Strontvervelende kinderen zijn een zeldzaamheid geworden. De etterbakjes die de leraar het bloed onder de nagels vandaan halen hebben ADHD of zijn hoogbegaafd. De verschijnselen zijn echter in veel gevallen hetzelfde. Slecht concentratievermogen (voorheen: niet opletten). Slechte cijfers omdat de stof niet boeiend is (voorheen: gevolg van niet opletten). En verder wordt het gezag van de leraar ondermijnd omdat het kind niet lekker in zijn vel zit en naar het schijnt een gebrek aan zelfvertrouwen compenseert met luidruchtig gedrag (voorheen: een strontverwend kind dat het vertikt te luisteren en slecht is opgevoed). Binnenkort zou het aantal ADHD’ertjes nog wel eens verder kunnen stijgen. Het Nederlands Instituut van Psychologen heeft geconstateerd dat ‘de huidige IQ-test de intelligentie van kinderen te rooskleurig voorstelt’. Binnenkort zal een nieuwe test ontwikkeld worden. Naar verwachting zullen de scores daarin gemiddeld 10 tot 20 punten lager liggen. Met als gevolg dat een heleboel vermeend hoogbegaafden buiten de boot vallen. En dan is ADHD of hoogsensitiviteit een prima alternatief.

Ouders die nu nog denken dat hun kind hoogbegaafd is, kunnen de nieuwe test beter laten voor wat-ie is. De uitslag zou kunnen uitwijzen dat al die ‘gesprekken op niveau’ met hun kleine ettertje gewoon dom geouwehoer zijn geweest. Dat hun kind al even normaal is als het kind van de buren, alleen een tikkeltje vervelender. En dat zijn hoeveelheid grijze massa gelijk is aan die van de grijze massa.

De kinderen die écht ADHD hebben of zich vervelen omdat de stof écht te eenvoudig is, worden op één hoop gegooid met de hopeloze, vervelende, irritante en onmogelijke pseudo-ADHD’ertjes. Arme leraren. Want die krijgen jaar na jaar steeds meer leerlingen met een gebruiksaanwijzing, een etiketje. Die mag je niet gewoon strafwerk geven, laten nablijven of in de hoek zetten, nee, voor hen moet je aparte leerstof zoeken, ze naar de remedial teacher of de schoolpsycholoog sturen. Gewone kinderen? Misschien moeten zij onderhand maar eens een etiketje krijgen: IK BEN NORMAAL.

Categorieën: Maatschappij

6 reacties

Libelle · 29 september 2011 op 14:06

Kom ik er zomaar achter, dat ik ADHD moet hebben gehad, toen ze me in 1950 nog gewoon een vervelende dwarsligger vonden. Heb ik potdorie al die heerlijke psychedelia gemist, op kosten van het ziekenfonds. Die zin met die grijze massa, wat een leuke vondst! Ik zou “gemiddelde grijze massa” hebben geschreven. Ik laat de nieuwe test dus ook maar voor wat hij is.

sylvia1 · 29 september 2011 op 16:21

Als moeder van etikettekinderen voel ik me wel aangetrokken tot dit onderwerp… Misschien moet ik er ook eens een column over schrijven, hoe je als ouder altijd het verwijt krijgt dat je je kind een etiket hebt opgeplakt. Ik hoor het onderwijs er inderdaad over klagen, maar ik vind dat het onderwijssysteem zelf er ook schuld aan heeft. Als we in de peuterspeelzaal al gaan meten, kinderen van 4 al cito’s laten maken, sja, dan vallen verschillen op. Alleen met een diagnose (lees etiket) gaan bepaalde deuren open.
En ja natuurlijk is het allemaal relatief, welke test, diagnose of grenslijn dan ook. Over een paar jaar hebben psychologen/pedagogen wel weer iets anders verzonnen…

Meralixe · 29 september 2011 op 19:01

Ik durf hier geen mening geven over dit onderwerp maar bij het lezen krulden mijn tenen.
Mijn zoon zit in het onderwijs en heeft eens nog net een rechtszaak kunnen ontwijken omdat een “leerling” aan een tweede zit toe was.

En,he…. geen onaardige column. :toeter:

Dwarrel · 30 september 2011 op 16:43

Lijkt me leuk, een column van een ervaringsdeskundige moeder (alsjeblieft, jij ook een etiket!). Ik schrijf gechargeerd, en ben wel benieuwd naar tegengeluiden.
En ja, testen op de peuterspeelzaal of een kind wel sociaal genoeg is en cognitief met de anderen mee kan… Ik vind dat idee om kinderen kind te laten zijn, te laten spelen en te ontdekken in zijn eigen tempo tot ze een jaar of zes zijn toch wel oké.

arta · 3 oktober 2011 op 10:09

Deels ben ik het wel met je eens… Ik ken ouders die na een diagnose ‘doorsnee kind’ naar een volgend instituut en weer een volgend instituut gaan, net zo lang tot kind een etiketje opgeplakt krijgt. Dát vind ik echt slecht. Het benadeelt ook de kinderen die werkelijk wat extra zorg en aandacht nodig hebben. Zij worden door de pseudo-etiketjes met overactieve ouders onder de voet gelopen en minder serieus genomen. Dat is jammer…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder