Beste redactie, dit is al mijn derde schrijven. Nu is de maat echter vol. Ik pik het niet meer dat er totaal niet naar mij geluisterd wordt. Nochtans kwam ik met een billijke eis op de proppen maar zelfs dit was voor U blijkbaar te veel van het goede. Kon er dan nooit eens een seconde geluisterd worden naar je trouwste lezer? Ja, mag ik 32 jaar abonnee trouw noemen? Ik denk van wel.
En dan, één keer, één keer in al die jaren kroop ik zowaar in de pen. Zwaar verongelijkt, in het kruis gepakt, diep aangevallen wat betreft menselijke waardigheid. Al mijn frustraties, al de opgekropte woede, mijn gekrenkte trots, mijn mannelijke hoogmoed, alles perste ik samen tot een, ik geef toe, een smartelijk geworden schrijven. Het werd een biecht, een smeekbede om begrip, een schreeuw in het mediale bos. Helaas, het raakte U nergens. Bewijs daarvan, de akelige stilte, zowel via de brievenbus als het hedendaagse email verkeer. Mijn hoop op een luisterend oor de grond in geboord. U liet me keihard zakelijk links liggen. Mijn noodkreet stierf weg in de catacomben van uw redactie. Was er hoongelach bij als U het zaakje degradeerde tot futiliteit, tot bijzaak binnen uw hautaine ivoren toren?
Zal ook dit schrijven zelfs het verticaal geklasseerde missen om dan maar te eindigen in de prullenbak? Wel, je doet maar. Laat uw onaantastbare superioriteit vooral niet verstoren door het gepeupel. Wat betekend één lezer minder binnen de totale omzet. En, dat je geen geweten hebt, dat heb ik ook al lang begrepen. Smijt me maar op één of andere vip gelegenheid als leuke anekdote op ’t tafel. Lach maar, samen met uw mooie vrienden, andere gieren binnen uw leefwereld, uw nieuwerwetse wildernis. Voer mij maar op als een clownesk figuur maar weet, wie laatst lacht, best lacht.
Meralixe
12 reacties
Mien · 13 oktober 2014 op 07:38
Het leest een beetje als David tegen Goliath. Als daar bewust voor gekozen is vind ik dat slim gevonden. Jammer dat je niet doorgaat in de tegenwoordige tijd. Je begint en eindigt er ook mee. Je kunt de onderhuidse woede voelen in de column. Dat vind ik knap. Het toont zich wellicht ook in kleine schrijffouten. Betekend met een d. En tutoyeren daar waar het niet wordt verwacht. Goede invulling van de schrijfopdracht. Graag gelezen.
pally · 13 oktober 2014 op 10:20
Het is een beetje veel opgeschreven leed in allerlei toonaarden. Maar het werkt wel, misschien juist door die overdosis. Het gaat bij mij langzaam op de lachspieren werken. Wat ik mooi vind is, dat je niet aangeeft waar het over gaat.
Apart.
Spencer · 13 oktober 2014 op 12:07
Niemand kan zo mooi verontwaardigd doen als Meralixe. Het ‘verticaal geklasseerde’. :yes:
Janina · 13 oktober 2014 op 12:45
Je boosheid komt naar mijn mening goed over. Maar wat is nu eigenlijk je boodschap, behalve dat je boos bent? Inhoud ondergeschikt gemaakt aan de vorm. Dat was misschien je bedoeling?
evil-ine · 13 oktober 2014 op 13:19
Heerlijk, opgekropte woede die er met mooie bewoordingen uitkomt. Het maakt mij niet uit waarom je boos bent, daardoor wordt het juist universeel. :yes:
Je schrijft u en je door elkaar, dan zou ik consequent je OF u zeggen.
Lianne · 13 oktober 2014 op 15:06
Bijzondere brief. Ik blijf me tijdens het lezen afvragen wat de redactie toch voor vreselijks gedaan heeft. Prikkelt de nieuwsgierigheid.
Het afwisselen van je, u en U stoorde mij licht, het leidde af van de brief.
Dees · 13 oktober 2014 op 18:41
Grappig en ik vermoed dat een dergelijk schrijven best bij deze of gene redactie binnen zal of kan komen.
g.van stipdonk · 13 oktober 2014 op 19:16
De frustratie druipt er vanaf. Dat komt in ieder geval goed uit de verf. Inderdaad een aparte uitwerking van de uitdaging.
Ferrara · 14 oktober 2014 op 15:24
Een biecht, een smeekbede om begrip. Je vraagt je af wat er met deze trouwe lezer, die billijke eisen stelt, aan de hand is.
Dat hij gefrustreerd is wordt wel duidelijk.
Meralixe · 14 oktober 2014 op 16:09
Gewoonlijk sluit ik de eigen column af met een vriendelijke groet aan iedere reageerder met soms nog een kleine toespeling en eventueel wat uitleg. Hier doe ik het bewust niet daar ik geduldig wacht op de reactie van de opdrachtgeefster, ons aller Hella. 🙂
trawant · 14 oktober 2014 op 21:40
Goed zo Meralixe geef ze er maar van langs, het geeft niet waarover. Ze verdienen het!
Zijn ze nou helemaal!
Mien · 14 oktober 2014 op 23:33
🙂 🙂 🙂