Ja-ziekte

Dat ze bij de commerciële omroepen vooral onvoorstelbare bagger uitzenden, ze doen maar. Wel jammer dat de heffe des volks daardoor niet echt wordt bijgeschaafd als het gaat om zorgvuldig taalgebruik. “Hij hep stress gehad.” “Wat een vuile kuttekop.” Dit soort uitspraken is tekenend voor de taalbeheersing van allerlei relnichten aan wie wij worden blootgesteld in programma’s waarin stakkers proberen te zingen, of parvenu’s op protserige recepties nog maar een flesje champie open trekken. Of zo’n hakkelende would-be opiniemaker die in zijn fraudeshow allerlei tuig aan het woord laat over dubieuze investeringsfondsen die zich aan het toezicht van de AFM hebben onttrokken. Of het échte nieuws op de Campingzender, waarin iemand die bij een auto-ongeluk twee tenen heeft gebroken “in het ziekenhuis vecht voor zijn leven.” Ach, schei toch uit.

Maar bij de publieke omroep verlang ik kwaliteit. Want daar betaal ik voor. Ik wil niet dat mijn belastingcentjes worden besteed aan allerlei kneuzen, die maar wat aanrotzooien. Neem nou Buitenhof. Meestal zeer de moeite waard. Kopstukken uit politiek en samenleving worden uitvoerig aan de tand gevoeld over belangrijke zaken. Maar eens in de drie weken zet ik het toestel maar weer uit. Dan mag Peter van Ingen het programma presenteren. En die vent krijgt geen enkele vraag recht zijn bek uit. Maar ja, hij heeft recht op zijn driewekelijkse beurt. Want de VPRO betaalt mee aan dat programma. Eh… De VPRO betaalt mee? Nee, ík betaal mee. Het zijn mijn centjes.

Het absolute kwaliteitsbastion bij de NOS moet het journaal zijn. Helaas, ook daar is de verslordiging van onze taal aan de orde van de dag. Ik noem een Jeroen Overbeek. Die kan de s niet zeggen. Inzittenden van een trein of een vliegtuig heten bij hem steevast “pazzaziers.” En dan die Sophie Verhoeven. Die presteerde het, om bij een rechtstreekse uitzending van een herdenking tijdens de twee minuten stilte excuses te maken omdat de geluidsverbinding blijkbaar was weggevallen. Of Eva Jinek, die de pech had dat een filmpje op internet verscheen, waarin zij achter de journaaldesk haar “titties” liefkozend toesprak. Niet echt goed voor je statuur van nieuwsicoon. Ja. Maar pas echt diep treurig is Laïla Abid. Blijkbaar vindt de NOS het belangrijk dat ook minderheidsgroeperingen aan het werk worden gehouden. Ja. Dus neemt ook deze minkukel regelmatig plaats achter de lessenaar. Om ons toe te spreken op een manier die ik tenenkrommend vind. Ja. Om te beginnen lijdt ze aan de ja-ziekte. Op de meest onverwachte momenten, maar vaak als een filmpje is afgelopen, komt er een verdwaalde ja uit haar mond rollen. Ja. Erg storend, ja. En een belangrijk iets bij het voorlezen van nieuwsberichten is het handig en correct gebruik van klemtonen. Dus niet “gisteren stond de koers nog op 40[b]6[/b], maar vandaag is die al gestegen tot 50[b]7[/b].” Ja. Zelden heb ik iemand die zo erg van toeten noch blazen weet het nieuws zien presenteren.

Nee, werken bij de publieke omroepen moet voorbehouden zijn aan de beste journalisten en nieuwslezers. Niet aan allerlei kneuzen. Laat die voor mijn part maar leuk columns op het internet gaan schrijven…