Jazz kan ook opwindend zijn!

Jarenlang was jazzmuziek voor mij niet veel meer dan wat gepingel en getoeter waaraan kop noch staart zat. Maar de laatste jaren is daarin verandering gekomen door een reeks bijzonder interessante compilaties die door oude jazzlabels als Blue Note en Verve op de markt zijn gebracht. Met name de [url=http://www.bluenotetrip.nl/]Blue Note Trips[/url] van dj Maestro laten horen dat jazz in de jaren ’70 ook kon bestaan uit opwindende funk, soul en latin. Nu ligt deel 4 in de winkels die is samengesteld door het Duitse dj-collectief Jazzanova. [img align=left]http://www.imusic.dk/gfx/item/image/016/0724347462016.jpg[/img]Maar dat deel valt helaas een beetje tegen. Het Duitse sextet heeft enerzijds muziek uit de jaren ‘40, ‘50 en ‘60 geselecteerd, een tijdvak waarin op instrumentaal gepiel een vette bonus staat, zo lijkt het. Anderzijds horen we op de cd jazz uit de jaren ‘70. In die periode doen soul, funk, disco en zelfs rock hun intrede op de platen van Blue Note. Vooral de broertjes Mizell zorgen ervoor dat de oude toeteraar Donald Byrd en de bijna bejaarde pingeldoos John ‘Hammond’ Smith weer helemaal bij de tijd zijn. Hun producties klinken als spannende soundtracks en lijken zo uit Blaxploitation-films als ‘Shaft’ te komen. Op de dubbel-cd van Jazzanova wordt een opwindend funknummer van Donald Byrd (‘Think twice’) tot mijn grote ergernis snel gevolgd door een stokoude, rammelende jazztrack van James Moody uit 1948. Tja, daar word ik behoorlijk humeurig van! Dergelijke stijlwisselingen gebeuren spijtig genoeg op beide cd’s. Ik begrijp niet goed waarom de ene cd ‘lookin’ back’ en de andere ‘movin’ on’ heet, terwijl Jazzanova op beide schijfjes dezelfde onduidelijke schifting hanteert. Bovendien is de term ‘movin’ on’ in tegenspraak met de inhoud, want er staat maar een recente track op (van Nicola Conte) en die staat ook nog eens op het ‘looking back’-gedeelte. Het was beter geweest als Jazzanova de cd had gesplitst in een deel ‘pure’ en een deel ‘moderne(re)’ jazz.

Dan prefeer ik de cd ‘…Mixing’ van Jazzanova waarin de groep op briljante wijze jazz-invloeden mixt met moderne breakbeats. En de eerste drie delen van de ‘Blue Note Trip’ serie die samengesteld zijn door landgenoot Maestro. Hij laat je meer swingen dan onze oosterburen en heeft meer oor voor nieuwe jazz-talenten als Norah Jones en St. Germain. Die laatste twee namen komen ook voor op ‘Blue Note Sidetracks’ deel 3, samengesteld door onze zuiderbuur Sven van Hees. De Belgische reeks ‘Sidetracks’ heeft als bijkomende voordelen dat op bijna elk deel een half ontblote ‘hoespoes’ staat en de cd’s per stuk niet duur zijn. Tot slot kan ik nog van Blue Note ‘Shades of blue’ aanraden waarop oude jazztracks door de muzikale duizendpoot Madlib zijn opgepoetst en voorzien van relaxte hiphop beats. Ook de remixen van het Verve label kan ik van harte aanbevelen, hoewel ik soms het gevoel krijg dat de labelbazen mij met die oude meuk een hoop centjes uit de zak willen kloppen. Voor cd’s waarop nummers staan waarvan de auteursrechten al lang verlopen zijn, moet ik bijna altijd het volle pond betalen. Als rechtgeaarde Nederlander moet ik daar even over klagen. Daarvoor ben ik nog te weinig Europeaan, ben ik bang…
[email]edkq@yahoo.com[/email]