Laatst, begon mijn vriendin ineens spontaan over kinderen.
Ik schrok ervan en wist eigenlijk niet zo goed wat ik erop moest antwoorden.
Had er nog nooit over nagedacht eigenlijk. Ik vroeg haar of ik er een nachtje over mocht slapen, alvorens ik een beslissing zou nemen. Mijn gedachten dwaalde af naar een doemscenario. Van die jankende, schijtende, kwijlende kinderen die belangrijker in haar leven worden, dan ik nu ben en mijn leven tot een hel maken. En ik denk, dat ik het leven van zo’n kindje ook tot een hel maak. Ik dacht na over de voor en nadelen, op een manier alsof ik de keuze moest maken, of ik dat ene mooie huis wel moest kopen. Of alsof ik die promotie op het werk wel moet accepteren. Eigenlijk zag ik meer na dan voordelen. Bijvoorbeeld: Financieel kost het je een vermogen en is het een behoorlijke aanslag. Ik zag mijn spaarrekening voor mijn ogen al slinken. Daar gaan die zuurverdiende centjes. Dan nog te bedenken dat je de creche moet betalen en je vrije tijd tot het minimum daalt. Ook je ritme gaat eraan,zo’n kind begint om 3 uur te bléren, omdat het honger heeft. Bij de gedachte alleen al, om luiers te verschonen, ga ik bijna over mijn nek.

Nooit meer kan je eens spontaan een avondje weg. Zo’n kind moet je altijd meenemen en er is geen enkele kroeg waar ze tijdens het genot van biertje zitten te wachten op een krijsend kind! Ik zie mezelf al lopen, op Zaterdag door de drukke stad, achter zo’n kinderwagen. Je kan nergens heen, en rijd iedereen voor zijn voeten. En wat te bedenken als ze ouder zijn en niet meer naar je luisteren. Ze krijgen de baard in de keel, beginnen met experimenteren van foute dingen en met zo’n pukkelig gezicht schelden ze je de huid vol, als je ze wijze raad probeert te geven. Ik begrijp eigenlijk steeds beter, waarom sommige mensen opgelucht zijn als hun kind het ouderlijk huis verlaat.

Niet alles is nadelig, er zijn ook wel wat voordelen:
Er is iemand die van je houdt en je verzorgd als je zelf weer in je bed pist en alles om je heen vergeet. Je bent op dat moment dus oud en dement. Stel dat je gaat scheiden en je ziet je kind dan 1x in de twee weken een heel weekend. Dat trek ik nog wel! Dat waren de voordelen.

Ineens schrok ik op , beseffend waarover ik net droomde .. Over kinderen. Mijn vriendin heeft me zover gekregen dat ik er wel degelijk over gedroomd heb. Toch heeft het ook wel iets moois. Iets van mij en haar samen, iets dat je kan vertroetelen en waar je familie trots mee pronkt. Een klein wezentje, waarin je dingen van jezelf terugziet. Maar toch….. Ik moet er nog maar een keer een nachtje over slapen

Categorieën: Liefde

7 reacties

maurick · 13 februari 2009 op 17:20

hmm..

[quote]Mijn gedachten dwaalde af [/quote]
Ze dwaalden af 😉

[quote]Ik dacht na over de voor en nadelen[/quote]
Voor- en nadelen

[quote]de creche[/quote]
crèche

[quote]eraan,zo’n[/quote]
Spatie?

[quote]Zaterdag[/quote]
Sinds wanneer is dat met een hoofdletter? 😕

[quote]op , beseffend[/quote]
Spatie teveel 😥

Een beetje matig en slordig 🙁

DreamOn · 13 februari 2009 op 18:47

…en wat dacht je van de seks? Dat kan je ook wel vergeten de eerste vijftien jaar. Maar goed, daar heb je zelf ook geen zin meer in, zo’n uitgezakt wijf die de hele dag in haar joggingpak en met vette pieken rondrent.
Hoe ik dat allemaal weet?
Nou, niet!
Net zo min als jij kunt weten hoe je het zult gaan ervaren om vader te worden, dat zijn van die raadselen in het leven!
Maar het had je column wel spannender kunnen maken als je de vreselijkste doemscenario’s had geschetst: over de bevalling, je vriendin die in een soort Tokki zou veranderen, enz.
Nu is het een beetje saai, en je begint waar je eindigt: met nog maar eens een nachtje over slapen. :slapen:
Je kunt er nog 100 nachtjes over slapen, maar neem het maar aan van een ervaringsdeskundige: je weet pas wat het is, als je weet wat het is.

Verder vind ik ook, dat je slordig schrijft. Maurick heeft er al aardig wat foutjes uit weten te halen, maar denk ook om stam + t!
[quote]en rijd iedereen voor zijn voeten[/quote]
rijdt is in dit geval met dt.

Laat je je columns wel eens lezen en corrigeren door een ander? Ik wel, ik kijk ook regelmatig over foutjes van mezelf heen. Aanrader dus! 😉

Mien · 13 februari 2009 op 20:36

Als je nog zo met jezelf bezig bent zou ik er nog even niet aan beginnen… :hammer:

Nightmares can become sweet dreams …

Mien Tip

pally · 13 februari 2009 op 23:03

Ja, over de vele, vele fouten is al geschreven. Nog even dit:[quote]Financieel kost het je een vermogen[/quote]
Dat lijkt me echt dubbel. Ik denk gewoon: Het kost je een vermogen.
En voorlopig niet aan een kind beginnen hoor, want dan heb je ook geen tijd om min of meer foutloze columns te leren schrijven .. 😀

groet van Pally

LouisP · 13 februari 2009 op 23:20

man, wat was(en ben)ik blij met de komst van mijn zonen.En ben al triestig bij de gedachte van het uitvliegen.
En moederliefde zou, van horen zeggen, nog 1000x zo bijzonder zijn.
Er zitten best een paar leuke stukjes tussen. Niet veel Maar toch.
groet
L.

doemaar88 · 14 februari 2009 op 12:32

Je onderwerp is best leuk, maar toch kan het mij niet genoeg boeien. Ik mis iets. Waar ik me erg aan stoor zijn een groot aantal foutief geplaatste komma’s. Niet bevorderlijk voor de leesbaarheid!

Mosje · 14 februari 2009 op 15:31

Je vergeet een belangrijk voordeel: kindjes maken is reuze lekker, en voor het geval het niet direct lukt: aanhoudend lekker.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder