Liefdesverdriet maakt koopziek

Het is over. Over en uit. Soms loopt het niet zoals je verwacht, hoe moeilijk het ook is om dat te accepteren. De pijn verscheurt mijn hart en als hij mijn hart al niet helemaal gebroken had, dan is dat nu wel gebeurd. Snikkend lig ik in bed, terwijl mijn beste vriendin mij bonbons voert. Maar na een paar dagen Bridget Jones in de dvd-speler en het luisteren naar liefdesliedjes uit ‘die goede oude tijd’, gaat het kriebelen. Mijn hart is gebroken. En wat gaan vrouwen doen als ze verdrietig zijn? Juist, shoppen! Onder de mom van: ‘Ik ben een zelfstandige, onafhankelijke vrouw die goed voor zichzelf zorgt’ slaan wij dames allerlei crèmes, haarprullen en doucheschuim in. En natuurlijk chocolade, wat met stip op nummer 1 staat als het gaat om troostvoer. Shoppen helpt. Hoe meer geld je uitgeeft, hoe beter je, je voelt. Ik snap ook niet waarom winkels hier nooit beter op hebben ingespeeld. Een speciale afdeling bij de Etos met prulletjes voor gedumpte vrouwen of een ‘hopeloze hoek’ bij de Kruitvat.

“Deze kleding doet me aan hem denken” en dus moet er een nieuwe garderobe komen. De shop-periode is nu helemaal losgebarsten. In deze periode mag de ongelukkige vrouw zoveel winkels als zij wil, naar haar keuze compleet leegkopen. Hierbij worden accessoires als riemen, kettingen en oorbellen natuurlijk niet vergeten. En wat te denken van make-up. De nieuwste, mooiste (en duurste) spullen worden ingeslagen.

En natuurlijk wordt er gevierd(?) dat je weer vrijgezel bent. Dit betekent dat je vriendinnen je mee uit nemen, je zoveel mag drinken als je wil en vervolgens straalbezopen op de bar mag gaan dansen. En niemand die er wat van zegt. Dit mag verschillende keren achter elkaar, tot het verdrietige gevoel wegzakt.

Eigenlijk zijn vrouwen met een gebroken hart heel goed voor de economie. Na een tijdelijke periode van hongerstaking (‘ik krijg nu echt hélémaal niks door mijn keel’) volgt de chocolade-periode. Daarna wordt er flink gefeest om de zorgen te vergeten en worden er enorm veel producten ingeslagen, die anders nooit gekocht zouden worden. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat een verdrietige vrouw op een gemiddelde dag 3x zoveel uitgeeft als de happy single of gelukkig getrouwde. Om nog maar te zwijgen over wat zij uitgeeft als zij doelbewust gaat shoppen, want ‘tien verschillende bruine rokjes is toch helemaal niet zo veel?’. En hoeveel mensen storten zich niet op hun werk, als zij verdrietig zijn? Zonder verdrietige vrouwen zou Nederland al helemaal in een recessie verkeren!

Ik wil nu natuurlijk geen fanatieke economen inspireren tot het massaal dumpen van hun vriendin, maar denk er eens over na. Hoe goed zal het wel niet zijn voor de Nederlandse economie! Het is het overwegen waard, toch?