Mij is altijd geleerd mensen en groepen niet over één kam te scheren of in hokjes te plaatsen maar al een tijdje twijfel ik over een bepaalde groep, een ras wat volgens mij van nature met een bord voor zijn kop is geboren of van huis uit een gevoels-gen mist. Ik doel hier op een specifiek soort, de soort met het aangegroeide tweede oor, de helpdesk-medewerker! Dit ras heeft een aangeboren talent om zich af te sluiten voor serieuze klachten en elke vorm van redelijk converseren Dit ras is volgens mij enkel in staat een standaard verhaal af te draaien zonder oog of oor te hebben voor de individuele situatie en om dan toch in groepen te denken, licht ik er een aantal uit en om dan maar eens met één van de ergste te beginnen: de incasso-medewerker.
Zo lang er braaf betaald wordt hoeft niemand met dit soort in aanraking te komen maar zodra schulden door onvoorziene omstandigheden ontstaan is deze mutatie van het ras er als de kippen bij om de meest onmogelijke betalingsregeling te treffen, volgens mij met het doel om op deze manier het contact zo lang mogelijk in stand te houden zodat hij zijn macht kan laten gelden bij elk daarop volgend frustrerend telefoongesprek. Dit soort betaald zelf namelijk alles op tijd, heeft nooit schulden en kan zwemmen in zijn geld want het heeft duidelijk geen idee wat het is om met een beperkt budget de zorg voor een gezin te dragen.

Een andere mutatie, misschien wel de ergste in zijn soort, is de helpdesk-medewerker van een verzekeringsmaatschappij, ongeacht het soort verzekering of de afdeling die ze vertegenwoordigen. Om met deze mutatie een fatsoenlijke conversatie te volgen moet je behoorlijk sterk in je schoenen staan want zwart is zwart en wit heeft alle kleuren van de regenboog. Ook bij dit soort geldt de stelregel dat zo lang er netjes betaald wordt er geen vuiltje aan de lucht is, alleen dit soort heeft de nare gewoonte niet thuis te geven als ze zelf over de brug moeten komen. Elke redelijkheid verdwijnt uit hun bestand en geen middel blijft onbenut om onder een verplichting uit te komen, ze kruipen terug onder de steen waar ze oorspronkelijk onder vandaan zijn gekomen en gebruiken elke kleine misstap die je als klant ooit heb gemaakt tegen je, zonder enige vorm van emotie of redelijkheid.

Nee, je mag mensen niet over één kam scheren of in hokjes stoppen maar volgens mij vallen het door mij omschreven rassen in geen enkele categorie of hokje maar maken zij deel uit van een gemuteerde vorm, gevormd door geld en maatschappij tot een totaal uniek ras dat in Jurassic Park niet zou misstaan.

Categorieën: Maatschappij

Fem

"Today is a gift, that is why it is called the present"

11 reacties

Neuskleuter · 13 maart 2008 op 14:10

Haha, misschien zijn er aan de telefoon wel de grootste flirters. En willen ze zo vaak mogelijk contact. Of misschien zijn het wel eenzame mensen, die graag een praatje met de klant blijven maken. Of misschien zijn het wel gewoon mensen die hun werk doen. En niet genoeg naar de bellers luisteren, omdat dat niet van de baas mag. Het ‘ras’ helpdeskmedewerker is dus misschien wel het symptoon van de ware ergernis. (Knap trouwens dat je daarin het woord help nog durft te gebruiken)

Wel grappig beschreven! Ik miste alleen nog de medewerkers van internetproviders. Die zijn ook zo leuk om tegenaan te schoppen.

lisa-marie · 13 maart 2008 op 15:59

Zeker weten dat dit ras het goed zou doen in Jurrasic Park 😆 😆

SIMBA · 13 maart 2008 op 19:17

Een zeer keurige moppercolumn Fem, erg leuk!

[quote]Om met deze mutatie een fatsoenlijke conversatie te volgen moet je behoorlijk sterk in je schoenen staan [/quote]
Moet “volgen” in deze zin niet “voeren” zijn?

WritersBlocq · 13 maart 2008 op 21:56

Pfff wat een ratelarij. Mij te slordig geschreven: heb een helpdesk nodig om mij er doorheen te loodsen.

Dees · 13 maart 2008 op 22:31

het is een beetje een tam stukje. maar dat komt ook omdat je er veel bijhaalt en niets echt tot climax uitwerkt. zowel aan de foon als in een stukje mag je best uithalen… als je je ergert, erger je het dak door 😉

Fem · 14 maart 2008 op 07:21

😕 grappig, keurig, slordig, tam…. Lastig om daar wat mee te doen doen dus trek ik voor het gemak maar even mijn eigen conclusie:

Te boos om het netjes te schrijven, daardoor misschien wel grappig maar ik heb te lang gewacht met fouten verbeteren waardoor mijn woede teveel gezakt is en stukje te tam geworden…?
Ik ga de help-desk er niet voor bellen maar leg me erbij neer dat mopper-columns niet mijn ding zijn. Misschien ben ik van nature niet lang boos genoeg om mijn woede netjes op papier te krijgen… 😕 ??

wat betreft de twee “soorten” die ik er uit gelicht heb… die had ik vers in mijn geheugen maar om maar enkele voorbeelden te noemen: belastingdienst-helpdesk-medewerker, casema-helpdesk-medewerker, eneco-helpdesk-medewerker, PUC-helpdesk-medewerker…… keuze genoeg 😉 !!

arta · 14 maart 2008 op 07:50

[quote]Nee, je mag mensen niet over één kam scheren of in hokjes stoppen maar volgens mij vallen het door mij omschreven rassen in geen enkele categorie of hokje maar maken zij deel uit van een gemuteerde vorm, gevormd door geld en maatschappij tot een totaal uniek ras dat in Jurassic Park niet zou misstaan.[/quote]
En bedankt, he!

Gr. Arta (parttime helpdeskmedewerkster, pas gedeeltelijk gemuteerd 😀 )

Fem · 14 maart 2008 op 07:57

zolang je je nog persoonlijk aangesproken voelt is er nog hoop Arta, dan is je gevoels-gen duidelijk nog in werking 😀

Neuskleuter · 14 maart 2008 op 10:02

Haha, Fem, hoe kom je erop! Gevoelsgen…
*Leeft met Arta mee*

Trouwens, je hebt al een column van de maand, dus volgende keer meer succes! 😉

Fem · 14 maart 2008 op 11:42

…ik zei toch al dat ik niet goed ben in mopperen…. 😀

arta · 14 maart 2008 op 15:38

*Zucht van opluchting*
😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder