Kun je de blauwdruk of printplaat van de ervaringen in je leven nog veranderen?
In hoeverre is het mogelijk om een diep intrinsiek verlangen naar het herstel van eerdere ‘beschadigingen’ om te buigen naar bouwstenen die je vooruit helpen in plaats van afbreken?

Ik heb het over de liefde maar ook dat is inmiddels twijfelachtig geworden voor mij. Gaat het om liefde of draait het om herstellen wat ooit kapot is gegaan?
Voor de meeste volwassenen is het wel duidelijk dat je het verleden niet meer kunt veranderen. Het ligt achter ons. Waarom zijn we dan met zo velen bezig om in de liefde onze eerdere relaties te herleven – of erger, zelfs de geschiedenis proberen te veranderen?

De aantrekkingskracht van het ‘oude’ is een onbewust proces dat als een blauwdruk of een ‘oude programmering’ in je neuronenstelsel ligt opgeslagen. Het veroorzaakt in mijn leven veel onnodig leed en soms wens ik dat – net als bij een computer – ik mijn hele systeem kon opschonen. Formatteren. Ctr + Alt + Del. Wissen. Alle ééntjes en nullen weer netjes op zijn plek enz…

Wie begrijpt wat ik hierboven schrijf weet waar dit stukje over gaat en kan dus verder lezen. De rest zoekt het maar uit.

In dit stukje heb ik geen zin in mooischrijverij dus als het hier en daar ongenuanceerd lijkt, dan is dat ook zo. Dat heb je met pijnpunten. Ik dacht dat het wel eens de moeite waard kon zijn om te schrijven als ik midden in dat proces zit, in plaats van achteraf, als alles al weer netjes op zijn plek ligt en de ordening zijn werk heeft gedaan.
Met die ordening is namelijk wat mis.
De ordening van ‘oude shit’ zal zich blijven ordenen volgens de richtlijnen van de oude programmering. Tot in den treuren zal mijn neuronenstelsel bepaalde ervaringen blijven categoriseren onder ‘Het dramatische liefdesleven van Es die maar niet in staat is dit neuronenlinkje te vernietigen’. Dat dus.

Wie de column ‘Een Koningswens’, over mijn vader heeft gelezen, begrijpt ongeveer waar ik heen wil.
Veel mannen waar ik een lange of middellange relatie mee heb gehad, hadden allen iets gemeen.
Rancune naar de moeders van hun kinderen. Moeizame relatie of helemaal geen contact meer met hun kinderen. Een enorme achteruitgang qua ‘levensomstandigheden’ sinds de scheiding met het gezin en een té groot ego om naar zichzelf te kunnen kijken.
Wat ze ook gemeen hebben is hun dromen over eerherstel, wraakzucht, neiging tot het verdoven van ‘oude pijn’, minderwaardigheidsgevoelens, onderhuidse razernij en onmacht en het gevoel dat ze niet bij machte zijn om belangrijke zaken aan te pakken.

En dan verschijn ik op het toneel.
In eerste instantie ben ik de vrouw die voor hen aantrekkelijk lijkt omdat ‘ik in niets lijk op DE EX’ en zijn zij voor mij aantrekkelijk omdat ik kan observeren wat HEM drijft om zo te volharden in zijn eigen ellende.
Dat ik mij in relaties soms kleiner heb gemaakt dan ik ben is geheel en al mijn eigen keuze geweest omdat de relatie behouden voor mij ‘te vaak’ waardevoller was dan mijn eigen zelfvertrouwen.

Ik ben nu vijftig jaar en ik ben er klaar mee.
Klaar met het observeren van mannen die vastzitten in hun eigen geschiedenis en hen bij te staan met begrip, een luisterend oor en advies.
Klaar met een veilige haven te zijn omdat andere vrouwen ‘hun onrecht hebben aangedaan’.
Ik ben klaar met mijn pretentieuze ‘Red acties’ van mannen die grote fouten hebben gemaakt en nu moeten leven met hun keuzes.
Het is niet mijn verantwoordelijkheid.

Ik weet het nu wel. Mijn vaders ondergang was óók niet mijn verantwoordelijkheid en het is totaal zinloos mijn leven kleiner te maken uit een onbewuste ‘loyaliteit’ aan hem.
De relaties die door deze blauwdruk tot stand kwamen hebben mij meer kwaad dan goed gedaan. De pretentie dat ik het verleden door middel van ‘herbeleving’ kan veranderen, al is het dan bij anderen, wil ik loslaten.

Het probleem is dat ik er rationeel wel helemaal klaar mee ben, maar mijn onbewuste ‘blauwdruk’ waarschijnlijk gewoon doorgaat met sterke signalen sturen als er zich ‘een slachtoffer’, of een man ‘die gered of tot inzicht gebracht moet worden’ aandient.
Dus eindig ik met de vraag waar ik me dus onbewust en nu dus bewust mee bezig houd.

Kun je storende, niet functionerende, blauwdrukken, printplaten, neuronenlinken herschrijven of zelfs vernietigen?


Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

18 reacties

Mien · 22 januari 2017 op 13:35

Het vertrouwde script niet meer volgen en de liefde (en mogelijke relaties) opzoeken en bezingen via het principe (TV-programma) ‘Ik vertrek’. Daar is moed voor nodig en onbevangenheid. Ben je in het bezit van beiden dan is de kans op geluk kwadratisch. Goed stukje ES.

Menno · 22 januari 2017 op 16:18

Lieve Esther Suzanna, ik heb de wijsheid niet in pacht maar wat ik wel weet is dat vrouwen voorbij de 40 alsmaar charmanter worden naarmate hun leeftijd hoger wordt. Pin je maar vast op dat gegeven en laat verder vooral je gevoel spreken als het om de liefde gaat.

Nummer 22 · 22 januari 2017 op 16:31

Esther Suzanna. Ja!

NicoleS · 22 januari 2017 op 20:02

Mooi geschreven ❤

Spencer · 22 januari 2017 op 20:28

Je hebt het grote geluk dat Nummer 22 zich onder je lezers bevindt. Hij heeft ‘Ja!’ gezegd, dus je hoeft hem alleen nog maar te vragen hoe dat dan in zijn werk gaat. En dan zal hij je dat precies uitleggen.

van Gellekom · 22 januari 2017 op 21:11

Zeker kan dat. Verleden bestaat niet en kan dus niet veranderen. Toekomst bestaat ook niet dus bkijft het nu over. Hoe moeilijk kan het zijn. .leef je leven

Esther Suzanna · 22 januari 2017 op 23:09

Dank jullie wel 🙂

Het gaat gelijk al stukken beter.. 😉

Nummer 22 · 23 januari 2017 op 07:10

Lieve Esther Suzanna!

Onbekend maakt onbemind of wordt het een verlangen een onbekende te beminnen? Nee!
Het altruïstische dat in ieder mens mens aanwezig is. Ja,zelfs
bij de egoïst maar nog geblokkeerd door wat hij of zij nooit heeft geleerd van de eerdere generatie. Bij het ontbreken van een bloedband door adoptie, achtergelaten,
verstoten leert de mens niets dan door overlevingsdrang zichzelf te ontwikkelen of niet.Bij ‘niet’ is er soms de met open armen klaar staande medemens die wilt helpen of misbruik maakt van de zoekende ten eigen voordeel. Nagy, een Hongaarse psycholoog, beschrijft processen en systemen bij mensen die door horizontalen en verticale bindingen tot stand komt. Wat je ontvangt geef je door. Helaas soms ook de minder goede kanten van de menselijke geest.Maar draagkracht en levensvragen jezelf kunnen en willen stellen’dat wat mij nu wordt aangedaan klopt niet’ biedt een opening naar een ander leven! Liefs,R.

    Mien · 23 januari 2017 op 07:27

    Aha, de contextuele psychotherapie van Iván Böszörményi, waarbij intergenerationele loyaliteit mogelijk een oplossing biedt en zich baseert op de Ik-Gij filosofie. Dat kan soelaas bieden. Zeker. Maar waar baseert de lieve man dan zijn context op Ruud?

      Nummer 22 · 23 januari 2017 op 11:06

      Horizontalerelaties(broers, zus, partner, kennissen, vrienden, collega’s) kunnen worden verbroken. Verticale relaties nooit: grootouders- ouders- kind en daaruit de kinderen ( of niet) wat je ontvangt geeft je door. Bewust en onbewust. De goede maar ook de slechte dingen. Slechte dingen kunnen binnen die context als ‘normaal’ worden beschouwd.
      (incest, mishandeling, slavernij etc.?) Is dat dan de eigen gecreëerde cultuur en het binnen die cultuur houden en zelfs beschermen. Hoog opgeleiden zeggen dan: Kop houden en mond dicht want papa (..), ‘mama’ hebben een maatschappelijke positie. Maar de lager opgeleiden biechten alles direct op.

      De gevolgen worden en zijn trauma en die trauma’s zullen hoe dan ook en wanneer dan ook een zware psychologische en psychiatrisch druk geventileerd en met zelfdoding.

    Esther Suzanna · 23 januari 2017 op 10:26

    Prachtig verwoord Ruud? Mag ik dat zeggen? Ruud.

    Dat boek moet ik, volgens mijn broer, dringend lezen. Hij had er veel aan.

    We zijn niet alleen het product van onze ouders en hun ‘opvoeding’, we zijn genetisch en moleculair opgebouwd uit een hele genetische geschiedenis die ieder hun eigen blauwdruk doorgeven, met daar nog bij, alle energiën van voorgaande trauma’s, die volgens neurologen blijvende veranderingen aanbrengen in de celstructuur en dus uiteindelijk in de genen en het DNA.
    Zo kan angst door langdurig trauma, als sturende emotie genetisch worden overgedragen aan de kinderen en kleinkinderen van de ‘Holocaust’.

    Mijn ouders waren in de kern liefhebbend maar konden dat slecht tot niet uiten. Mijn kern is alruïstisch maar ik heb nooit goed af kunnen kijken bij wie wel, en bij wie niet. Of ik dat ooit ga leren…
    Ik weiger totaal egoistisch op een eiland te gaan zitten. Ik loop dan geen risico dat ik weer mijn overstromende hulp, en liefde aan de ‘verkeerde’ geef, maar het is er ook verdomde stil en eenzaam. 🙂

      Nummer 22 · 23 januari 2017 op 11:07

      Blijf geven. En kijk vooruit en soms achterom maar blijf jezelf.
      Ruud

      Nummer 22 · 23 januari 2017 op 14:52

      Als het genetisch wordt overgedragen, dan komt de genetische manipulatie van deze kwalijke gen en de Nobelprijs toe aan de onderzoeker die trauma’s kan manipuleren naar de gen van allesoverheersende Liefde en Vrede.

      Esther Suzanna. Take care! Ik vind jouw column alles zeggen over wie je bent. Als ik me nu aanbied, ben je dan – al is het maar een heel klein beetje minder eenzaam?:-)

Karen.2.0 · 23 januari 2017 op 09:56

Lieve Esther, alles is al gezegd. Vanuit het hart geschreven, mooi! Of je er rationeel klaar mee bent weet ik zo net nog niet, aldus psycholoog Karen2.0 😉

Nummer 22 · 23 januari 2017 op 11:09

De beste ‘ psycholoog’ blijft de vrouw! Vrouwen zijn meer empatisch dan de man
(uitzonderingen daargelaten)
Als man ken ik mijn zwakheden maar ook mijn kracht om te geven.

Spencer · 23 januari 2017 op 11:26

‘De gevolgen worden en zijn trauma en die trauma’s zullen hoe dan ook en wanneer dan ook een zware psychologische en psychiatrisch druk geventileerd en met zelfdoding.’

Ik had het zelf niet beter kunnen formuleren.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder