Kramperen

Toen ik laatst, na veel te diep in het fustje te hebben gekeken weer eens
een bizarre weddenschap aan ging. Wist ik niet dat bij verlies van deze
weddenschap ik meer ongemak zou hebben dan die keer dat ik na verlies, al
het haar in mijn schaamstreek alsmede mijn beide wenkbrauwen had laten
wegschuren met een elektrische schuurmachine. Ik ga nu dus ook definitief stoppen met drinken. Het moet, ik kan me zelf
niet meer pijnigen ik moet het gewoon accepteren; ik heb geen rem, bij mij
gaan gewoon alle remmen los ik ben geen alcoholist maar een malcoholist
(masochistische alcoholist). Want elke keer als ik te veel op heb, zijn mijn
fantastische ‘vrienden’ er als de raven bij om me uit te lokken voor een
weddenschap die ik toch onmogelijk kan winnen. Waarna ik als tegenprestatie
voor mijn falen ben overgeleverd aan hun zieke sadistische geest.
Maar zo een sadistische tegenprestatie welke ik nu moet leveren zou
eigenlijk verboden moeten worden.

Ik sta nu dus met een rol schijtpapier in de rij achter een paar Fransen,
Belgen en nog erger Duitsers om zoiets simpels te kunnen doen als het legen
van mijn onderrug. Ik ben dit weekend dus aan het kamperen, zeg maar rustig
kramperen met mijn ‘vrienden’. En dit Dodo’s in de bush verhaal doen wij dus
op een fucking camping in de Belgische Ardennen. Mijn tegenprestatie was dus
dat ik mee moest kamperen tijdens het Pinksterweekend. En dat kramperen is
voor mij uiterst bijzonder, omdat ik een lui zwijn ben die het liefst op een
bedje in de zon gaat liggen in een vijf sterren hotel met zo veel mogelijk
bedienend personeel om mij heen. Ik heb nu dus ook zwaar medelijden met mij
zelf. Wat bezielt deze mensen in hemelsnaam toch om zichzelf zó te pijnigen
door in zo een kunststof molshoop (lees: iglo tent) te gaan liggen. Waarbij
de dichtstbijzijnde mogelijkheid tot zoiets simpels als zich wassen of je
darmen legen al snel een operatie van een halfuur met zich meebrengt. Nu is
de afstand niet zó groot, maar je bent zo lang bezig door het kruip en sluip
werk over het camping terrein om al die camping idioten te ontwijken die het
maar nodig vinden om met wild vreemden hun diepste molshoop of sleurhut
geheimen te delen. Maar nog veel erger misschien nog is het gezellig moeten
barbecuen. Nu ruikt verbrand vlees toch al niet zo aangenaam, maar als er 35
barbecues branden op 1 hectare grond dan kan je gerust spreken van smog
vorming. En dan zeggen ze dat kamperen goed is voor het milieu.

Iedereen op zo een kramping helpt elkaar ook met het op en afbreken van hun
tijdelijk SM woning. Maar behulpzaamheid, daar is natuurlijk niets mis mee.
Dat doen fatsoenlijke mensen. Dus als onze Duitse buren vragen of wij wat
specerijen en groenten over hebben voor hen voor hun barbecue, vind ik het
niet meer dan normaal hen hiermee te helpen. Dus ik ga vlijtig op zoek en
vind de juiste kruiden en wat groenten voor hen. “Danke schön”, Herr R@@F.
Dus antwoord ik beleefd terug in mijn beste Mofrikaans: Ach kein probleem
Adolf, das wo freunduh are für! Een uur of twee later kijk ik naar onze
Duitse buren, zie dat een van de Mofrikanen met zijn gezicht op de sissende
barbecue ligt en de andere twee schuimbekkend op de grond liggen.
Gelijktijdig hoor ik een van mijn vrienden uit zijn molshoop brullen: “Wie
is er in mijn rugzak geweest”
“Ik hoezo vraag ik hem”
“Waar heb jij die zak Paddo’s gelaten R@@F”.
“Die champignons? Die heb ik gegeven als groente aan die Mofrikaa..Oooooh
dát soort paddo’s?!, SHIT!

ToT Onzin
R@@F