggen! Sorry. Het had ironisch over moeten komen, maar dat is dus niet gelukt.
Farfalla
Mosje · 27 januari 2006 op 17:35
Je uitleg van ganser harte geaccepteerd Farfalla. Zo zie je maar weer hoe moeilijk het soms kan zijn om je bedoelingen goed over te brengen.
Als er iets lastig is, dan is het het schrijven met ironie. Die ironie kun je wel voelen als je schrijft, maar komt het ook zo over? De lezer ziet alleen hetgeen je schrijft, en bijvoorbeeld niet de lichaamstaal die je uitspreekt tijdens het schrijven.
archangel · 27 januari 2006 op 17:53
Wederom volg ik Mosje na 🙂 Ik kon me al nauwelijks voorstellen dat je het allemaal meende, maar ja, ik kon de ironie gewoon echt niet vinden 🙁
MIEG
Mup · 27 januari 2006 op 17:59
Gelukkig dat je uitleg kwam,
Groet Mup.
Discoverme · 27 januari 2006 op 21:14
“Ze denkt dat ik haar wat probeer te vertellen en legt haar arm op mijn schouder om te vragen hoe het gaat: “Oe aat te?” Kwaad sla ik haar arm weg en mompel iets over integratie.”
Ik vond dit een mooie twist in het verhaal, maar helaas werd dit niet uitgewerkt…
Hierna snapte ik de strekking van de column echt niet meer….