Kiezen tussen draken

‘Nee, ik wil niet!’
‘Ga nu maar gewoon mee.’
‘Nee, papa, ik wil echt niet.’
‘Maar je moet. Je kunt toch niet alleen thuis blijven?’
‘Dan blijf jij toch ook hier?’
‘Dat kan niet, Marco, daar hebben we het al over gehad. Papa is drakenjager, dan moet je nu eenmaal naar de draken toe.’
‘Maar dan hoef ik toch niet mee? Ik ben bang voor draken, papa.’
‘Ach, lieverd, je hoeft niet bang te zijn. Ze doen niets. Ze spuwen af en toe alleen een beetje vuur. Maar meestal is dat slecht gemikt. En af en toe proberen ze om op je te gaan staan. Maar jij bent nog zo klein, dat dat met hun grote poten heel moeilijk is. Dat lukt vast niet.’
‘Ja maar, papa, zij zijn zo groot.’
‘Dat lijkt alleen maar zo, omdat jij nog zo klein bent. De meeste draken zijn nog geen zeven meter lang. Dat is net iets hoger dan dat huis aan de overkant.’
‘Dat is best wel groot, vind ik.’
‘Wat wil je dan? Wil je met mama mee vandaag?’
‘Nee. Mama is niet lief op haar werk. Dan doet ze de hele dag heel gemeen tegen iedereen. Ook tegen mij.’
‘Ach, dat bedoelt ze niet zo. Maar mama is een manager. Je weet toch wat dat is, hè?’
‘Ja, dan moet ze de baas spelen over iedereen.’
‘Precies. En het is niet goed voor haar image, als ze dan ineens heel lief tegen jou doet. Ga dus maar gewoon met mij mee.’
‘Maar waarom kan ik vandaag niet gewoon naar de opvang, naar juf Christel?’
‘Dat hebben we je toch al verteld? De juffen staken vandaag allemaal.’
‘Waarom?’
‘Dat is veel te ingewikkeld om je nu uit te leggen. Vraag het vanavond maar aan mama. Die kan dat veel beter uitleggen en ze is ook nog eens de baas van juf Christel. Kom, je jas aan, we moeten weg.’
‘Nee-heee!’