Brizl djeu, ik heb een groot probleem. Ik word achtervolgd. Al dagen, weken, maanden, jaren. Door mijn kont. Serieus. Hij wil van geen wijken weten. Hoelang ik al probeer hem van mij af te schudden? U wil het niet weten. Jaren geleden had ik er niet zoveel last van. Maar toen was ie niet zo nadrukkelijk aanwezig. Iedere ochtend word ik er weer mee wakker. De kont beangstigt mij enorm. De angst neemt bijna fobische vormen aan. Claustrofobisch. Hij zit me veel te dicht op de huid en ik kom er niet vanaf. Verstikkend haast.
Alles heb ik in de strijd gegooid om er vanaf te raken. Fitness, yoga, zwemmen. Niets helpt. En ik wil er zo graag vanaf. Van de kont en van de achtervolgingsangst. Het wil maar niet lukken. Ook diëten heb ik al geprobeerd. Zinloos. Mijn kont vindt alles lekker. Ook geheelonthouding heb ik even geprobeerd. Maar daarvan ging mijn kont alleen maar scheten laten. Niet bepaald vrouwvriendelijk. Daar kon ik echt niet mee de tram in. Ten einde raad heb ik nog even psychische hulp gezocht. Met lotgenoten vormde ik een praatgroep. We noemden ons praatgroep de Dwarskont. Eerst hebben we nog de naam Warskont overwogen. Maar dat klonk te veel naar Waar is kont? En dat was nu juist niet het probleem. Die wisten we wel te zitten.
Nee, niets hielp en nu zit ik er nog steeds mee. Met die gigantische kont. Ik eet, slaap, droom en denk kont. Iedere dag opnieuw en ik kan er niet langer tegen. Wie o wie neemt mij mijn kont af? Soms denk ik als troost en enigszins hoopvol terug aan de tijd dat mijn kont mijn grootste vriendin was. Maar toen werd er heel anders over gesproken dan nu. Toen wilde ik het wel horen, nu niet meer. Lekker. Dik. Lekker dik. Vet. Vet lekker. Van kontgenot naar kontgeknot. Ach … laat ook maar zitten. Griss mich nich.
9 reacties
Pierken · 10 augustus 2015 op 16:32
Een tof verhaal uit de aarsmonologen, Harrie! Jammer dat je er het Harrie-jargon weer in verwerkt. Dat leidt af. Daarmee heb ik het bamboehouten kontje van baardmans weer voor ogen. En ‘vrouwvriendelijk’ had ik ‘vrouwelijk’ genoemd. Of ‘ladylike’. Maar het zijn details binnen een verder prettig gestoorde invulling van de uitdaging!
‘Waar is kont? En dat was nu juist niet het probleem. Die wisten we wel te zitten.’
‘Ik eet, slaap, droom en denk kont.’
:yes:
Esther Suzanna · 10 augustus 2015 op 19:12
Heel geinig! 😀
Ik herken het alleen niet…
Hoewel, andersom toch ook weer wel.. 😀
Kim U. · 10 augustus 2015 op 21:18
Hahaha, ik vind het erg vermakelijk, leuk gedaan!
Yfs · 12 augustus 2015 op 09:41
Tja, zo was er eens een kont die uit een strakke spijkerbroek ontsnapte. Eenmaal heerlijk vrij aan het vliegen in de open lucht werd de kont achtervolgd door een piemel. De kont vluchtte en ging op een tak zitten. De piemel ging er naast zitten en vroeg : wat ben jij? De kont wilde niet ontmaskerd worden en zei dus “ik ben een roodborstvinkie” . Waarop de kont (ook niet van gisteren) vroeg “Oh ja? fluit eens dan? .. Je kunt je voorstellen wat er toen gebeurde!! lol
Bizarre invulling van de uitdaging Harrie, maar moet je eerlijk zeggen dat ik geen idee heb hoe ik de kont uit jouw stukske moet vertalen naar de andere sexe!
Harrie · 12 augustus 2015 op 10:24
Ha, ha, Yves, … de ontkenning (het niet willen zien) zegt genoeg … 😉
Leuk om die oude tevens bizarre mop weer eens terug te lezen.
Yfs · 12 augustus 2015 op 10:24
oeps, Foutje! natuurlijk was het de piemel die aan de kont vroeg om eens te fluiten!
Harrie · 12 augustus 2015 op 10:26
Volgens mij kunnen ze beide fluiten. Hi, hi.
troubadour · 12 augustus 2015 op 10:37
Wat lokt dit stukje toch snel de leukste dingen uit..
Harrie · 12 augustus 2015 op 11:18
Ha ha, na twee dagen, een relatief begrip snelheid, op jouw oude dag. 😉