De november-december periode is weer aangebroken en de nodige inkopen moeten gedaan worden. Aangezien ik in een dorp woon waarvan het centrum niet al te groot is neem ik meestal het busje naar de stad, als ik tijd heb. Lees mijn relaas van een maatschappelijk-treurig ritje. Zaterdag morgen… vroeg. Met mijn ’s morgens altijd duffe kop stond ik op het busje te wachten. Het busje was zoals gewoonlijk weer te laat. Toen het busje voor mijn voeten (gelukkig niet erop) arriveerde, trok ik mijn portemonnee en telde vijftig eurocentjes neer voor het buschauffeurtje. Het busje zat voor het vroege tijdstip (10.45) erg vol. Gelukkig kon ik achteraan in het busje nog een plaatsje bemachtigen waar ik hoopte nog een beetje uit te kunnen slapen. Struikelend (het busje was begonnen te rijden) nam ik plaats en ik sliep bijna toen ik weer bijna (want ik sliep nog niet helemaal) wakker werd. Volgende halte. Het busje werd nog voller. Er waren geen vrije zitplaatsen meer. Toen stapte er een oud mevrouwtje in. Niemand voor mij voelde zich genoodzaakt op te staan, dus nam ik die taak waar. Dankbaar ging het oude mevrouwtje zitten.
Bij de volgende halte kwam er weer een plaatsje vrij. Ik ging weer zitten, want ik was nog steeds moe. Slaperig bonkte mijn hoofd mee op het ritme van het busje dat over de drempels klotste. Opnieuw stopte het busje en wederom waren er geen plaatsen vrij. Een hoogzwangere vrouw stapte in. Ik keek om mij heen. Anderen deden alsof ze druk in gesprek waren en de vrouw niet hadden gezien. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen te blijven zitten, dus stond ik de vrouw mijn plaatsje af. Ze nam plaats.
Ik vroeg me af of, als ik de vorige keer was blijven staan en er iemand anders op mijn plek was gaan zitten, er werkelijk niemand was opgestaan voor deze twee personen.
De mentaliteit van ‘laat een ander het vuile werk maar opknappen’ dringt steeds verder door in onze samenleving. Ik ben ook lui, maar ik kan het niet aanzien hoe iemand die bijna niet kan lopen of blijven staan, geen zitplaatsje krijgt aangeboden door meer valide mensen. Laten wij, de jeugd, gebruik maken van het feit dat we nog zo vitaal zijn dat we bij wijze van spreken overal naar toe kunnen lopen. Wat ik wil zeggen; voel het als je maatschappelijke plicht om op te staan voor mensen die zich niet meer de hele rit aan een paaltje vast kunnen houden. En of je voor die vijftig eurocentjes nu vijftien minuutjes moet staan of zitten; je komt er toch wel.
Esther
7 reacties
deZwarteRidder · 26 november 2003 op 11:52
Het is waar Esther, je komt er even goed wel…
En met deze instelling kom JIJ er zo wie zo wel.
Als de jeugd maar ook volwassenen inderdaad iets meer voor elkaar over hadden, zag de wereld er een stuk vriendelijker uit.
Leuke column.
Rich@RD
Godspeed · 26 november 2003 op 13:42
[quote]trok ik mijn portemonnee en telde vijftig eurocentjes neer voor het buschauffeurtje.[/quote]
50 eurocent!?!??! voor het buschauffeurtje?!?!? Waar was dat dan, op de Efteling of Madurodam??
Geen strippenkaart?!?!
Dan moet het wel in Turkije zijn, met een Dolmus.:-D
Op zich is het helemaal niet zo slecht, om ook als oudere te blijven staan, je kunt dan je evenwicht en motoriek trainen om niet op je bek te vallen, als de bus optrekt.
Je zou eens in Cancun/Mexico met de bus moeten gaan, je krijgt daar geen kaartje maar een verzekeringsbewijs als je instapt. De bus gaat sneller als een taxi, en nu ik dit schrijf breng ik mij zelf op het idee voor een reisverhaal.
Ga even schrijven.
Godspeed:pint:
Kobus · 26 november 2003 op 14:05
Toch maar eens een positief geluid dan van mij, ook al is het voorval jaren geleden.
Samen met een vriendin van mijn leeftijd stapten we in de stadsbus. Ook behoorlijk vol. Vooral scholieren, die een beetje dolden met elkaar.
Twee Turkse jongens stonden echter wel op en boden ons hun zitplaatsen aan.
Emmen, vlak voor de kerst, vriezend weer. Er stapt een oudere mevrouw in de bus. Maar was blijkbaar de verkeerde. En haar (laatste) bus was al weg. Nadat ze had verteld waar ze naartoe moest, reed de bus netjes via een omwegje naar het flatje. En de reizigers complimenteerden de chauffeur met dit gebaar. De juiste kerstgedachte ! Zo kan het gelukkig ook nog (af en toe)
pepe · 26 november 2003 op 14:31
Niets is menselijker dan menselijk zijn voor elkaar!!
Klasse Esther, jij komt er zeker wel. 🙂
viking · 27 november 2003 op 08:20
[quote]Samen met een vriendin van mijn leeftijd[/quote]
Jezus Kobus hoe oud ben jij dat mensen voor jou opstaan???
Of neem je je zwaard mee in de bus, dan zou ik namelijk ook voor je opstaan!
😀
Kees Schilder · 27 november 2003 op 11:38
Wat doet zo’n oud vrouwtje trouwens in een busje?
Is dat wel politiek correct? Is dat wel estetisch verantwoord?
Hoort die niet met een natte luier en in pyjama te vegeteren in een nietvepleeghuis?Heeft ze uberhaupt wel recht van leven?
Ik word hier cynisch van.Wel een prima column trouwens
Kobus · 27 november 2003 op 14:31
Viking, kijk voor reactie [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/newbb/viewtopic.php?topic_id=1&forum=1&2]HIER BIJ CAFE[/url]
Want is offtopic.