Liever een goede buur

De Oosterparkwijk is zeer zeker de bekendste buurt in Groningen, bij uitstek; en niet alleen voor stadjers, Oost-Groningers en Groningers. Dankzij sbs6 is de Oosterparkwijk berucht in heel Nederland; de Oosterparkhooligans, de Oosterparker Tokkies, de burenruzies en de niet te vergeten pyromaan: je zou er bijna niet willen wonen.
En ik woon er nu. In het begin had ik de opgelegde vooroordelen in m’n hoofd over deze buurt en volgde ik zogenaamde gedragscodes: uitkijken waar je loopt! Nooit naar mensen kijken in de Super, en met ze praten is al helemaal uit den boze, want voor je het weet heb je een blauw oog en een tand door de lip.
Ik dacht bewijsstukken te hebben voor mijn al opgelopen schade in en door de wijk: de gemolesteerde postbus, de schroefjes zo machteloos op de deurmat…En de haren afgeschud. Een groot gat in de deur, een opening tot de wereld?
Ook wordt m’n fiets standaard elke week gesloopt; bochels in m’n achterwiel en m’n banden lek. Tot voorkort hield ik mezelf voor dat het wel aan de Oosterpark zou liggen, aan de Hooligans en de dronkenlappen uit de Oosterparkbar.
Maar niets was minder waar…

Vorige week hielden de bovenburen een feestje. Hoewel ik moet toegeven dat ik de bovenburen niet dusdanig ken(de) om gedetailleerd te beschrijven, zijn het van een afstand al vuig ogende types: een lange slungel die nog nooit in z’n leven geslapen lijkt te hebben en waarschijnlijk permanent onder coke-invloed is en een dwergachtig typje (hobbit, maar dan niet schattig) met een rode fiets. De derde persoon is tot de dag van vandaag nog onbekend.

Afijn, zoals normaal is op een feestje werd er veel gezopen en gejoeld. Rond een uurtje of acht waren de meeste genodigden al aardig dronken; rof werd er naar onze kat in de tuin geschreeuwd. Alsof hij wat zou terugroepen ofzo..Het eerste signaal van ongezonde debiliteit was geboren.
Het feest vorderde, en een wilde letterlijke gangbang leek aan de gang. Er werd met de deuren geslagen, gestampt: m’n kroonluchter trilde ervan.
Toen klonk Justin Timberlake ineens luid door het huis, weergalmend in m’n kamer. En ik wist: dit is menens!
Met een woedend gelaat stapte ik m’n bed in, en probeerde op de dreunende beat en de hanige kippengillen in slaap te komen.

Rond drie uur werd ik woest gewekt door een klap van een deur. Verstijfd lag ik daar in bed, mezelf vervloekend dat ik het dubbele slot niet op de deur had gedaan.
Gelukkig bleek het m’n huisgenootje te zijn, thuisgekomen van een wilde nacht uit.
Ik draaide me nog eens om, happend om slaap te vatten. Maar het moment van rust mocht niet lang duren: ik ontwaakte door een geluid van “vredig” gekletter…Met de naïeve goedheid van Winschoten nog in me, nam ik aan dat het een kortdurende lekkage was.

Over de zeik; het gekletter bleek mannenpis te zijn, afkomstig van de bovenburen die meenden onze tuin als urinoir te kunnen gebruiken!
Toen m’n huisgenote de jongens op hun asogedrag wees, wisten ze ineens van niets. Alsof hun edele verschrompelde deel zelfstandig handelt(?)

Nu is het oorlog.
Al die keren: het was de Oosterparkwijk niet, het waren de bovenburen!
De rukkende lijpo’s: elke ochtend en avond hoor ik dat kraakbed boven me, verdacht geluidloos verder..
De bovenburen zijn nu de zondebokken: zwarte schapen!

M’n huisgenootje en ik: zinnend op wraak; een punaise in de deurbel is geen optie: te soft en tevens ondervinden we zelf de geluidsoverlast ervan. Nee, eenmaal mannenpis (bijna) aan je handen…dan moet je met zwaarder geschut teruggrijpen. Wij bezitten gelukkig ergere dingen om in de strijd te gooien: vrouwenbloed, kattenuitwerpselen en vrouwelijk bieraroma.
Nee, ze zijn nog niet van ons af…Kauwgom voor de deur was pas het begin.

Je moet mensen op dezelfde golflengte benaderen, anders snappen ze de boodschap niet.
Kinderen spreek je speels aan, en debiele aso’s benader je ook in hun eigen taal: ondiplomatiek, uitgesproken niet-subtiel. Zo bovenburen dus.

Jammer, het samen barbecueën zit er niet meer in…
Een zelfgebrouwen “biertje” dan maar? 😉