Wat mij opvalt wanneer ik mijn favoriete onderwerp ‘NS’ aanhaal, is dat iedereen er een mening over schijnt te hebben. Zelfs verstokte automobilisten die in 1978 voor het laatst met de trein gereisd hebben. En niemand is overwegend positief. Begrijpende blikken, knikkende hoofden, een ‘ja, vervelend hè!’ en anekdotes uit de vorige eeuw komen in grote mate voorbij wanneer forensen zoals ik ons beklag doen over de zoveelste vertraging bij hun overstap op Schiphol. Ik heb een rijbewijs en een auto. Waarom ga ik dan nog met het openbaar vervoer? Omdat reizen met de trein, ondanks de vierkante wielen, de vertragingen, de onduidelijke omroepberichten en de niet altijd even aardige conducteurs een waanzinnige manier van reizen is. Een uurtje in de trein ’s ochtends en ik heb voldoende energie om de hele dag door te komen.

Meerdere malen heb ik meegemaakt dat ik in de trein zat en dat deze midden in een weiland stopte vanwege een seinstoring, een defecte wissel, een tegenliggende intercity of gewoonweg wegens teveel blaadjes op het spoor. En dat schept een band. Een instant connectie met je medereizigers. Achter in de coupé worden er moppen getapt over conducteurs, zakjes chips worden doorgegeven, pepermuntrolletjes gaan van hand tot hand en alle spoorweganekdotes passeren de revue. Leuker dan de doorsnee verjaardag. Bij het verlaten van de trein wordt er uitvoerig gedag gezwaaid en met een brede glimlach op mijn mond ga ik verder met de dingen van alledag. Ik ben alweer vergeten dat ik zojuist drie kwartier vertraging heb opgelopen. Wat was dat gezellig!

En dan zijn dat slechts nog de ervaringen van de sporadische treinreizen die ik maak, wanneer ik bijvoorbeeld een vriendin in Leeuwarden ga opzoeken. Nee, dan mijn dagelijkse treinreizen! Ik verheug mij iedere dag weer op mijn reisje naar Amsterdam. In dat ene uurtje ’s ochtends en dat ene uurtje ’s avonds, ben ik namelijk nooit alleen. Ik heb treinvrienden. Vrienden waarvan ik de naam niet eens weet, maar die ik beter ken dan mijn eigen buren. Vrienden die elke ochtend weer blij zijn om mij te zien. Vrienden die weten wanneer ik slecht heb geslapen en vrienden die zien dat ik een drukke dag op mijn werk heb gehad. En wanneer ik een dag niet op het afgesproken tijdstip in de trein zit, wordt ik gemist.
Mijn treinvrienden! In het dagelijkse leven zouden we elkaar voorbij lopen, maar op het traject Schiphol-Amsterdam is er een band ontstaan. Niet omdat we interesses of hobby’s delen, maar omdat we allemaal dezelfde kant op moeten, over hetzelfde spoor, iedere dag op hetzelfde tijdstip.

Ik sluit mij aan bij de Nederlandse Spoorwegen en kom iedere ochtend met een glimlach op mijn werk aan. Blijven jullie nog maar even file rijden…

Categorieën: Verkeer

16 reacties

dj_Eddy · 12 november 2007 op 17:08

Als tevreden reiziger met het OV sluit ik me helemaal bij deze positieve boodschap aan!

arta · 12 november 2007 op 17:46

Ik vind de trein ook een heerlijk vervoermiddel, al zoek ik dan niet echt contact met mijn medereizigers. Ik ga voor een heerlijk muziekje en een goed boek.
Vertraging betekent een hoofdstuk meer lezen, dus is niet echt een probleem. (ik calculeer het gewoon in!)
Leuke, vrolijke column over de spoorwegen!
Goede reis weer, morgen! 🙂

SIMBA · 12 november 2007 op 18:44

Eigenlijk is een file ook een trein, vind ik altijd als ik zo’n rij zie staan.

lisa-marie · 12 november 2007 op 18:52

Ik sluit mij volledig bij arta aan 😀

Mup · 12 november 2007 op 21:15

Leuk eens wat positiefs van de NS te lezen. Toch ben ik niet overtuigd. Treinen naar en van het werk vind ik drama, voor mijn plezier buiten de spits, daar geniet ik dan weer wel van. Of genoot, moet ik zeggen, het is alweer een poosje terug dat ik zelfs maar een trein gezien heb,

Groet Mup.

vanlidt · 12 november 2007 op 21:42

als je het Ierse OV kent, klaag je nooit meer over de NS, maar dat deed ik toch al niet. 🙂

weathergir · 12 november 2007 op 22:45

Ik vind ‘m nog steeds goed, Ien! Topperrrrr…

Trukie · 13 november 2007 op 00:23

Dapper om zo tegen vastgeroeste meningen in te gaan.
Maar je hebt groot gelijk.
Zonder NS zou mijn leven minder afwisselend zijn (geweest).
Schrijf- en levenskunstenares om het zo te kunnen zien en te beschrijven.

FatTree · 13 november 2007 op 08:44

Goede column Ien!
Ik vond de term ’treinvrienden’ eigenlijk zo leuk dat ik heb als titel gebruikt zou hebben.

Cool dat je een niet zo voor de hand liggende mening hebt genomen als uitgangspunt!

Gr. FatTree

Ineke · 13 november 2007 op 09:05

Dank jullie wel voor jullie positieve reacties. Vanochtend natuurlijk even aan mijn treinvrienden verteld dat ik over hen geschreven heb 😀 .
@Fattree: dat wilde ik in eerste instantie ook als titel gebruiken, maar vond achteraf dat ik daarmee al direct mijn mening over ’treinen’ zou weggeven.

Groetjes Ineke

KingArthur · 13 november 2007 op 10:15

Omdat ik zelf (en ik niet alleen) snel geneigd ben de negatieve kant te benaderen, vind ik deze kijk ook erg leuk om te lezen. En je hebt nog gelijk ook.

Dees · 13 november 2007 op 11:06

Haha leuk… De trein is een heel prettig vervoermiddel, helemaal met je eens. Zeker als je een go-with-the-flow mentaliteit ontwikkelt, zoals jij zo leuk beschrijft. Ik zie je bwvs zitten, met je vrienden in volstrekt harmonieuze sfeer 🙂

Happyturf · 13 november 2007 op 17:12

Hoi Ineke, ik heb zojuist mijn auto verkocht. Komt door jouw Column! :lach:

Happyturf

Ineke · 13 november 2007 op 22:26

:lol:… Happyturf, wat een mooi compliment. Dank je!

pally · 14 november 2007 op 11:02

Erg leuke positieve column over de trein. Ik ben het met je eens. Zo beschreven dat ik er vrolijk van word! Nou eens geen gekanker!:wave:

groet van Pally, ik moet snel weg om de trein te halen. feestje…. 😀

KawaSutra · 15 november 2007 op 01:08

Ik geloof dat jij wel spoort!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder