Van af het bankje waar hij plaats heeft genomen kijkt hij in de straat waar hij woont. De koffie is lauw geworden, de krant blijft half opengeslagen onaangeroerd. Hij ziet stil voor zich uit, met een diepe zucht probeert hij energie te halen uit de vroege lentezon.
Ook de poezen weten wat ZON betekent. De overbuur heeft er zeven. Allen hebben plaats genomen achter het glas op de brede vensterbank. Hij kent haar, het zonderling oud vrouwtje dat kranig en excentriek door het leven stapt en door de kinderen ‘heks’ wordt genoemd. Ach ja, ze doet maar…hem kan het niet schelen, ieder zijn meug.
In de verte zijn de bomen nog grauw en grijs. Alleen de treurwilg tracht het nieuwe groen toe te voegen aan een nu nog troosteloos zicht. Dichterbij proberen de Japanse kerselaars nog meer uit te nodigen tot enig positivisme. Het zijn plakkerige roze blaadjes die al na één dag verkiezen zoals confetti bij het carnaval de boel te vervuilen. Goed, de bomen staan er en zullen wel ieder jaar op hun eigengereide manier de nieuwe lente aankondigen zeker? Gelukkig, het regent niet, dat zou onder meer bij de geparkeerde auto’s alleen maar zorgen voor nog meer ellende. Waar haalt de overbuur die kracht vandaan om dan nog elke dag die zwarte auto glanzend proper te houden?
Naast zijn huis staat het prieeltje waar het nu al te warm is om er te vertoeven. Al twee jaar roept het om een hoognodige laag verf. Eigenaardig dat dit steeds rond deze tijd van het jaar het meest merkbaar is. Waarom toch hebben ze indertijd dat onding aangeschaft? O ja, van uit een idyllisch denkbeeld dachten ze aan een zelfs romantisch plekje met zachte muziek en een glas wijn…
Moedeloos wrijft hij de tranen weg uit zijn bleke gezicht. Die drommels kanker toch!!! Hoogstens een viertal weken hebben de dokters gezegd.
9 reacties
troubadour · 20 april 2015 op 10:39
Je zult het maar zijn! Ik hoop niet dat je in de situatie zit die hier geschetst wordt Meralixe. Als je een natte grauwsluier wilde schetsen, die alles maar dan ook alles bedekt, dan ben je daar in ruimschoots in geslaagd.
Sagita · 20 april 2015 op 11:59
Het uitzicht van een terminaal mens! Het ronddwalen van zijn blikken. Het loslaten is begonnen. Het staat er allemaal in! Mooi gedaan Meralixe!
groet Sa
Mien · 20 april 2015 op 14:34
Natuur- en seizoensbeleving als metafoor. Troostvol en wreed.
Goede invulling van de opdracht. Het komt jouw schrijven op ColumnX ten goede.
pally · 20 april 2015 op 15:24
Mooi, het contrast tussen de hoopvolle lente en een uitzichtloze situatie.
Nachtzuster · 20 april 2015 op 16:24
De Uitdagingen vd Maand dwingen jou tot kort en krachtig schrijven, zonder inleiding en nawoord. Dat doe je meer dan uitstekend. Ook hier staan prachtige zinnen en een heel mooi sfeerbeeld. Top gedaan! :yes: :yes:
Meralixe · 20 april 2015 op 20:39
Hm… Het is normaal mijn gewoonte niet zo kort op het verschijnen van een Uitdaging van de maand te reageren daar ik Hella niet voor de voeten wil lopen. Nu doe ik het uitzonderlijk wel om iedereen gerust te stellen dat er ten huize Meralixe totaal niets aan de hand is met de gezondheid. Of toch, Meralica heeft een snotvallingetje, meer niet.
Inderdaad Esther die nu hier onder zowat tegelijkertijd heeft gereageerd. Eén uitroepingsteken was meer dan voldoende. Het bewijst temeer hoe gevoelig schrijven kan zijn.
Esther Suzanna · 20 april 2015 op 20:41
Prachtig zwaarmoedig. De matheid bij het zien van de schoonheid van de lente vanuit meer dan een depressie.
Zelf had ik de drie uitroeptekens weggelaten bij de hartekreet aan het eind.
:rose:
Yfs · 20 april 2015 op 22:40
Een mooi begin Meralixe, hoe de man op het bankje gaat zitten om bewust naar de dingen te kijken waar een gezond mens wellicht onbewust naar kijkt! Typisch dat juist de treurwilg nieuw groen tracht toe te voegen!
Heel fijn en mooi geschreven, een inleiding en nawoord zouden niets meer toevoegen.
Triest het besef aan het einde dat er nog zoveel gedaan moet worden. Heel triest het einde….
Mooi gedaan Meralixe! :rose:
arta · 21 april 2015 op 18:53
Fijntjes geschreven, de somberheid goed gevat.
Ook ik had de drie uitroeptekens gewoon vervangen door een punt. Jouw woorden zijn sterk genoeg op zichzelf.