Jaan – 3

1.3 SPIN

Na een paar keer links- en rechtsaf te zijn gegaan parkeerde ze de Alfa voor een roodstenen jaren dertig huis. Uit haar tas pakte ze een mobieltje, vouwde het open en toetste een nummer in. Het voortuintje met buxushaagje en vaste winterharde planten was netjes onderhouden, net als het huis zelf. De kleuren waren traditioneel: witte kozijnen en donkere pannen. De grote voordeur in het midden van het pand was donkergroen. De vrouw klapte het telefoontoestelletje weer dicht, keek om zich heen, pakte haar tas en stapte uit. Het was geen burgerlijke buurt waar de mensen elkaar vanachter de gordijnen in de gaten hielden. Alle gordijnen waren open. Ze hoorde stemmen maar die kwamen uit de riante tuinen die achter de meeste huizen lagen. Hoge kinderstemmen vermengden zich met lallend drankgezang en vermanende vrouwenklanken. De grote groene voordeur stond inmiddels op een kier. De vrouw liep zonder verder om te kijken naar binnen.

De gier stond toen nog in de rij voor de politiecontrole. Hij keek op zijn horloge maar bleef uiterlijk verder onaangedaan. Het duurde lang. De verkeersregelaar liet wel af en toe auto’s door maar één korte blik naar de gier deed hem besluiten de hybride Toyota in de rij te laten staan. Voor de Toyota stond een dure Mercedes waarin de bestuurder druk zat te bellen. Hij leek heel nerveus. Met grote slokken dronk hij water uit een plastic flesje en wreef zich voortdurend het zweet van zijn voorhoofd. Toen de Mercedes eindelijk aan de beurt was werd snel duidelijk waarom de bestuurder zo nerveus was. Hij bleek niet in staat te zijn de blaastest volbrengen. Nadat hij gesommeerd was uit te stappen, waggelde hij naar het politiebusje voor een tweede test. De man was stomdronken. Het afvoeren van de man bleek uiteindelijk gemakkelijker dan dat van de Mercedes. Het duurde een tijd voordat de sleutels terecht waren en voor een politieman door had hoe hij zo’n grote luxe wagen in beweging kon krijgen. Het hele gebeuren werkte positief op het humeur van de politiemensen. De gier werd echter steeds chagrijniger. Uiteindelijk kon hij doorrijden zonder te zijn gecontroleerd. Zo vriendelijk als mogelijk lachend naar de agent die hem bars gebood door te rijden maar binnensmonds hartgrondig vloekend reed hij door. De gier sloeg rechtsaf bij de verkeerslichten waar de vrouw door de boze Astra bestuurder was ingehaald. Bij de volgende verkeerslichten links en dan weer links. Zonder te twijfelen reed hij naar zijn bestemming. Hij schakelde de aandrijving over van de motor naar de accu’s.