Lexodus

Michiel-Ronald, acht jaar oud, zit aan de keukentafel en houdt zijn oren dicht. Mams en paps maken ruzie. Hij snapt er niets van. Papa wil een auto kopen en mama niet. ‘Lexus, Lexus, een Lexus wordt het dus!’
‘Ammenooitniet!’, roept mama terug.

De stilte die volgt is pijnlijk. Michiel-Ronald wil wat zeggen, maar durft niet goed, hij is veel te netjes opgevoed. Maar de ruzie aan tafel gaat hem aan het hart. Er staat hem maar één ding te doen.

‘Zeg het eens ventje?’
Hij komt amper boven de toonbank uit.
‘Een auto voor mijn vader, meneer.’
De man achter de toonbank schiet in de lach.
‘Oh, een auto voor je paps? En welke had je in gedachten?’
‘Een Lexodus!’