Kerstdagen alleen…

Al slenterend kijk ik op naar de kerstversiering boven de winkelstraat. De gezelligste tijd van het jaar nadert met rasse schreden en voor mij als zojuist herboren single betekend dit een eenzame kerst. De angst dat ik straks alleen aan de eettafel zit, prikkend in een gevulde kalkoen, slaat me om het hart. In mijn verbeelding doemt het beeld op van de gierigaard Ebenezer Scrooge uit “A Christmas Carol’ van Dickens. Als ik denk aan mijn liefhebbende familie zie ik het beeld van het familiediner uit de film Festen! voor me. Zo loop ik in gedachten door de Alkmaarse Langestraat. Eenmaal thuis kruip ik meteen achter de computer. Via Google stuit ik op een link die naar een nietszeggende website leidt. ‘Kerstevenement met 125 singels. Boek Nu!’ Nieuwsgierig lees ik verder. De foto’s spreken me aan. Een landgoed midden in de Ardennen met daarop een middeleeuws kasteel, een burcht, en een ander pittoresk kasteeltje. Er blijken twee ‘Chateaus’ te zijn. Chateau de Blier ziet eruit als een robuust masculien middeleeuws kasteel bovenop een heuvel. Het kasteel kent vele gangen, een statige, maar sfeervolle eetzaal, een enorme openhaard met daaromheen banken waarin je lekker kunt wegzakken. Overal waar je kijkt zijn er elementen die je het echte kasteelgevoel geven, wat te denken van een erker die als dansvloer dient en een heerlijk poolbiljartzaaltje? Le Chateau des Sorbies is anders. Het kleine kasteeltje doet juist feminien aan. In de slaapkamers staat een riant romantisch hemelbed als uit een droom van mijn ex. Aan de muur hangen gotische kaarsen en portretten van vergeten burchtheren met hun vrouw. Ook al ben ik romantisch van aard, een poolbiljart kan ik moeilijk weerstaan. Chateau de Blier spreekt me het meeste aan. 125 singels met maar één doel, een gezellig weekend en een heleboel lol. Het doet me denken aan mijn jeugd op schoolkamp. Een oud nonnenklooster dat vanaf de jaren 70 opvang biedt aan jongeren zonder (verantwoordelijke) ouders. Ouders die zijn blijven hangen in de zestigerjaren. Met twaalf jongens hielden we onze slaapzaal wakker, want vannacht gaan we naar de meisjesafdeling. Overdag maakten we afspraken; wie wakker blijft, wie op de uitkijk gaat staan en wie nu eigenlijk op welk meisje verliefd was. Doet me denken dat er eigenlijk niet zoveel veranderd is in de wereld waarin we nu volwassen zijn. En voor ik het weet staat er op mijn scherm: ‘Bedankt voor uw reservering!’