Lichaamstaal

Laatst kwam ik een jonge vrouw tegen.
Zij leek op Sandra Bullock.
“Jij lijkt op Sandra Bullock,” zei ik.
“Dat komt door mijn mond,” zei de jonge vrouw.
“Maar mijn spekarmen kunnen niet tippen aan die van haar.”
Ik deed er het zwijgen toe.
Als ik naar Sandra Bullock kijk.
Let ik nooit op haar armen. “Wat vind je van mijn nieuwe traguspiercing?”
Vroeg de jonge vrouw.
Zij had wel zeven piercings.
Ik wist niet waar ik het zoeken moest.
De tragus.
Waar zit de tragus.
Piercings zet je in oren, neuzen, tongen, tepels, navels.
Er zitten zelfs piercings in vagina’s.
Dat heb ik van horen zeggen.
Zelf kwam ik er nooit een tegen.
Daar ben ik wel blij om.
Wat moet je zeggen als je er een ziet.
“Goh, staat je leuk.”
Nee.
Beter maar van niet.
Ik zou zwijgen.
En een beetje blozen.
Misschien.

Maar de tragus.
Waar bevindt zich de tragus.
Boven of beneden, links dan wel rechts.
Hebben mannen er ook eentje.
En kinderen.
Hoe ziet de tragus eruit als je oud bent.
Hangt hij er dan maar een beetje bij?

“Hij staat je leuk,” zei ik.
Met een lichte dosis ironie.
Zodat ik kon zeggen dat het een grapje was.
Als ik er helemaal naast zou zitten.
“Dank je wel,” zei de jonge vrouw.
Met een gemeende glimlach.
Zij leek op Sandra Bullock.
Ook toen zij glimlachte.

Nu zit ik thuis.
Met een boek over anatomie.
Van het menselijk lichaam.
Er zijn wel duizend plaatsen voor een piercing.