Kwaaie geest?

Ik geloof niet in geesten en wil er ook niet in geloven, want ik vind ze eng en idioot en schuif ze gewoon terzijde. Hollandse nuchterheid en geen flauwe kul. U snapt allang dat ik mezelf streng aan het toespreken ben. Soms is dat nodig. Nu. Het is moeilijk mezelf te overtuigen als de feiten een andere taal spreken. Ik help u uit de droom. Deze week is er hier in huis van alles gebeurd. Alledaagse dingen, maar in een zo grote reeks, dat het lastig is bij mijn normale niet-gelovigheid te blijven. Onze verwarmingsketel heeft het begeven, de grootste gaspit van mijn geliefde fornuis laat elke keer als ik hem aansteek een hele lange stinkende steekvlam zien, waarmee hij de hele keuken verlicht. Het toilet in de badkamer trekt opeens niet meer door en de wastafel er tegenover lekt in zijn onderkast mijn schoenen zeiknat. Voor ik doorga zal ik u even een kleine pauze gunnen. Ga gerust even buiten roken.

Terug? Dan ga ik weer door.
Ons televisie apparaat springt plotseling elke avond, te beginnen om precies tien over acht, minstens drie keer achter elkaar uit, zodat het journaal een soort raadspel wordt. De kater besproeit voor het eerst in zijn dertien jaren inwoning alle hoeken van het huis en moet hele dure injecties hebben van de dierenarts wegens blaasgruis. En dan, zucht: het twee maanden oude Japanse adoptiekind, een blauwe Daihatsu, had gisteren een lekke band en reed die ook maar meteen aan flarden. Nieuwe band er om. Nee, geen garantie, mevrouw.

De maat is vol. Ik durf amper meer op te staan ‘s morgens. Schrik me rot als er opeens een pak sneeuw ligt, deze week. Gelukkig sneeuwt het bij de buren ook. Dat stelt me enigszins gerust. Toch geloof ik dat de geesten waar ik niet in geloof gunstig gestemd moet worden.
In de huiskamer heb ik net van een tafeltje een altaar opgebouwd met oranje gebruikte kaarsen en wat waxinelichtjes. Als het donker wordt vanavond, steek ik plechtig de lichtjes aan. Ik kniel ervoor op de grond, op een kussentje, dat wel en ga vervolgens wat spreuken prevelen en mooie buigingen maken.

Hopelijk zal het voldoende zijn. Misschien zijn niet bestaande geesten hardnekkiger en moet ik ook nog wierook branden, schalen fruit neerzetten en munten in een bak water doen. Ik ben benieuwd of u ook weleens met dit soort problemen tobt.

Naar sinterklaascadeautjes staat mijn hoofd even niet, dat snapt een kind.
Of zou het soms de sint zijn, de echte?