De peukcontainer in mijn Rover zat overvol en het werd daarom ook hoog tijd voor een nieuwe auto. Ik zou blij moeten zijn, maar ik heb gemengde gevoelens. Zit mijn vertrouwde auto eindelijk lekker als een ouwe jas, loopt het contract alweer af. Tijd kent kennelijk geen maximum snelheid. Als een pooier ben ik, Windows-shoppend, op zoek gegaan naar een nieuwe bolide om mee te rijden. En op dit moment ben ik onderweg om mijn nieuwe leasebak te halen. Wat een luxe! Nieuwe koets, dus feest in Camelot zou je zeggen. Toch is dat niet geheel het geval. Zekerheid en structuur zijn de kurk waarop ik drijf op de snelwegen in mijn leven. En een nieuwe auto is een verandering die mij een bepaalde wisselspanning brengt. Nadat ik afscheid heb genomen van mijn oude kar, stap ik in mijn nieuwe voertuig. Een leeg Tupperware vacuümgevoel bekruipt me op het moment dat de portieren automatisch vergrendelen bij de eerste meters die ik rij. Uit angst voor de eerste deuk of kras rijd ik kilometers om, om de binnenstad en smalle weggetjes te mijden. Onwennig heb ik het idee alsof ik in een vrachtwagen zit, zoveel ruimte heb ik nodig.
Paniek slaat toe als de regen mij het zicht ontneemt en ik de bediening van de ruitenwissers niet kan vinden. Nu al denk ik weemoedig terug aan mijn oude vriend waar ik blind op voer. Ook aan het schakelen in de nieuwe auto zal ik erg moeten wennen. Om achteruit te rijden moet ik nu de pook indrukken en in ‘z’n één’ zetten. Vertwijfeld vraag ik mij af hoe lang het zal duren voordat ik mij hier een keer in vergis als ik ’s morgens voor een verkeerslicht sta te wachten en ik, in de stress, te krampachtig schakel.
Ik ben ook wel blij met een spiksplinternieuwe auto maar wat mij betreft had ik net zo goed nog een paar jaar met mijn ‘oude’ wagen rondgereden. Om de geur daarvan terug te krijgen en wat tot rust te komen, steek ik maar een peuk op terwijl ik mijn weg naar huis vervolg. Maar verbaast constateer ik dat er geen asbak in mijn nieuwe reisgezel zit. Zal ik nu een leasecontract hebben voor onbepaalde tijd zodat ik ook de tijd krijg om aan deze auto te wennen?
12 reacties
pepe · 11 januari 2007 op 20:50
Geweldig gelachen om het slot, wordt dit verplicht stoppen met roken? Sterkte met het (ont)wennen 😉
Herkenbaar gevoel, ik heb ook een hekel aan nieuwe schoenen, jas of auto.
SIMBA · 11 januari 2007 op 21:37
[quote]Een leeg Tupperware vacuümgevoel bekruipt me op het moment dat de portieren automatisch vergrendelen [/quote]
Eng he….zo opgesloten zitten, maar ach zolang het leuke columns als gevolg heeft…. :lach:
pally · 11 januari 2007 op 21:48
Hilarische column, King!
Maar wat zoek jij nou eigenlijk: een leasebak of een asbak op vier wielen die op nicotine rijdt? 😀
groet van Pally
Li · 12 januari 2007 op 00:58
Een originele titel en een voor mij ‘gelukkig’ een onherkenbaar verhaal. Ik heb namelijk een bloedhekel aan veranderingen en doe er alles aan om het vermijden. 🙂
Li
Nana · 12 januari 2007 op 10:38
Zo herkenbaar en ik verlang gelijk weer naar een sigaret! En een auto.
arta · 12 januari 2007 op 11:45
[quote]Nu al denk ik weemoedig terug aan mijn oude vriend waar ik blind op voer.[/quote]
Prachtige zin uit een heel mooie column!
🙂
KingArthur · 13 januari 2007 op 02:53
Dank weer voor de reacties!
Een KingArthur zonder asbak is een idee waar ik niet aan kan wennen (mentaal slap als ik ben) Inmiddels staat er daarom een glas met een klein laagje water in de bekerhouder en stoom ik nog steeds lekker verder.
KawaSutra · 13 januari 2007 op 02:56
Haha, prachtige tekst weer King. Maarre…. heb je het eigenlijk wel over een auto? Zo nee, dan is tie nog mooier. 😀
Bitchy · 13 januari 2007 op 06:40
De eerste deuken en krasjes, pffff wat een ellende. Heb wel eens gedacht, rij hem maar meteen tegen die lantaarnpaal aan, dan heb ik dat maar achter de rug 😉
Ma3anne · 13 januari 2007 op 10:23
Ik ben blij met de toevoeging, dat je iets op het probleem asbak hebt gevonden. Want we gaan vanavond toch zeker wel in je nieuwe aanwinst naar de kroeg? Ik zal mijn oude bekraste en bedeukte bolide zo ver mogelijk van jouw le-asbak parkeren. Beter voor je image in de buurt, denk ik. Mijn asbak zit namelijk bom- en bomvol, maar ik kan zo snel geen nieuwe auto kopen. 🙄
Geweldige column weer! 😀
Eddy Kielema · 13 januari 2007 op 11:21
Ik kan je (as)bak bijna ruiken hier, zo levendig schrijf je erover!
Dees · 14 januari 2007 op 12:08
Ja, oude jassen, schoenen, auto’s… En als je nieuwe dan ook nog gebrekkig blijkt te zijn, bah. Leuk geschreven 🙂 Ik vind je schrijven luchtig op z’n leukst trouwens