Internetdate

Vele mannen klikten op mijn profiel, en allerlei berichten waaronder geile, dramatische, romantische en saaie belandden in mijn inbox. Ik nam mij voor om met de auteur van het eerste foutloos geschreven bericht een afspraak te maken.
Ene Mosje vormde de uitzondering op mijn ‘date-spam’ en buiten zijn goede schrijverskunsten bleek hij er – voor een oude man – redelijk uit te zien. Niet onknap, met een gezellig kaboutergehalte. Hoe het ook zou lopen: voor hem zou er altijd een plekje rond mijn huis zijn. Bij de vijver. Met een hengeltje in zijn handen. Mosje en ik schreven, lachten om elkaar en om ons zelf, chatten op MSN en planden na korte tijd onze eerste date. Op station Utrecht CX zou de liefdesbrug geslagen worden. Volkomen logisch, omdat deze plek tussen zijn mandje en mijn lits-jumeaux in lag. Ik kon hem herkennen aan het condoom dat hij over zijn kop had getrokken, en hij mij aan een Heineken koeltas. Hierin had ik een fles Demi-Sec verborgen, bedoeld om samen open te rukken. Deze heeft de treinvertraging niet overleefd, maar de fles heb ik wel voor ons bewaard. Het gaat toch niet altijd om de inhoud? Bruisen kan ik zelf ook, net als iemand een kater geven. Al met al kwam ik twee uur te laat aangeschoten, wild aan.

Mosje’s condoom was al voorzien van de nodige condens. Inademen deed hij door zijn mond en, grappig als hij is, had hij uitgeademd door zijn neus. Het condoom reikte tot op zijn bovenlip. Op het moment dat hij mij zag, klapte het condoom. Ik schijn dat effect op die dingen te hebben. Iedereen op het perron werd voorzien van kleine druppels Mosje-nat. Met zijn vouwfiets kwam hij in sneltreinvaart op mij afgekard; ik sprong net op tijd als een hinde opzij zodat het kruispunt waar mijn benen elkaar in de weggeschoren haren vliegen niet de bestemming [i]Biesieklette[/i] kreeg.

Ik sleurde Mosje een bar binnen waar ene Barbie ons bediende. Mosje wilde verderop, maar mijn zuigende lever en krakende nieren waren toe aan een smeerseltje. Barbie richtte zich tot Mosje en zei: ‘Kan ik jouw nie… hee, jáááj bent Mosje! Vorige week was je hier, met je waaif! Vieren dat je 37,5 jaar soamuh ben! Is sáááái jullie dochter?’

Ik heb Mosje naar wens anti-liefdevol de Utregse gràààch ingedonderd, z’n vouwfietsie er achteraan geslingerd, ben een internetcafé in gegaan om mijn profielen te wissen en keek met veel plezier op deze dag terug.

Met Mosje gaat het goed. Hij is hersteld van een dubbele longontsteking en zit nu met zijn vrouw in relatietherapie. Wij houden contact, Mosje en ik, want zo’n ervaring schept toch een band. En hoewel ik dit niet had willen missen, ben ik weer terug naar af: een ab-so-lu-te internot-dater.