Geluk is een tussenstation tussen te weinig en te veel.
Hoge verwachtingen bewerkstelligen dat je vaak teleurgesteld word.
Ik leer m`n dochter nu al nooit té veel te verwachten van de dingen waar ze zich slapeloze nachten op verheugt. En het helpt.
Het leven is namelijk betoverend, als je het door de juiste bril ziet. Om te genieten van kleine dingen moet je af en toe een leerproces door.
Wie tot tevredenheid bereid is vind zelfs in de hel een gezellig zitje, dicht bij het vuur.
Nu wil ik bepaald niet zeggen dat ik zelf het lichtende voorbeeld ben van een tevreden mens.
Net als ieder ander mens van vlees en bloed dacht ik ook af en toe: Is dit alles wat er is?
De hectische tijd met kleine kinderen, de zaak, en zien met de centen rond te komen.
Maar dat is inmiddels ook opgelost want wie rijk wil zijn moet niet z`n vermogen vermeerderen, maar z`n hebzucht verminderen.
Als je dan om elf uur `s avonds na een mand strijkgoed weggewerkt te hebben weer een kind hoort huilen boven, dacht ik ook echt niet: Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen in de duisternis!
Nee, ik mopperde alles aan elkaar. En ook dat helpt.
“Verg veel van je zelf en verwacht weinig van anderen. Zo blijft je veel ergernis bespaard.”zei m`n moeder wel eens als ik weer eens mopperde dat m`n lief geen reet deed in het huishouden.
“Ja, ja lieve schat, ik weet het.Ik heb A gezegd en daar komt het hele alfabet achteraan.”
Jij zou ook wel eens kunnen strijken, misschien?”probeerde ik nog wat.
“Want wie het kleine niet leert, doet het grote verkeerd, weet je!”
Strijken heeft hij nooit gedaan. Maar ook hij had z`n momenten van ontevredenheid natuurlijk. Zeven winkels bestieren kent ook z`n ondraaglijke momenten. Een joodse wens aan de vijand luid niet voor niets: Wij wensen U veel personeel toe.
Maar goed, telkens wanneer je valt raap je weer iets op. En dat sterkt je weer op de weg naar tevredenheid.
Als je af en toe elkaars ontevredenheden begrijpt, ben je al een eind op weg.
Want een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houd.
Nu kan ik toch wel behoorlijk tevreden terug kijken op een turbulent leven tot nu toe.
Want mensen zijn zo tevreden als ze besluiten te zijn.
Ik heb vandaag besloten tevreden te zijn voor de rest van m`n leven.
😀
11 reacties
WritersBlocq · 25 februari 2005 op 13:59
Hoi Sally, je kan het zelf zo veel beter schrijven volgens mij, dan al die one-liners te gebruiken waar menige scheurkalender mee volhangt. Groetje, Pauline.
KingArthur · 25 februari 2005 op 14:04
@WB: je hebt misschien wel gelijk toch wil ik hier opmerken dat ik de achterliggende gedachte mooi vind.
sally · 25 februari 2005 op 14:06
Dank je, dat vat ik dan maar op als een compliment.
Het leek me leuk om de oneliners die me zelf erg aanspreken in een stukje te verwerken.
groet Sally
WritersBlocq · 25 februari 2005 op 14:17
Lees ik net mijn reactie over, komt het ook op mij op een hele andere toon over dan ik bedoelde. Ik bedoelde het luchtig en goed maar het kan katterig overkomen, da’s niet mijn bedoeling. Het was juist als compliment bedoeld voor je eigen schrijvelarijtalent! Nog een groetje, Pauline.
Kees Schilder · 25 februari 2005 op 16:15
[quote]Jij zou ook wel eens kunnen strijken, misschien?”probeerde ik nog wat.“Want wie het kleine niet leert, doet het grote verkeerd[/quote]
Stel niet tot morgen uit wat je vandaag door een ander kunt laten doen 😀
Ik heb vandaag besloten tevreden te zijn over deze column. Heel goed
Ma3anne · 25 februari 2005 op 16:40
Mwa, je hebt sterkere columns geschreven. Inderdaad de gedachte erachter klopt, maar al die spreuken dan wel cliché’s ertussendoor vind ik niet lekker lezen.
Robster · 25 februari 2005 op 17:05
Het is idd niet een makkelijk weglezend column, maar de gedachte erachter ben ik het zeeeeeeeeeer mee eens! 😀
Groetje,
Rob.
Dees · 25 februari 2005 op 18:41
Tsja, ik heb een bloedhekel aan spreuken. En misschien juist daarom vind ik deze column wel grappig 😉
Mosje · 25 februari 2005 op 20:17
Als het kalf verdronken is, is moeder de koe bedroefd.
De bril valt niet ver van het rek.
Wie A zegt, zit waarschijnlijk bij de dokter.
Wie zijn kont brandt, is een stommeling.
Spreekwoorden zijn bevroren vooroordelen.
Louise · 25 februari 2005 op 21:27
Door het overdreven gebruik van die oneliners, wordt het juist weer een thema en dat is eigenlijk heel leuk 🙂
Mup · 26 februari 2005 op 00:11
Ik ga voor de achterliggende gedachte en voor: Wie de schoen past, hoeft hem niet te ruilen,
Groet Mup.