Leger des vriendinnen

Zenuwachtig kamt hij zijn haar nog een keer. “Zit het wel goed? Moet ik er nog wat gel in doen?” Ik heb hem nog nooit zo nerveus gezien. Hij heeft zich al tien keer omgekleed en ik moet maar zeggen wat het leukste staat. En ‘het staat allemaal leuk’ volstaat niet. Hij transformeert van stoere vent naar zenuwachtige metroseksueel. En waarom? Hij gaat mijn vriendinnen ontmoeten. Mijn vriendinnen zijn schatten en ze hebben het beste met mij voor. Een goede indruk op hen maken is cruciaal voor het vervolg van onze relatie. Mochten ze hem afwijzen, kan hij het wel vergeten. Ik weet namelijk dat mijn vriendinnen altijd gelijk hebben of in ieder geval altijd gelijk krijgen. Zij zijn namelijk precies als ik op dit moment, alleen dan exclusief de roze bril.

Eindelijk heeft hij zijn outfit uitgekozen. Ik stel hem niet gerust, want ergens vind ik het wel leuk, dat zenuwachtige. Dat onzekere maakt hem onwijs sexy. Ik had nooit verwacht dat het hem zoveel zou kunnen schelen wat mijn vriendinnen van hem denken. Eigenlijk wil ik nog niet dat mijn vriendinnen hem officieel ontmoeten. Ik wil hem nog even voor mezelf houden. Ik wil hem nog niet blootstellen aan kruisverhoren en preken als ‘waag het niet om haar te kwetsen, want dan ….’

Hij knipoogt naar me en pakt mijn hand vast. “Heb je er zin in?” Ik glimlach.
“Ze vinden je heus wel leuk, maak je maar geen zorgen.”
“En als ze me niet leuk vinden, wat doe jij dan?”
Zo schattig.
“Ze vinden je heus wel leuk.”
“Ja, maar…”
“Sssst….” ik leg mijn vinger op zijn lippen.
“Ze zijn er pas over een uur. Maak je nou maar niet zo druk.”

Hij kijkt op zijn horloge en glimlacht. “Nog een uur…” zegt hij zweverig.
Hij trekt wat aan mijn shirtje. “Dus ehh… dan kan je shirtje nog best even uit?” vraagt hij met een big smile.
“Het zou kunnen…”
We lachen naar elkaar.
Voor we het weten liggen we tegen elkaar aan. We hebben de grootste lol. Hij kietelt me zachtjes. Shirtjes gaan uit. We rollen over het bed heen.

We zoenen en het lijkt eindeloos te duren. Hij friemelt wat aan mijn bh. Ik giechel. Dan zwaait de deur open. “Heeee Chan, we dachten we komen wat eer…” de stem van mijn beste vriendin blijft steken. “…der”. Snel gooit ze de deur weer dicht en ik hoor hoe ze, samen met mijn andere vriendinnen slap van de lach de trap weer afloopt. Zo meteen moet hij zich voor gaan stellen. “Ach,” stel ik hem gerust, “ze weten nu in ieder geval dat ik niet heb gelogen over je goddelijke lichaam.”