Je mag alles van me weten, behalve…

Stel: Je buurman staat voor je deur en vraagt je met een wanhopige blik of hij misschien 10 Euro van je mag lenen. Wat doe je? A) je denkt: ‘Ach, wat is 10 Euro’ en leent het hem zonder moeilijk te doen. B) Je leent het hem wel, onder voorwaarde dat je het binnen een week terugkrijgt met 1 Euro rente erbij. C) Je leent niemand wat, want je vertrouwt niemand en komt zelf amper uit. Ik vermoed dat velen van jullie kiezen voor antwoord A. Zo ook Mercurius, de goedgelovige. Stel dat je buurman 2 weken erna weer om 07.30 uur voor je deur staat met dezelfde vraag? Aha, nu wordt het moeilijker hè? Want nu vraagt ie geen 10 Euro meer, maar plotsklaps 10x zo veel. En… Het was echt de aller-aller-allerlaatste keer. Zelfs de wanhopige blik was er dit keer niet bij. Die blik had plaats gemaakt voor de zelfverzekerde dit-doet-mijn-buufje-ook-wel-weer-blik. No way! Ik heb hem weggestuurd en hij droop schaamteloos af als een puppy die zojuist werd bestraft, maar zich van geen kwaad bewust was. Mij achterlatend met een plaatsvervangende schaamte en een schuldgevoel waar je U tegen zegt.

Nee maar, heb ik dan eindelijk de les geleerd dat er mensen zijn die vaak van mijn goedheid misbruik maken? Heb ik eindelijk NEE durven zeggen? Zal de geschiedenis zich nu niet meer herhalen? Tja, die geschiedenis wil ik wel even kwijt, anders snapt U er natuurlijk niks meer van. Ik leerde een geweldige vent kennen. Charmant, bij iedereen geliefd, goede baan en een vlotte babbel. Ik was als een blok voor hem gevallen en hij ook voor mij, althans dat maakte ik mezelf wijs. We hadden allebei een appartement, echter hij had de zijne pas 2 maanden en had voor een flinke som meubels besteld. We waren verliefd en dus wil je iedere dag, ieder uur en minuut met elkaar doorbrengen. Om een lang verhaal kort te maken: Hij trok bij mij in na 2 maanden, bestelde zijn meubels af en zei de huur van zijn appartement op.

Na 7 maanden is het gezeik begonnen. Huilend vertelde hij mij dat hij de autoverzekering niet kon betalen. Ik heb hem uit liefde die fl. 800, – geschonken. Een druppel op de gloeiende plaat, want daarna stroomden de volgende betalingsherinneringen alweer binnen. Hij leende steeds meer geld van de bank om maar niet voor de rechter te hoeven verschijnen. 2 jaar lang hebben we elk dubbeltje omgedraaid om uit zijn schulden te komen. Op een dag las ik via mijn bankafschrift dat er iemand op vrijdag om 11.13 uur geld van mijn rekening had gehaald. Ik was er zeker van dat ik het niet was geweest, want op dat tijdstip lag ik ziek in bed en had mijn toenmalige vriend boodschappen gedaan. Van mijn geld, met mijn pasje en mijn pincode (destijds gold: je mag alles van me weten, zelfs mijn pincode!).

Hij bleef maar ontkennen, dus ik naar de bank. Daar had ik twee mogelijkheden. Of ik gaf hem aan bij de politie, maar dan kreeg ie een strafblad of ik kon hem identificeren via de camera, die boven de pin 24 uur per dag opnames maakt, maar dat zou me dan wel geld gaan kosten. Ik koos voor het laatste. Als je iets pertinent wilt weten, speelt geld geen rol meer. Om precies 11.13 kwam mijn vriend naar binnen en haalde er het bedrag uit dat van mijn rekening was afgeschreven. Geloof me, je zakt letterlijk door de grond, omdat je ergens nog een sprankje hoop hebt dat je het bij het verkeerde eind had. Ik kreeg een glaasje voor de schrik en werd gerustgesteld met de troostende woorden dat ze zoiets dergelijks wel vaker meemaakten.

Thuis gekomen lag hij in foetushouding op bed en bleef nog steeds ontkennen. Het vertrouwen was weg. Een jaar later maakte hij het uit en haalde nog eens fl. 3500, – van onze ‘gezamenlijke’ rekening. Hij verkocht ons huis met veel winst en ik heb er geen rooie cent van gezien. Waarschijnlijk was hij gokverslaafd, al ben ik nu aan het gissen. Door mijn schuldgevoel t.o.v. de buurman en de pijnlijke herinneringen die weer boven kwamen drijven, heb ik mezelf maar eens verwend met wat emo-aankopen (voor de mannen: dit zijn onbewuste aankopen van hebbedingetjes die je gedurende een halve dag een euforisch gevoel geven en die uiteindelijk na 1 maand in de kast belanden). Nu staar ik naar mijn 3e telefoon, mijn zelfopblaasbare luchtbed en een staafvormig toestel dat in trilling gebracht kan worden voor sensuele prikkeling. Zoals je ziet, ik ben een open boek. Jullie mogen alles van me weten. Behalve mijn pincode.