Kattenkwaad

Kris moet van hogere medische machten op dieet. Ik dus ook. Er is namelijk maar een manier om dat dikke eigenwijze rotmormel te wegen en dat is eerst met en daarna zonder heer hooghartige hoogheid in de armen naar de teller te staren en met behulp van het een min het ander het gewicht te bepalen van het weldoorvoede vreetzakje. Dit betekent helaas dat de door mij reeds maanden zorgvuldig vermeden plek, ineens weer bevorderd is tot plaats van wekelijkse bijeenkomst van Kris, mij en de onverbiddelijke harde waarheid.

Kris heeft blaasgruis en moet afvallen om zo minder risico te lopen op een gevreesde penisamputatie. Hoewel ik het als urineloos-tool maar een knetteronhandig ding vind (het spettert, het schijnt lastig richten te zijn en die lange weg extra is straal-overbodig), ik kan me nog net voldoende inleven in de andere sexe om me te realiseren dat een amputatie van het zaakje wellicht makkelijker plast, maar verder toch misschien wat complexen van andere aard in de hand zal werken. Zielig!

Kris krijgt een kwart blikje speciaal voer en een eierdopje droog. Elke dag. Hij zeurt me dan ook volledig terecht voortdurend de kop gek. Maar ik ben zeer standvastig. Waar het hem betreft dan. Waar het mij betreft ben ik voornamelijk bezig met bijzondere theorieen over dat af en toe een vreetaanval je spijsvertering op gang houdt, door het verassingseffect. Ook doe ik aan weegschaalbedotting. Als ik alleen op mijn linkerbeen ga staan, weeg ik een halve kilo minder. Als ik de tweede keer op de weegschaal ga staan, weeg ik soms zelfs een hele kilo minder dan de eerste keer. Het schrikeffect zorgt voor instant calorieverbuik, dat blijkt wel weer. Soms ga ik heel snel twee keer achter elkaar. Het verassingseffect op de weegschaal zou hem dan gunstig laag moeten stemmen. Ik scheer mijn benen voor ik ga wegen. Je weet maar nooit.

Gisteren lekker roti gehaald met een vriendin van mij. Flesje rode Zuid Afrikaanse ernaast, yumz. Rode wijn is ook heel goed voor lijnende vrouwen en Surinamers zijn niet voor niets het slankste volk van onze aardkloot. Vlak voor het eten vulde ik Kris zijn bak nog even met een half eierdopje droog. Zijn verwijtende blik voelde toch wat onprettig.

Vannacht heb ik gedroomd over veroordeeld zijn tot eierdopjes droogvoer en over sappige kattenbaasjesbenen gekruid met die lekkere typisch Surinaamse kruiden. Het klotenmormel heeft het voor elkaar, vanavond zit ik aan de SlimFast.