Joop, mijn broer voor één dag

In tegenstelling tot een paar maanden geleden kom ik tegenwoordig meer vaderfiguren tegen dan moederfiguren. En meer broerfiguren dan zusfiguren. Het aantal oomfiguren en tantefiguren dat ik tegenkom is hetzelfde gebleven. Laatst kwam ik een combinatie tegen. Een vaderbroerfiguur. Het vadergehalte komt zeker niet door het minieme verschil in leeftijd, maar eerder door het lesachtige en het wijze, en daar de wijze waarop. Het broergehalte dat de man voor mij heeft komt door zijn liefhebberijen. Vrouwen, motoren, schrijven en nog een tiental karaktertrekjes. Op bijna alles pakt ie me in en houdt ie me eronder. Mijne pa is niet te evenaren maar die vaderbroerfiguur, daarvan zou ik ook met plezier zijn gereedschap naar de gallemiezen helpen. Zou ik hem eens vragen of hij niet eens een dagje mijn broertje wil zijn? Mijn broertje dat ik nooit heb gehad? Mijn iets oudere broertje voor één dag.

Wanneer ik mijn broer voor één dag heb zou ik een vrije dag nemen. Of een vroege dienst, als het niet anders kan. Kan mij oudere broer voor één dag me komen ophalen van ’t werk. Kan ik zeggen tegen mijn collega’s: Kijk collega’s, da’s mijn iets oudere broer.
Daarna zouden we babbelen over vrouwen, motoren en schrijven. Ik zou aan mijn oudere broer voor één dag vragen of we koffie gaan drinken bij ons moe. Ons moe zou honderduit vragen aan haar tweede zoon voor één dag. Ze zal hem voor één dag wel haar lievelingszoon noemen.
Tegen mij zal ze zeggen:
‘Wanneer gaade gij ook eens zo’n écht boek schrijven als onze Joop? Das noggis wa anders dan da prulboekske van u!’
Misschien hoort er bij deze kranige woorden van ons moe een kleine verklaring. Ons moe is een Belgische maar verdomd, dat Woensdrechtse dialect heeft ze aardig onder de knie. En ze heeft daar wel een punt. Mijn oudere broer voor één dag, onze Joop, hééft een écht boek geschreven. En het is nog een goed boek ook.

Onze Joop, mijn oudere broer voor één dag heeft veel meer verstand van verbrandingsmotoren dan ik. Kleppen, zuigers, bougies, balhoofdhoeken, apexen en heel den annekesnest. Alles kan ik hem erover vragen. Alles kan ie me leren en wijsmaken, ‘k heb er ook zo weinig verstand van. Wanneer ons moe zich efkens terugtrekt om een waske en een plaske te doen, Joop heeft namelijk zijn vuil goed meegenomen naar zijn moeder voor één dag, vraagt Joop aan mij het een en ander waarvan hij denkt dat ik er wat vanaf weet. Piekende grotten, squirten, clitoraal orgasme, de eilandjes van Magelhaen en nog wat van die streken. Wanneer we de toilet horen doortrekken, het teken dat ons moe weer in de bijkeuken binnenkomt vertelt Joop snel over cichorei, het verschil tussen rietsuiker en bietensuiker en waarom hij bij de titel van zijn boek is gekomen. De wraak van IQ 105.
Ons moeder schenkt nog een goei bakske koffie in voor haar twee schavuiten.

Joop, mijne oudere én wijzere broer voor één dag, en ik gaan na de koffie even onder de notenboom bij het ouderlijk huisje zitten. Op het bankje dat onze pa nog in elkaar heeft getimmerd. Al gauw vergeten we de cichorei, en de bieten en gaat het gesprek over op de vrouwen. Ons moe moet nog wat wasgoed ophangen. De sokken en onderbroeken van Joop hangen al snel te wapperen in de frisse wind. Joop mag dan wel maar voor één dag haar zoon zijn, hij moet proper ondergoed aan z’n gat hebben. Ons moeder is me er eentje hoor! Onze Joop en ik hebben het van geen vreemde. Maar goed, een specifiek meiske komt ter sprake.
‘Het is me daar een fijneke’, zegt Joop.
‘Bijzonder is ze!’ Dat is er een van mij.
Wanneer we samen naar boven kijken, naar de takken van de notenboom, denk ik aan haar. Joop wil iets zeggen maar daar is ons moe alweer. Met een sneetje peperkoek. Jammer dat mijne toffe broer Joop ons vader niet heeft gekend. Maar hij zal hem ongetwijfeld bijzonder vinden, ook al heeft ie hem nooit gezien. Dat bijzondere meiske heeft hij ook niet gezien. Ik bijna.

Tegen een mens die slechts voor één dag mijn iets oudere broer is, vertel ik eerlijk over mijn gevoelens. Ik vertel tegen Joop over mijn jaloezie jegens hem. En nog niet eens in de eerste plaats omdat Joop alles weet over cichorei, bietsuiker, rietsuiker, verbrandingsmotoren en omdat hij heel veel Latijnse woorden kent. Nee, ik ben jaloers op mijn iets oudere broer voor één dag, Joop, omdat ie zo subtiel is. En omdat ie een écht boek heeft geschreven. Ik vertel hem dat ik zijn boek, de wraak van IQ 105, beter vind dan ‘watervrees tijdens een verdrinking’ van Brusselmans. Niet in de laatste plaats door de spanningsboog. Die bij ‘de wraak’ van Joop beter en sterker is dan bij het boek van Herman. Het boek van Herman kan ik gemakkelijker wegleggen tijdens het lezen. Ik kan gemakkelijker het blad een ezelsoorke geven en bij het terug beginnen lezen durf ik een paar regels missen. Dat heb ik bij het boek van mijn broer Joop nooit gehad. Dat komt door die spanningsboog.

Ja, het boek en zijn stukskes, daar ben ik jaloers op. O ja, en op zijn plaatsje in de schuif, bij dat ene bijzonder meiske. Zou Joop mij op die ene dag dat ie mijn oudere broer is die ik nooit heb gehad willen uitleggen hoe de verbrandingsmotor werkt? Of wat de klepspeling is van de Sareola? Als er nog tijd over is, ’t mag al donker zijn, heb ik nog een vraagje. En die gaat dan niet over de bijwerkingen van de chicorei.