Jouw Schuld

Een van de redenen waarom ik altijd heb opgekeken tegen het eventuele moederschap, is de regelgeving van de informele, maar ernstig in de samenleving geïnfiltreerde maffia ter bevordering van de plichten van de roze wolk. In de periferie ervan duiken met een zekere regelmaat de meest stompzinnige onderzoeken op, om moeders in de dop er op te wijzen, dat zwangerschap betekent dat je in ieder geval tijdelijk een willoze broedkip bent. Dat het moederschap daarna betekent dat jij, zeker jij en eigenlijk alleen maar jij er verantwoordelijk voor bent dat je kind gezond is. En is je kind dat toch niet, dan is het Jouw Schuld. Krijg je een kind, dan moet jij aan allerlei regels voldoen. Maar jij niet alleen. Ook je kind heeft per direct te voldoen aan het keurslijf van het gemiddelde. Kijk nu alleen al naar [b][color=000099][url=http://www.nu.nl/gezondheid/2131452/stress-even-slecht-als-roken-baby.html]het onderzoek van ene mevrouw Vrijkotte[/url][/color][/b], die heeft bevonden dat stress als factor een net zo negatieve invloed heeft op het geboortegewicht van een baby, als roken tijdens de zwangerschap. Het geboortegewicht van baby’s met gestresste moeders is blijkbaar in verhouding laag, net zoals het geboortegewicht van baby’s met rokende moeders.

Dat er bij ChristenUnie, SGP en CDA waarschijnlijk een applaus rondging voor het nieuwe argument om de moeder nog strakker in de symbiose met het kind te laten verdwijnen achter de veilige, afgesloten muren van de hoeksteen, is op zich al een erg beeld. De bovenstebeste Vrijkotte komt met deze opmerkelijke resultaten na de uitlatingen van hoogleraar en gynaecoloog G. Bonsel van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Zij speelt hem verder in de kaart in zijn pleidooi voor het terugbrengen van de werkuren van de zwangere vrouw. [i]Bore-out[/i] boven [i]Burn-out[/i], zal hij wel gedacht hebben. En [i]Arbeit macht stress. Zu Hause bleiben macht Vergnügen.[/i] Ik roep maar iets. Zijn oplossing is in ieder geval gedeeltelijk zwangerschapsverlof in een heel vroeg stadium. Goh. Verrassend.

In een adem door komen er nog meer opmerkelijke resultaten naar voren. Baby’s van vrouwen van Turkse en Marokkaanse afkomst zijn bij de geboorte zwaarder dan baby’s van vrouwen van Nederlandse afkomst. “Hoezee”, denk je nog even, die vrouwen doen het tenminste goed. Daar kunnen wij, Hollandsche broed- en stresskippen, een voorbeeld aan nemen. Zij doen niet aan stress en roken vast en zeker niet. Maar niet te vroeg gejuicht. Want mevrouw Vrijkotte ziet weer hele andere bezwaren in baby’s met een te hoog geboortegewicht. Een hoog geboortegewicht betekent namelijk een verhoogde kans op zwaarlijvigheid in het volwassen leven, met alle problemen van dien. En als moeder van het vetklepje is dat dan natuurlijk altijd Jouw Schuld.

Met mijn simpele ziel tel ik een op bij twee en bedenk me dat Turkse en Marokkaanse vrouwen maar moeten gaan roken tijdens de zwangerschap. Maar wat blijkt nu? Van de Turkse moeders in de dop blijft al één op de vijf roken, tegen één op de tien van hun allochtone evenknieën. En toch zijn die baby’s te zwaar en lopen vanaf hun eerste ademteug een ernstig risico om voor altijd vetzak te blijven.

Er zit dus weinig anders op dan maar meer te gaan werken, dacht ik zo. Voor mevrouw Vrijkotte dan. En de heer Bonsel. Want als je met een setje resultaten komt dat geen enkel doel dient en je elk dubieus resultaat weer weet om te buigen naar toch een waarheid en dan nog een negatieve ook, dan moet je misschien toch maar eens een echte baan gaan zoeken. Dan moet je – oh, ik zeg maar wat – die verspilde onderzoeksgelden misschien maar eens terugverdienen en teruggeven aan de maatschappij. Kan er weer verder gebouwd worden aan hoognodige kinderopvang ofzo. Zomaar een gedachte.