Koffie

Koffie. Mooi spul man. Ik kan nog iedere dag God, Allah en meer hemels gespuis op mijn blote knieën bedanken dat koffie het weer voor elkaar krijgt de door nachtelijke stilstand vastgeroeste dieselmotor weer snorrend te krijgen. Respect!
Ik vind mezelf wel een redelijke koffiepuritein. Dat wil zeggen ik drink het alleen zoals het bedoeld is, namelijk kort en sterk. De precursors van de traditie kunnen trots op me zijn. Hoewel ik me dat eigenlijk stiekem een beetje af begin te vragen.. ik flikker namelijk ook gewoon een pad in de Senseo. Maakt dat mij minder? Schaart mij dat onder de SBS6’ers van koffieminnaars? Koffie in een sok noemde een koffievertegenwoordiger voor horeca het ooit. Maar volgens mij was ie gewoon jaloers. D’r komt namelijk gewoon een prima kop zwart uit dit beste gemarkete product van de afgelopen 10 jaar. Tenminste, tegenwoordig wel. Maar ja, inderdaad, erg cool is het niet, de Senseo.
Laatst werd ik gewekt met een espresso uit de percolator. Sjonge dat was stiekem toch wel andere koek! Goddomme, wat was dat goed zeg! Mijn wereld stortte in en verplichtte mij tot het opnieuw waarderen van hoe ik tegen koffiebereiding aankeek. De Senseo leek ineens een bejaardenmachine en de smaak ervan eerder een geaccommodeerdheid dan lekker. Ik verdiepte mij in de percolator. Gaaf ding zeg! Wel een potje omslachtig. De luiheid van de Senseo tetterde weer door mijn hoofd. Wacht! Ik heb nog een echte espressomachine thuis in een doos. Teleurstelling. Hij is op zich handig, maar het product smaakt toch oud.
Plotseling bevond ik me in niemandsland. Niks was meer goed. Damn, hier had ik niet om gevraagd! Nu zit ik de komende maanden weer vast aan dagen en weken vol experimenteren tot ik weer een nieuw equilibrium heb gevonden met mijn belangrijkste brandstof. Ik voel me behoorlijk ontdaan. Gelukkig staat er op mijn werk een decent horeca-apparaat van E40k+ die zijn vak verstaat. Dat wordt de komende maanden mijn nieuwe honk, mijn uitvalsbasis voor de dag, de pep at vier en de bezegeling van de maaltijd.
Beetje jammer alleen dat het apparaat redelijk vaak vreemdgaat. Hij maakt namelijk ook kappesjienoos enzo. “Kappesjienoos”! De manier waarop mensen het bestellen word ik al misselijk van. Begrijp me niet verkeerd hoor, prima product, mits goed gemaakt. Alleen compleet bejaard en onnozel Nederland heeft zich gestort op dit ontbijtsupplement. “Twee kappesjienoos” kraakt het dan over de bar. En dan ook nog gewoon een paar cupjes melk erbij graaien. Ik kan me er zo over opwinden! Cappuccino (dubbel p, dubbel c) ‘eet’ je als ontbijt. Ja, eten ja. Je kunt er een broodselachtig iets in dippen en als je door de schuim heen bent heb je ook nog een prima espresso te gaan ook nog. Zeg maar de fastfood-ontbijt uitvinding van Italië. Maar nee, wij Nederlanders bestellen ‘m NA het eten. Arghh, na het eten moet je digestiveren, niet nog voller proppen, Sonja-dieëtend Nederland!
Maar goed dit brengt me eigenlijk weer terug bij mijn eigen dualiteit. Van de ene kant hobbel ik netjes mee met het al dan niet subliminaal door-de-strot-gedouwde sokkenpersertje en van de andere kant sla ik een op eenzelfde wijze verblinde maatschappelijke groep compleet de grond in. Het is niet goed voor mijn image, I know, maar hoe moeilijk is het om netjes links en non-conformistisch te blijven, zeker omdat het krampachtig links en non-conformistisch houden ervan een rechts en behoudend trekje is.