Het geven van feedback of kritiek is een kunst. Het zorgvuldig formuleren van inhoudelijke verbeterpunten met respect voor het subject van de kritiek is beslist niet eenvoudig, maar evenwel goed aan te leren. Het ontvangen van kritiek is zo mogelijk een nog grotere kunst. Het valt soms niet mee om geconfronteerd te worden met het feit dat men steekjes heeft laten vallen of simpelweg iets (nog) niet kan. Maar van kritiek kan men onnoemelijk veel leren, en het kan helpen om jezelf te verbeteren. Ik heb de laatste tijd nogal wat kritische noten mogen ontvangen en heb getracht hiervan te leren. Dat is lang niet altijd even eenvoudig. Zo trof ik onlangs als feedback onder een van mijn stukjes de opmerking “Getvrrrrrrrrr” aan. Ik dacht eerst nog: “Wat moet ik daar nu weer mee” en ik deed mijn best een positieve les uit deze sympathieke opmerking te trekken, maar ik kon er mijn vinger niet achter krijgen wat nu de dieper liggende boodschap zou kunnen zijn. Niet veel later las ik dat de persoon in kwestie zojuist getroffen was door een vaginale schimmelinfectie, een hardnekkig en niet zo welriekend ongemak en ik realiseerde ik mij dat de opmerking waarschijnlijk geheel per abuis onbedoeld onder mijn stukje terecht is gekomen.

Hetzelfde beschimmelde mutsje koppelde niet veel later op bijzonder respectvolle wijze aan mij terug: “volgens mij spoor jij niet helemaal”. Kijk, daar wordt ik nu blij van, opbouwende kritiek met tevens een hint hoe je jezelf zou kunnen verbeteren. Onmiddellijk na het lezen van deze oppepper ben ik naar de NS-winkel gesneld om een jaarabonnement aan te schaffen. Inmiddels spoor ik tijdens de daluren als nooit tevoren.

Ook las ik een keer dat iemand een stukje van mij “veel vond weghebben van digitale diaree” Uiteraard heb ik ook deze vriendelijke bemoedigende woorden ter harte genomen en ben linea rectaal naar de biologische winkel getogen om een voorraadje pro-biotica in te slaan. Mijn eetpatroon heb ik aangepast en nauwlettend monitor ik drie maal daags mijn digitale output op vorm, vastheid, kleur en geur. De kritikaster blijkt een vasthoudende fan van mijn stukjes. Hij heeft mij al dikwijls gecomplimenteerd. Met lovende woorden en een nederigheid en bescheidenheid die hem siert: “Chris jong..pfff. Ge zijt echt overal geweest hè. En ge weet zoveel. In al jouw oude columns staat het wel denk ik, als je iets wil weten. Ik dacht dat ik al wa had meegemaakt maar ‘k ben maar ’n kleine jongen als ik jouw columns zo lees.” Een geweldig compliment waar ik in de plaatselijke kroeg ook goede sier mee heb gemaakt. Voor het gemak heb ik het feit dat deze fan van mijn schrijfsels eigenlijk een halve Belg is, verzwegen. Het zou de impact van zijn lovende woorden ten onrechte devalueren, maar dat zegt waarschijnlijk meer over het kroegvolk dan over de met mijn werk begane gelegenheidsrecencent.

Ooit heb ik de opmerking gekregen of ik “ech lak zou hebben aan de mening van sommige individuen hiero op columnxo” Dit heeft mij tot nadenken gestemd. Welke les zou ik hier nu uit kunnen leren? Ik denk dat ik het inmiddels weet. Ik was bij het schrijven van mijn stukjes tot dat moment immer uitgegaan van mijn eigen inspiratie en een autonoom creatief proces dat deze inspiratie omvormde tot een stukje proza, ofwel digitale diaree. Ik geef toe dat ik hierbij inderdaad geen rekening hield met de mening van sommige individuen op columnx. Mea maxima maxima culpa! Dat moet dus anders. Het roer moet om. Geen stukje verlaat meer de veilige thuishaven van mijn harddisk zonder dat ik mij er van heb vergewist dat het in lijn is met de mening van deze individuen, die ik voor het gemak maar even aanduid met “de oude garde”. Erich Honecker zou vanuit zijn graf tevreden toekijken als hij zou kunnen zien met welke toewijding ik de nodige zelfcensuur betracht.

Het krijgen van kritiek of feedback is een voorrecht. Het houdt je scherp, biedt mogelijkheden tot verbetering en kan in een enkel geval zelfs concrete inspiratie opleveren voor een heuse column. Ik kan dan ook nauwelijks wachten op de feedback die ik op dit stukje mag ontvangen.

Categorieën: Gein & Ongein

Chris

Chris den Daas

21 reacties

arta · 11 september 2011 op 14:43

Nou, daar komt ie dan: Ik vind dit geen sympathiek stukje. Op de één of andere manier lees ik vaak iets misplaatst neerbuigends in jouw schrijfsels en reacties, misschien bedoeld als sarcasme, dat voor mij persoonlijk niet uit de verf komt. Dit stuk, met quotes van reacties van andere schrijvers (Wisten ze ervan??) had wat mij betreft met betrokkenen privé besproken kunnen worden, maar hee… Dat is maar mijn bescheiden mening.

bouwjaar54 · 11 september 2011 op 15:05

Kostelijke column!
Het kan mij niet schelen wat ze over mij schrijven, zolang het maar leugens zijn.
*naar weekend-apotheek voor vaginale crème rent*
*fotolijst Erich Honecker van muur rukt*
Neem een Belgisch biertje op je eigen kosten…

Ferrara · 11 september 2011 op 15:21

Omgaan met kritiek valt inderdaad niet mee.
Er zitten in deze column vileine stukjes. Het opvoeren van Heinrich Honecker bijvoorbeeld.
Zeg nou ronduit wat je kwijt wilt.

Mien · 11 september 2011 op 22:14

Roerend oneens. Voor je het weet ben je zelf een oude garde. 😀

[b][u][url=http://www.marktplaza.nl/images/1/85/Nostalgische-garde-17457485.jpg]Mien ongezouten kritiek[/url][/u][/b]

Chris · 12 september 2011 op 12:26

@allen, bedankt voor de feedback.

pally · 12 september 2011 op 15:35

Ik vind dit een stukje, Chris, van iemand, die zegt tegen kritiek te kunnen, maar hier juist bewijst dat er een soort wraak genomen moet worden en dat op een voor mijn gevoel niet erg sportieve manier. Jammer.
Verder zie Arta,

groet van Pally

Chris · 12 september 2011 op 15:54

Nou, vooruit dan maar, ook jij, Pally, zeer bedankt voor je feedback. En in het vervolg niet zo zurig, he. Per slot van rekening is het slechts een gein/ongein stukje, dus ik zou er niet zo zwaar aan tillen. :kus:

Fem · 12 september 2011 op 16:17

Reacties krijgen van de “oude garde” kan ook lastig zijn, omdat sympathie of antipathie meespeelt. Eerlijkheid duurt het langst en als ik dan toch even eerlijk mag zijn:

Het is niet eens je schrijfstijl of je onderwerpkeuze. Sterker nog, die kan ik op zich wel waarderen. Het is de constante ondertoon die mij persoonlijk een beetje kriegelig maakt en dat gevoel neem ik dan weer, onbewust en onbedoeld mee in het lezen van een volgend stuk.

Kortom: volgens mij is het buitengewoon lastig om objectief te blijven, vooral als het persoonlijk wordt…

pally · 12 september 2011 op 16:17

Recht voor z’n raap is iets anders dan zurig, hoor, Chris. En dat het gein/ongein is, goh, dat had ik er absoluut niet uitgehaald…

groet van Pally

Chris · 12 september 2011 op 16:43

Eerlijke woorden, @Fem. En zo is het maar net. En dan vraag ik mij oprecht af, die “constante ondertoon”, die jij ervaart, denk je dat die te maken heeft met mij; met mijn stukjes; of met jezelf, jouw interpretatie van mijn woorden.

Of wat algemener geformuleerd, zegt subjectieve feedback nu iets van (de geestesgestelheid van) de gever of waar die feedback op wordt gegeven.

Kijk, ik geef toe, ik hou van een beetje prikkelen. Iets teweeg brengen, waardoor iets meer in mensen wordt geraakt dan gewoon het lezen van een stukje. Dit stukje beschouw ik als een geslaagd experimentje.

Mien · 12 september 2011 op 18:12

Omdat je graag kritiek hebt, zowel positief als negatief, bij deze een klein verzoekje.
Zou je de profielfoto van Facebook willen inruilen tegen de profielfoto van ColumnX?
Die vind ik namelijk veel leuker, treffender en geheel in jouw stijl … :hammer:

Mien (houdt soms ook van scherp en gezouten)

Chris · 12 september 2011 op 18:23

ja, hij is leuk, heh?

Mien · 12 september 2011 op 18:24

Ga je hem nog plaatsen? 😀

Chris · 12 september 2011 op 18:29

is goed hoor Pally, recht voor zijn raap it is.

Chris · 12 september 2011 op 18:32

i’ll give it some thought, maarre, we zitten hier te chatten op een plaats die eigenlijk bedoeld is voor opbouwende feedback en complimenten voor mijn digitale diarree. oveigens topstukje van je, over die spiegelspin

Mien · 12 september 2011 op 18:38

Potverdikkie, nu verwar je de chat ook al met kritiek. Dat wordt zo wel moeilijk reageren. Inhoudelijk had ik al gereageerd. Nu jij nog. Einde chat / kritiek.

Mien

sylvia1 · 12 september 2011 op 21:54

Om nog even terug te komen op je reisverhalenreeks, Chris, ik vond dat een leuke serie in de zin van origineel, knap geschreven. Maar… ik stoorde me wel aan je reacties. Je kunt lezers niet kwalijk nemen dat ze het niet begrijpen, of totaal anders opvatten dan je bedoeld had, en dat deed je wel.

Dees · 12 september 2011 op 22:28

Door iemand hier een beschimmeld mutsje te noemen verspeel je voor mij geloofwaardigheid als schrijver en in je vraag om kritiek. Niets geinigs aan.

Bitchy · 13 september 2011 op 09:33

Een goede column! Ik vind alleen dat je er wat scherpere draaien aan had kunnen geven. Nu voelt het toch een beetje flauwig aan.

De boodschap van het stukje is wel goed overgekomen. “Kritiek krijgen is enorm moeilijk.” Alhoewel sommige opmerkingen die zijn gegeven op vorige stukken het woord kritiek niet mogen dragen.

Over kritiek gesproken… hier en daar heb je een foutje over het hoofd gezien

[quote]Ik dacht dat ik al wa had meegemaakt maar ‘k ben maar ’n kleine jongen als ik jouw columns zo lees.” [/quote]

En misschien ben ik wel de laatste die uberhaupt wat iets als kritiek mag geven. Schrijf te weinig en lees hier erg selectief 😉

Boukje · 13 september 2011 op 09:46

Lieve Dees,

Ik had het niet beter kunnen formuleren.

Chris · 13 september 2011 op 12:00

Lieve Boukje,

Met het schaamrood op de kaken realiseer ik mij dat ik je nog helemaal niet heb bedankt voor je inspiratie. Bij deze, en een hele dikke kus :kus: :kus:

Ik heb trouwens nog even op het internet gekeken naar wat info over beschimmelde mutsjes. En wat blijkt: het komt UITSLUITEND bij vrouwen voor, het is ZEER besmettelijk en het kenmerkt zich door een – locaal – hoge pH-waarde, lees hoge zuurgraad, door een enkeling ook wel verward met “recht voor zijn raap”.

Als ik het niet dacht, zo bladerend door de reacties onder mijn luchtig niemandalletje.

Ik heb overigens goed nieuws, er staan al weer twee stukjes van mij in de wachtlijst, weer twee stukjes die zeker de potentie hebben om mijn geloofwaardigheid als schrijver (ik wist niet dat zoiets bestond, laat staan dat ik het zou bezitten) nog verder te ondermijnen. In ieder geval al vast veel leesplezier gewenst.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder