Koos

Koos de Ru uit Rotterdam is een actie begonnen voor de slachtoffers van de aardbeving in Pakistan. Koos de Ru is liedjeszanger, en hij is zo nu en dan op de Rijnmondse televisie te zien. Hij ziet er een beetje uit als Lou Bandy of zoiets. Een anachronisme, verdwaald in deze tijd met een repertoire dat mij echt niet kan boeien. Oké, veel mensen beginnen allerlei acties, dus als zodanig is dit geen bijzonder feit. Wat maakt de actie van Koos dan tot iets dat zo bijzonder is dat ik er aandacht aan wil besteden? Koos zelf. Hij is 95! Veel mensen zeggen zo rond hun vijfenvijtigste dat ze het hoognodig eens wat rustiger aan moeten doen. De jaren gaan tellen, en je bent niet zo energiek meer als toen je twintig was. Dus zit je met een volgevreten en –gezopen bierbuik op de bank, lekker te genieten van de sportprogramma’s van Talpa. Dat brengt me overigens even op een zijsprong in dit verhaal. Een tijdje geleden las ik dat AJAX-trainer Blind zich na een operatie aan zijn knie een paar dagen met krukken moest behelpen. Maar volgens mij zit ‘ie het hele seizoen al met krukken… Maar afijn, terug naar meneer De Ru. Ik vind het helemaal geweldig als mensen op zo hoge leeftijd zich nog ergens voor willen inzetten.

We hebben hier in Nederland allerlei rampen. Ik noem er een paar. Gefiguurzaagde houten tulpen in een vensterbank. De gezichten van de dames Breukhoven en Curry. De skyline van Den Helder. De spuuglelijke nieuwe brievenbussen. Maar dat is natuurlijk niets vergeleken met de aardbeving in Pakistan. Die heeft Koos de Ru ook erg aangegrepen. Maar hij heeft zich niet zoals de meesten van ons beperkt tot sip kijken en een tientje storten, nee hij heeft bij het Rode Kruis een paar collectebussen opgehaald, en is met een steekwagen en een melkbus de Rotterdamse binnenstad ingetrokken om te gaan collecteren. Geweldig! Niks oudedag. Aan de slag.

Er is de laatste tijd veel gedoe over allerlei hangouderen. Opeens begrijp ik het. Al die opa’s en oma’s hangen gewoon van lamlendigheid aan elkaar, daar tijdens het happy-hour in de koffiehoek van de Hubo. Een schop onder hun kont moeten ze hebben, ga wat nuttigs doen! Net als Koos!