Koken met de sterren

Koken met de sterren. Bestaat er een tv-programma dat zo heet? Vast wel. Ieder willekeurig moment dat je de televisie aanzet is er wel een programma op, dat iets met het bereiden van eten te maken heeft. Word je geconfronteerd met de snelle glamour-kok Jamie Oliver, die op een ijsschots ergens in de Barentszzee temidden van een aantal Inuïten een zeehond aan het barbecuen is. Of met Lonny Gerungan, die aardige Indonesische kokki, getooid met een gebatikte gelegenheidshoofddoek tijdens het boemboeën van een miereneter op locatie in Kalimantan, terwijl je achter het prikkeldraad de van honger vertrokken gezichten van de bewoners van het plaatselijke melaatsenkamp nieuwsgierig ziet toekijken. Of met die vuilbek Gordon Ramsey, die net een 17-jarig keukenprinsesje in wording loopt uit te foeteren omdat ze haar schoenveters niet goed heeft gestrikt.

Tegenwoordig zijn er ook kookwedstrijden. Dat klinkt natuurlijk niet. Masterchef klinkt al wat beter. Aardige huismoeders die eigenlijk achter het fornuis de piepers in de gaten zouden moeten houden om hun gezin een degelijke maaltijd voor te schotelen competeren met vriendelijke vrijgezelle heren van middelbare leeftijd, die, nadat ze hun laatste date hadden verrast met een kant en klaar Italiaanse broccolischotel, aangeschaft bij een landelijke grootgrutter, waaraan ze op eigen initiatief een kruidenmix van de trattoria om de hoek en een takje rozemarijn hadden toegevoegd, ineens dachten dat ze konden koken. Ze laten zich heerlijk schofferen terwijl ze hun best doen om onmogelijke gerechten zoals canard à la presse met gestoofde hopscheuten in gepocheerd ei en in pata negra gerolde roseval aardappeltjes te bereiden. De winnaar mag zich een jaar lang laten uitkafferen door Jonnie Boer in Zwolle.

Ik heb onlangs vernomen dat er zelfs onschuldige kinderen voor de camera worden gesleept om hun kookkunsten te vertonen. Wat ze toch niet verzinnen. Het lijkt een kwestie van tijd totdat “Masterchefs voor mensen met een verstandelijke beperking” de beeldbuis zal vervuilen. Uiteraard gepresenteerd door de grootste debiel van allemaal, Paul de Leeuw.

De stap van mensen met een verstandelijke beperking naar BN-ers is natuurlijk niet erg groot. Koken met de sterren, dus. In mijn ogen een ijzersterke formule met ongekende commerciële potentie en dito kijkcijfers. Pseudo-Italiaan Marco Borsato, die een pseudo-pizza de oven inschuift. “Dit programma is mede mogelijk gemaakt door Dr. Oetker.” Natasja Froger die op een pleintje in een of andere Krachtwijk op een gesponsored gasstelletje een authentieke Hollandse stamppot aan het bereiden is. “Dit programma is mede mogelijk gemaakt door de Hollanse Energie Maatschappij.” Mocht u op de achtergrond een plots gejuich horen, dan is dat waarschijnlijk echtgenoot René, die in een aangepaste woningwetwoning met zijn Toppers-vrienden in een verborgen ijskast vier blikjes Heineken heeft aangetroffen. Eens kijken of er vandaag nog iemand uit de (ijs) kast komt. En wat dacht u van een heerlijke groenteschotel klaargemaakt door niemand minder dan Martine Bijl. Weliswaar niet bereid met verse groenten, maar uit een potje, maar toch.

Televisiemaken is tegenwoordig een schaakspel. Je moet enkele stappen vooruit denken. Formats moeten vloeiend in elkaar overlopen. Visie heet dat. Dus wat doen we voor die onfortuinlijke masterchefs waarbij de vlam in de pan is geslagen: The Natural Makeover. Kun je naast een nieuw hoofd ook meteen je eetproblemen aanpakken. En als je keuken is geëxplodeerd bij een onschuldig flambeerexperiment, dan staat een team goedgecoiffeerde bouwvakkers van het programma “De Verbouwing” voor je deur te trappelen.

Combinaties van formules zijn ook goed denkbaar. “Koken tijdens de verbouwing” bijvoorbeeld. Op een butagasbrander een heerlijke truffelrisotto met porcini en parmaham bereiden, even afblussen met Marsala en vervolgens laten keuren door de vakjury, bestaande uit zes Poolse metselaars die hun lunchbox vandaag onaangeroerd kunnen laten.

Het moet met tv-programma’s steeds buitenissiger en extremer. Die trend geldt ook voor kookprogramma’s. Dus, van “Koken met de sterren”, “Koken met de buren”, en “Koken in de kerk”, voorzie ik een verschuiving naar “Extreme cooking on Safari”, waarin iedere dag een exemplaar van een andere met uitsterven bedreigde diersoort in de kookpot verdwijnt. En het definitieve kijkcijferkanon komt uit Nieuw Guinea: “Koken met de kanibalen”.

Kunt het zich voorstellen, het lachebekje Jamie Oliver die, nadat hij een ingewikkeld gerecht in elkaar heeft geflanst, op krukken uit het beeld verdwijnt…..zonder linker onderbeen. Of neen, beter nog, we zien een opmerkelijk zwijgzame Gordon Ramsey ergens op de achtergrond op een campingstoel zitten terwijl een aantal Papoea’s zich slurpend tegoed doet aan een soort van stoofschotel. Dan weten we het al: Gordon zal nooit meer goed van de tongriem gesneden zijn. Als de aftiteling over het beeld rolt hebben we een minuut of vier om een plasje te doen, een spa rood in te schenken en een zak chips open te trekken alvorens we ons weer voor de buis kunnen nestelen voor de volgende kijkcijferhit: “Klussen met de sterren.”