Duiven/ Antwerpen, mei 2020
Waarde Mien, gewaardeerde ColumnX inzender
U die ik niet persoonlijk heb ontmoet, zelfs geen visueel beeld kan bedenken als u voor mij zou staan.
Antwerpen waar ik nu niet verblijf, een ‘tussendoortje’ als ik daar moet zijn noopt mij u te schrijven in mijn eigen taal. Geen poëzie alhoewel dit door u, mijn beste Mien wel zo aanvaard mag worden.
Poëzie is totale vrijheid! Tom Lanoye, ook een deel Antwerpenaar, maar dat terzijde schreef:’ Poëzie is totale vrijheid’ en dat zijn verhalen in welke vorm ook. Haal Poëzie, Proza, Haiku, Tanka en Haibun door een woorden mixer, frituur dit in een Airfryer en droog het resultaat met een föhn
Zo, bekeek in tijdens mijn reizen over onze wereld vele steden, keek- door beglaasde en onbeglaasde vensters, in huizen waar mensen wonen, soms een lege kamer of ook met spelende kinderen op de grond of voor het huis. Minimaal 1 museum ging ik binnen. De lijst van landen en steden waar ik ben geweest wordt om hier te vermelden te lang want ik zou dan graag een toelichting willen geven als gids als conservator dat ik niet ben.
Mijn verhaal en mijn vrijheid met Taal!
Zoals ooit – in de Jaren ’90 van de vorige eeuw – in Arizona en wel in Phoenix met een woestijnklimaat van de Sonorawoestijn zag ik, vanuit een Avis huurauto met airco want het was bloedheet outside the car, een cactus dat mij direct naar mijn kamerbewoner tijd in de oude binnenstad van Dordrecht deed denken.
Verlangen om terug te keren? Nee, een voltooid verleden tijd. Ik ging op ontdekkingsreis maar wist dat nog niet. In mijn kamer had ik een cactus als kamerplant!
Mijn kamerplant stekelig geïrriteerd
verliest de haren uitgedroogd, verdord
verlangde naar het water dat ik vergeet
zag dat verlangen niet op de houten vloer
keek naar buiten zag alleen het winkelend publiek!
1 reactie
Mien · 7 mei 2020 op 23:19
Hoi Ruud,
Voor jouw geruststelling, ik zie er voor mijn leeftijd goed uit, althans dat is wat ik terug krijg uit mijn omgeving. Zowel met Duiven als Antwerpen heb ik een verleden en toekomst. Schrijven in welke vorm dan ook is een grote vrijheid. Eens. Tenzij er spelregels worden voorgesteld. Daar kun je aan meedoen of niet. Een vrije keuze. Zelfs er columns of brieven over schrijven is vrijheid. Fijn toch? Zolang je vrijheid geniet is het leven een feestje dat te pruimen is. Wat leven wij toch in luxe in dit (momenteel geile) kikkerland zolang de paringstijd aanhoudt. Mvg Mien