We hadden al Riny, de allochtone zwerfhond die bij Li aan het inburgeren is en Scooty en Blossom, de bindingsangstkatten die zo geboft hebben met WB als opvangmoeder. Daar komt nu Koen de logeerhond bij. Het CX-huisdierenopvangcentrum groeit gestaag. Ik zeg altijd: ‘Kijk uit wat je wenst, want voor je het weet, krijg je het.’ Zo ook deze keer. Ons huis is zo leeg, sinds Eckeltje zaliger ons heeft verlaten en ik overwoog een nieuwe hond of poes te nemen, maar kwam er niet helemaal uit. Wilde ik nog wel met handen en voeten gebonden zitten?
‘Kon er maar tijdelijk een hond of kat hier logeren,’ zei ik tegen mijn dochter. ‘Dan zou ik kunnen bekijken of ik het echt nog wel wil.’
Ik had de wens nog niet uitgesproken of hij werd vervuld. Koen had tijdelijk onderdak nodig en trok daarom met brokken, flossies en halsband bij ons in. Drie weken geleden nu.

Hij is van een merk dat ik aanvankelijk niet kon onthouden of uitspreken zonder mijn tong te breken: een Appenzeller Sennerhond. Een pup van negen maanden en van een formaat inmiddels, waar Eckeltje zaliger vier keer in zou hebben gepast. Koen snapt zelf nog niet dat hij zo is gegroeid en beresterk en dat het voor ons een hele [i]kluif[/i] is met hem te stoeien of hem op schoot te nemen. Ook weet hij niet, dat hij soms erg hard aan de lijn trekt bij het wandelen en dat hij ons dan door de modder achter zich aansleurt. Daar let hij niet zo op als hij een andere hond ziet of een vogeltje wil vangen. Koen leeft nog zijn neus achterna en heeft dan even geen oog voor de mens aan de andere kant van de lijn, laat staan mededogen.

Gelukkig heeft hij al wel school gegaan en kent een aantal commando’s. Op zijn rustige momenten is hij aandoenlijk gehoorzaam en flikt hij zijn kunstjes met het doel bewondering en lof te oogsten. De noodzaak van het opvolgen van bevelen ziet hij nog niet echt in. Soms trekt hij zich er niets van aan. Dan vliegt hij van hot naar her door het huis met zijn ongecoördineerde lange poten. Altijd eindigend in een jacht op zijn eigen staart. Daarbij laat hij zijn zware bariton horen, die drie huizenblokken verder nog door het beton zindert. Soms mist hij zijn staart en draait dan als een gek in het rond met zijn eigen achterpoot in de bek, waardoor hij onderuit gaat en hier en daar een tafeltje of stoel meeneemt.

Het is elke dag feest met Koen in huis. Zijn knuffels doen ons smelten. We vervelen ons geen moment. Bovendien is het interieur van ons kringloophuisje behoorlijk opgeknapt. Als hij ergens rustig zit of ligt, straalt hij een schoonheid en kracht uit die opgenomen lijkt te worden door de aftandse meubeltjes. Een lust voor het oog, die Koen van ons.

Volgende week gaat hij weer weg. Ik zie er als een berg tegenop. Ben me verdorie zo aan hem gaan hechten in die korte tijd, ondanks alle pogingen dat niet te doen, dat ik nu af en toe de tranen al voel opkomen als hij met zijn kop scheef naar me zit te kijken, of als hij trouw aan mijn voeten ligt.
Nee, ik neem geen nieuw huisdier meer. Ik kan niet tegen het afscheid nemen.

Gelukkig hebben we een paar dagen geleden gezinsuitbreiding gehad bij de guppies. Drie speldenprikjes zwemmen rond tussen de vier grote. Guppies zijn leuk, maar gelukkig niet aaibaar en al te veel aanwezig. Daar laten we het maar bij… voorlopig.

Categorieën: Diversen

17 reacties

Fred · 31 maart 2006 op 13:48

Ook gij Brutus? 😀

Eddy Kielema · 31 maart 2006 op 14:17

Misschien kunnen we de huisdieren laten roteren onder CX-ers? 😉
Leuke column!

Mosje · 31 maart 2006 op 14:55

[quote]Ook gij Brutus?[/quote]Ja Fred, je zou eens moeten weten hoe ik al jarenlang verwend wordt door de huisdiervrouwen van CX.
😛

KingArthur · 31 maart 2006 op 17:16

Dat voorlopig waar je mee eindigt zegt al genoeg. Wanneer ga je naar het asiel om er een uit te zoeken? Lijkt me leuk, ga ik mee.

Chantal · 31 maart 2006 op 17:58

Leuk om te lezen wat Koen bij je losmaakt! En inderdaad zegt dat voorlopig al genoeg! Hou je ons op de hoogte? 😛

Kees Schilder · 31 maart 2006 op 18:12

ik kan mij indenken dat je er tegenop ziet dat hij weg moet.Mooi geschreven column

KawaSutra · 31 maart 2006 op 19:33

Haha, leuk verhaal. Ik zie ze ook wel eens rennen: hond waar ga je met je baas naar toe! 😀

Prlwytskovsky · 31 maart 2006 op 20:12

Stop een paar grote goudvissen in je vissekom, dan ben je zo van die guppies af; spaart ruimte. 😉

Dees · 31 maart 2006 op 20:27

Guttemegut, het lijkt me nogal wat, om zo’n dier weer te moeten afstaan. Ik leef met je mee!
Zeker aangezien de genegenheid van je zinnen spat. Mooi om te lezen :kiss:

Ps. Wij hebben nog wel een kat die af en toe een weekje kan komen logeren 😀

WritersBlocq · 31 maart 2006 op 20:50

[quote]Nee, ik neem geen nieuw huisdier meer. Ik kan niet tegen het afscheid nemen.[/quote]
[quote]Guppies zijn leuk, maar gelukkig niet aaibaar en al te veel aanwezig. Daar laten we het maar bij… voorlopig. [/quote]
Ohhh ja, ik ken dat gevoel van afscheid nemen, hóu òp!
Daarom heb ik Scooty voor altijd teruggehaald uit het asiel, en is Blossom als vakantiekat aan het opbloeien. Lijkt me een goed plan, als King en jij samen naar het asiel gaan. Van de week zijn er 20 katten afgestaan. Verder zijn er sinds een week 54 katten, uit 1 huis, verwaarloosd, met babietjes enzo, die nu een baasje m/v willen die ze níet aan hun lot overlaat en met de noorderzon vertrekt… tis maar dat je het weet, en voelt 😉 want met alle respect voor guppies Ma3, voor je het weet ben je er zelf 1 😀

Superlieve column! :kiss:

DriekOplopers · 31 maart 2006 op 22:05

@Eddy: huisdieren laten roteren? Daar worden ze heel erg draaierig van :laugh: :laugh: :laugh:
Nee, dat kan ik mijn prachtige kat Bjarne (American curl) niet aandoen…

En uitlenen? Mijn liefje en ik worden erg chagrijnig zonder die kleine gangster!

Leuke, levendig geschreven column.

Driek

Eddy Kielema · 31 maart 2006 op 22:31

[quote]…huisdieren laten roteren? Daar worden ze heel erg draaierig van[/quote]
Ik geloof dat ik ook een beetje (honds)dolgedraaid was toen ik dat schreef, Driek. Laten we er maar ‘rouleren’ van maken!

Li · 31 maart 2006 op 22:52

Woef, hoorde ik mijn naam noemen?
Ik ben al lekker ingeburgerd. Het eten hier is heerlijk en ook blaf ik al een aardig mondje Nederlands. Ik heb inmiddels een verblijfsvergunning. Vrouwtje Li is helemaal om en ze wil me voor geen goud meer kwijt. Lachen, want ze wilde eerst helemaal geen hond!
En als ik een keer geen zin heb om te luisteren of als ik een sok heb gejat, of de poes pest dan klap ik gewoon mijn oortjes naar voren en houd ik mijn kopje schuin. Dan smelt ze weer. Deze lichaamstaal is universeel.

Vrouwtje Ma3 ik weet zeker dat Eckeltje ervoor zorgt dat er weer een hondenbeest op je pad komt 😉

Riny van Li

Ma3anne · 1 april 2006 op 08:55

Bedankt voor de reacties!
Riny, je had wel beter op je vrouwtje moeten letten in dat park, hoor!

Groetjes,
Koen en familie

[img]http://www.appenzellersennenhund.ch/Assets/Appenzeller_Welpen.jpg[/img]

pepe · 1 april 2006 op 22:32

Jammer dat je hem komende week weer zal afstaan. En als jij weer een loge wenst, stuur ik je er twee ;-), die eten alleen geen brokken. 😛

sally · 1 april 2006 op 23:16

[quote]Het is elke dag feest met Koen in huis. Zijn knuffels doen ons smelten. We vervelen ons geen moment. Bovendien is het interieur van ons kringloophuisje behoorlijk opgeknapt. Als hij ergens rustig zit of ligt, straalt hij een schoonheid en kracht uit die opgenomen lijkt te worden door de aftandse meubeltjes. Een lust voor het oog, die Koen van [/quote]

Neem weer eens een lekkere vent in plaats van…ma3anne.Ongeveer hetzelfde effect.

mooi aandoenlijk geschreven weer.
liefs
Sally

Mup · 2 april 2006 op 02:47

Ik lees het al, kan nooit lang meer duren voordat er weer een schat van een huisdier jouw de baas is, gelukkig maar voor het beest(je) dat dat gaat treffen, die mag zich in de pootjes klappen

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder