“Jij hoort er ook bij!”

Mijn moeder heeft veel overgewicht, maar al die kilo’s samen hebben er wel toe bijgedragen dat ik een fijne jeugd heb gehad en nu nog elke dag blij ben met de vele kilo’s liefde waarmee ze me overladen heeft. Mijn moeder bezit ondanks haar overgewicht een schoonheid waar nog geen Karen Mulder aan kan tippen en die schoonheid bestaat uit de liefde die zij als persoon maar bovenal als mijn moeder uitstraalt. Mijn allerbeste vriendin draagt een aardig aantal kilo’s met zich mee, waar ze misschien niet blij mee is, maar waarvan ik vind dat het bij haar past. Meer dan 100 kg aan hartelijkheid en een intense vriendschap zegt mij zoveel meer dan een confectiemaat. Ik weet dat ze er zelf moeite mee heeft, wanneer mensen haar op het eerste gezicht op de overtollige kilo’s beoordelen. Mensen die er blijkbaar vanuit gaan dat elke kilo teveel een deel van je IQ wegneemt.

Juist door deze twee personen weet ik dat uiterlijk er totaal niet toe doen in de omgang met andere mensen en dat elk mens op zijn of haar manier iets te bieden heeft wat vele malen belangrijker is dan een goddelijk lichaam met het daarbij behorende vetpercentage of een fantastisch smoelwerk waar menig mens zich aan vergaapt. Ik stoor me daardoor ook mateloos aan mensen die te pas en te onpas dwepen met het feit dat zij het ideale lichaam hebben, en zichzelf als een geschenk van God zien.

Een aantal weken geleden zat ik in de kerk waar “jij hoort er ook bij!” het thema van de dienst was. De ware reden voor deze dienst was het onderlinge plagen van kinderen op scholen. Kinderen die buitengesloten worden vanwege hun “dik” zijn. kinderen die niet mee mogen doen, omdat zij rood haar hebben, stomme kleren dragen, brildragend zijn, een beugeltje hebben of gewoon om het feit dat ze iets minder begaafd zijn dan hun klasgenootjes. Ik kan het persoonlijk niet aanzien, wanneer ik in de straat kinderen hoor over het feit dat een ander kind niet mee mag doen, omdat zij niet voldoet aan de standaard maten van de anatomie van de mens.

Door die dienst gingen mijn gedachten even terug naar vroeger, naar mijn lagere schooltijd en naar de klasgenootjes uit mijn klas die het nodig vonden om mij te pesten vanwege mijn “dikke” moeder. Pesterijen die een enorme stempel op mijn persoonlijkheid hebben gezet en mijn ervaringen uit mijn lagere schooltijd naar een ver hoekje in mijn herinneringen hebben verbannen. Ik weet nog goed dat ik mezelf bij het verlaten van de lagere school heb voorgenomen, dat ik ze ooit eens in zou laten zien dat ik ondanks mijn “dikke” moeder genoeg te bieden had.

En het is me gelukt! Tijdens het 45 jarig bestaan van mijn voormalige woonplaats heb ik kaartjes gekocht voor de dorpsrevue, en aan de arm van mijn ouders ging ik de feestzaal binnen. Tijdens onze gang door de feestzaal waarbij menig oud klasgenootje met grote verbazing zijn/haar wenkbrauwen optrok liep ik met een rechte rug en borst vooruit houding naast mijn moeder te stralen. Om ons heen hoorde ik geroezemoes waaruit ik duidelijk kon opmaken dat er mensen zich afvroegen of ik daadwerkelijk dat meisje was waarvan ze dachten dat ik het was.

Toen ik naderhand van diverse oud klasgenoten complimenten mocht ontvangen over mijn jeugdige uitstraling heb ik ze geheel op mijn overbekende manier duidelijk gemaakt dat ik deze schoonheid niet aan een potje dag of nachtcrème te danken had, maar enkel en alleen aan de overdosis van liefde welke ik van mijn ouders en met name mijn “dikke” moeder mocht ontvangen.

Bij sommige mensen zag ik het schaamrood op de kaken verschijnen toen ik dit even subtiel in mijn betoog aanhaalde. Mijn allergrootste vijand uit mijn lagere schooltijd wilde zelfs mijn e-mail adres hebben, zodat hij “gezellig” kon mailen. Ik heb hem vriendelijk bedankt voor de eer. Waarom zou ik met iemand gaan mailen die mij eerst niet goed genoeg vond omdat mijn moeder te “dik” was, want aan die situatie is immers niks veranderd?

Wat ik met deze column wil zeggen is, dat de schoonheid van een mens niet in het aantal kilo’s welke de weegschaal aangeeft zit. Het zit hem ook niet in de elasticiteit van de huid of een perfect gerangschikt gebit. De schoonheid van een mens wordt bepaald door gevoelens, emoties, wederzijds respect, sociale omgangsvormen en het vermogen om te luisteren en begrip op te brengen voor de mensen om ons heen, maar bovenal zit schoonheid in de liefde waarmee men zijn medemens toedekt!