Kw-uur

“Ik vind dat leerlingen zelfstandig moeten kunnen studeren,” zei de grote baas op school. “Hoe kunnen we dat in vredesnaam aanpakken?” Een adviseur van de grote baas had een idee: “Als we nou vijf uur in de week leerlingen van de bovenbouw lessen en zelfstandig-werkuren laten intekenen, zijn we meteen van het tussenuren probleem af.” Dit vond de grote baas een goed idee, en hij noemde de uren binnen het systeem kw-uren, wat slaat op keuzewerk-uren. In de eerste week begint het gedonder al. Een kw-uur intekenen. Hoe moet dat. Een paar nerdjes lopen rood naar hun mentor en stamelen: “Memevrouw, hoe kukunnen wij kkw-uren intetekenen?” Waarop hun mentor antwoord: “Tsjah, ik zou het niet weten, misschien moet je naar je afdelingsleider gaan. De nerdjes halen wat stoere jongens en meiden uit de klas over om naar de afdelingsleider te gaan. Zelf durven ze dat niet. De afdelingsleider heeft teveel impact. De stoere jongens en meiden gaan dus naar de afdelingsleider. Ook deze weet niet hoe ze nou kw-uren in moeten tekenen. Hij raadt aan om naar de mediatheek te gaan. Hèhè, eindelijk de oplossing. De klassenvertegenwoordiger moet naar de mediatheek komen om de wachtwoorden voor het intekenen op te halen en deze in de klas uitdelen. Wanneer dit gedaan is, is het inmiddels vrijdag. De leerlingen gaan in hun pauze naar de mediatheek om in te tekenen, maar de computer geeft aan: “Sorry intekenen kan maar tot donderdagmiddag 13 uur.” Waarop de hele klas de volgende week 10 uur moet nablijven.

Nadat we het systeem een beetje onder de knie hebben gekregen zit ik bij een kw-uur zelfstandig werken. M’n derde al op die dag, want dat krijg als je drie tussenuren op een dag heb. Ik weet niet wat ik moet gaan doen. Ik zie dat mijn nagelak bijna van m’n nagels verdwenen is, en besluit het er maar helemaal af te halen. Hmm het lesuur duurt nog steeds 40 min. Ik probeer een brief te schrijven aan een vriendin in Hongarije, maar dat schiet ook niet echt op, omdat ik afgeleid wordt door een tekst op de muur. ‘Are you ok?’ Nou wat denk je. Je zit tijdens een kw-uur in een muf lokaal te wachten tot de bel gaat, en als je niet oppast er ook nog uitgestuurd wordt omdat je niks aan het doen bent. Ja hoor, verder gaat het prima. En met jou? Ik wilde graag er wat onder zetten maar de leraar ontdekte me. Hij zei dat als ik nu niet rustig ging werken ik er, zoals verwacht, uit mocht. Eigenlijk zou dat wel DE oplossing zijn. Dan was mijn kw-uur wel meteen afgelopen. Ik besluit dan maar heel opvallend m’n blaadje te verkreukelen tot een prop en deze weg te gooien in de prullenbak aan de andere kant van de klas, zonder ook maar een stap te zetten. De leraar kijkt me kwaad aan. Ik lach maar vrolijk terug. Hij zegt: “Nu is het genoeg geweest, ga er maar uit.” Elegant pak ik mijn tas in, begroet wat mensen en loop weg. Wanneer ik de deurklink vast pak om de deur open te doen zegt de leraar: “Hé, meldt je je ook nog even bij je afdelingsleider?” Mijn hele droom van vrijheid valt in duigen. Ik zag het al voor me. Twee hele middagen op school heel hard werken. Ik begin te stotteren: “Maar… meneer…” “Niets te maar-en,” zegt deze, natuurlijk heel standaard. Dan krijg ik een idee. Ik loop nonchalant naar de leraar toe en zeg: “Gisteren was de afdelingsleider niet zo over u te spreken, hij vond dat u er teveel mensen uit stuurde. De leraar liep rood aan. Langzaam probeert hij: “Nou, dan hoef je je voor deze ene keer niet naar de afdelingsleider.” Voordat hij zijn besluit kan veranderen ben ik al de klas uitgevlogen. Hmm, heerlijk een half uur langer genieten van het mooie weer buiten.